Μια Δευτέρα που έγινε Πέμπτη, ένας Σεπτέμβρης που έγινε Δεκέμβρης. Ο καιρός κυλάει κι εσύ άλλοτε έχεις την αίσθηση πως αυτό συμβαίνει με γρήγορους ρυθμούς κι άλλοτε πιο αργά, νωχελικά. Το πέρασμα του χρόνου έχει άμεση επίδραση στους ανθρώπους, αφού στο μεσοδιάστημα τούς αλλάζει, τούς ωριμάζει και τούς βοηθά να εξελιχθούν, να πάνε ένα βήμα παραπέρα. Σε κάθε φάση της ζωής σου όλο και νέες γνωριμίες σού χτυπούν την πόρτα. Κι όσο καινούρια πρόσωπα κάνουν την εμφάνισή τους, κάποιοι κολλητοί γίνονται φίλοι, γνωστοί και στην πορεία ακόμη και άγνωστοι. Ένας συνάδελφος μπορεί γίνει φίλος κι ένας συμφοιτητής να αποκτήσει θέση στις σκέψεις σου. Πριν καλά-καλά το καταλάβεις, ο κύκλος σου έχει αλλάξει. Αυτό είναι φυσικό, όμως καμιά φορά σε εξόδους, γιορτές ή ακόμα και σε άκυρες στιγμές στο σπίτι, σε πιάνει μια ανεξήγητη μελαγχολία. Την ώρα που ακούς ένα συγκεκριμένο κομμάτι στο ραδιόφωνο, τη στιγμή που σου ‘ρχεται στο μυαλό μια πλάκα που θα κάνατε με την παλιά σου παρέα, νοσταλγείς τις μέρες που πέρασαν και που δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω.
Οι καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή καμιά φορά μπαίνουν εμπόδιο στις σχέσεις. Η απόσταση, για παράδειγμα, μπορεί να φθείρει μια φιλία ή μια ερωτική σχέση και χρειάζεται τρομερά κότσια και απεριόριστη αγάπη για να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Τα προγράμματα που δε συμβαδίζουν είναι επίσης τρομερός μπελάς. Πόσες φορές έτυχε να θέλουμε να βγούμε με κάποιο άτομο, αλλά να μη συμπίπτουν τα ωράρια; Μέχρι να βρούμε χρόνο και να ταιριάξουν τα προγράμματα, μπορεί να περάσουν βδομάδες ή μήνες κι έτσι χάνεται η επικοινωνία κι η επαφή. Άλλες φορές μπορεί να απομακρυνθούμε από κάποια πρόσωπα επειδή είναι πλέον σε σχέση ή απέκτησαν οικογένεια και έχουν πλέον διαφορετικές προτεραιότητες ή έχει περιοριστεί ο ελεύθερος χρόνος τους. Κάποιες φορές το να απομακρυνθείς από κάποια πρόσωπα μπορεί να μην είναι καθαρά δική σου επιλογή, αλλά οι συνθήκες ζωής να τα ‘χουν φέρει έτσι και να μην μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Όσο ο καιρός περνάει, το χάσμα γίνεται όλο και μεγαλύτερο και από κάποια στιγμή και μετά η συνύπαρξη μπορεί και να μοιάζει αδύνατη λόγω μη κοινών ενδιαφερόντων ή ακόμα και έλλειψης οικειότητας λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που έχει μεσολαβήσει.
Σε κάποιους αποχωρισμούς συμβαίνει το εξής παράδοξο: οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά τα συναισθήματα μένουν. Ακόμα και σε ερωτικές σχέσεις μπορεί να συμβεί κάτι ανάλογο. Το «το λήξαμε λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων» δεν αποτελεί απλώς δικαιολογία, αλλά συχνά πραγματική αιτία χωρισμού. Μπορεί να αγαπάς έναν άνθρωπο, αλλά να συνειδητοποιήσεις πως δεν μπορείτε να συνυπάρξετε. Οι αντίθετες απόψεις σας σε σημαντικά ζητήματα, η έλλειψη κοινών ενδιαφερόντων, μπορεί να δείχνουν ξεκάθαρα πως δεν είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Ακόμα κι αν έχεις βρει τον άνθρωπό σου, ένα πρόσωπο που σε γεμίζει και θες να είστε μαζί χωρίς κανέναν ενδοιασμό, καθόλου απίθανο να νοιάζεσαι για το καλό του/της πρώην σε ανθρώπινο επίπεδο λόγω όσων περάσατε μαζί και όχι γιατί επιδιώκεις επανασύνδεση.
Το συναισθηματικό δέσιμο δεν απαιτεί και επικοινωνία. Πολλές φορές από σεβασμό προς το άλλο άτομο, επειδή δε θέλουμε να φέρουμε τα πάνω-κάτω στη ζωή του ή να το αναστατώσουμε, αποφεύγουμε να παραδεχτούμε τα αισθήματά μας. Ας στείλουμε λοιπόν ένα μήνυμα σε όλα τα άτομα που νοιαζόμαστε και μπορεί να μη μιλάμε μαζί τους. Ένα μήνυμα που πολλές φορές σκεφτήκαμε, αλλά στον παραλήπτη δεν έφτασε ποτέ. «Χαίρομαι για σένα και για το ότι πετυχαίνεις στη ζωή σου. Μου λείπεις κι ας μην μπορούμε να είμαστε μαζί. Να προσέχεις και να γελάς πάντα».
Συντάκτης: Κατερίνα Παλατέ
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
