Μια ιδέα ικανή να μας γοητεύσει περισσότερο κι από ένα πρόσωπο

Ένα από τα βασικότερα προβλήματα στις σχέσεις είναι το στάδιο της απομυθοποίησης. Αυτή είναι η φάση που πολλοί συνειδητοποιούν πως μπορεί να μην είναι πραγματικά ερωτευμένοι με το πρόσωπο που έχουν στη ζωή τους αλλά με κάτι γενικό και αόριστο. Αναφερόμαστε στις περιπτώσεις που κάποιος μπορεί να νιώθει ερωτευμένος με την ιδέα του έρωτα! Ρομαντικά ραντεβού, όμορφες εκπλήξεις, η σκέψη πως κάποιος σε περιμένει και σε νοιάζεται. Κάποιες φορές στην αναζήτηση όλων αυτών καταλήγουμε με έναν άνθρωπο που μας «βολεύει» αφού πληροί τις προϋποθέσεις του έρωτά μας, αδυνατώντας να καταλάβουμε πως δεν είναι αυτός καθ’ εαυτός που έχει γοητεύσει.

Όλο αυτό μοιάζει παράδοξο. Πώς μπορούμε να αγαπάμε ή να εθιζόμαστε σε μια ιδέα ή σε κάτι που όχι μόνο δε γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αλλά ούτε ποια είναι τα επιμέρους στοιχεία του; Ωστόσο είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν πως συχνά ερωτευόμαστε μια ιδέα. Σχεδόν όλοι κάποια φάση στη ζωή μας είχαμε κόλλημα με κάποιον διάσημο. Αυτός ο ενθουσιασμός αποδείχτηκες κερδοφόρος για διάφορες εταιρίες παιχνιδιών, ρούχων, ειδών γραφικής ύλης, αφού αγοράζαμε οτιδήποτε είχε σχέση με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Αφίσες, μπλουζάκια, τετράδια, τούρτες γενεθλίων και ένα σωρό άλλα πράγματα θέλαμε απλώς να γίνουν δικά μας και να προστεθούν στη συλλογή μας. Δίναμε τόση αγάπη σε ένα άτομο που δεν είχαμε καν γνωρίσει, αφού εμείς βλέπαμε απλώς αυτό που είχε επιλέξει να δείχνει στον κόσμο. Μεγαλώνοντας μάς δημιουργήθηκε η απορία πού να οφειλόταν τελικά το τόσο έντονο κόλλημά μας. Πάψαμε να θεοποιούμε αυτά τα άτομα και ίσως πίσω από την παρορμητική μας στάση να κρυβόταν ένα βαθύτερο κίνητρο. Μπορεί να μην τρελαινόμασταν για το άτομο αυτό καθ’ αυτό αλλά για την ιδέα να γνωρίσει κανείς στη ζωή του την επιτυχία που έχει γνωρίσει το συγκεκριμένο πρόσωπο. Έτσι θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν και οι προσπάθειές μας να του μοιάσουμε. Μπορεί βέβαια 0 λόγος να είναι άλλος, εντελώς διαφορετικός -άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου!

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η αγάπη μας για πόλεις και χώρες, στις οποίες δεν έχουμε βρεθεί ποτέ. Όλοι έχουμε έναν ονειρικό προορισμό, ένας μέρος που θα θέλαμε να επισκεφτούμε κάποτε και που στο άκουσμά του και μόνο φέρνουμε στο μυαλό μας διάφορες εικόνες που είναι καθαρά προϊόν της φαντασίας μας. Οι λόγοι που έχουμε συνδέσει τον συγκεκριμένο τόπο με κάτι μαγευτικό μπορεί να είναι πολλοί -μια σειρά, η γλώσσα, η κουλτούρα ή ακόμη και η κουζίνα του. Άξιο αναφοράς είναι και το συναισθηματικό δέσιμο πολλών με τον τόπο καταγωγής τους, αφού με περηφάνια και καμάρι δηλώνουν από πού κρατούν οι ρίζες τους, ακόμα κι αν δεν έζησαν ποτέ εκεί.

Μπορούμε λοιπόν να αγαπήσουμε κάτι που δεν έχει υλική υπόσταση; Φυσικά! Ίσως είναι καιρός να εστιάσουμε λίγο περισσότερο στη σημαντικότητα και στην πολυπλοκότητα του αόρατου και απροσδιόριστου κόσμου που μας περιβάλλει. Γιατί προς έκπληξη πολλών και απογοήτευση άλλων, η ουσία της ζωής βρίσκεται στις περίφημες αιώνιες ιδέες κι όχι σε χειροπιαστά αντικείμενα. Γι’ αυτό μια ιδέα και μόνο μπορεί να μας γοητεύσει, πολλές φορές περισσότερο κι από ένα πρόσωπο…