Οι πιο ωραίες συζητήσεις εκείνες που δεν είχες προγραμματίσει

Κάποιες φορές παρασυρόμαστε από τα υλικά αγαθά και ξεχνάμε πόσο πλούσιος είναι ο εσωτερικός μας κόσμος. Αγχωνόμαστε και επιδιώκουμε να φτάσουμε εκείνο το «κάτι παραπάνω». Μα υπάρχουν φάσεις που η ζωή τα φέρνει στραβά, που κάνουμε την αυτοκριτική μας και αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας, που πνιγόμαστε στις σκέψεις μας και το μυαλό μας γεμίζει με συλλογισμούς, με αποτέλεσμα να ψάχνουμε απεγνωσμένα ένα άτομο να μοιραστούμε όσα μας απασχολούν.

Το να έχεις οργανώσει μια έξοδο για κουβέντα καμιά φορά πιθανόν να σου προκαλέσει άγχος. Λίγο το κοινωνικό στρες, λίγο ο εγωισμός  μπορεί να σταθούν εμπόδιο στην ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων. Μπορεί να θες να τα βγάλεις από μέσα σου, όμως τελευταία στιγμή να κομπλάρεις και να καταλήξεις να λες γενικόλογα. Μα αν σκεφτείς πότε είσαι σε θέση να μιλήσεις πιο άνετα, ίσως ασυνείδητα έρθει στη μύτη σου η οσμή του αλκοόλ. Δε μιλάω για εκείνη την κατάσταση που είσαι φέσι, αλλά τόσο όσο, μέχρι να φτάσεις στο στάδιο μιας ελαφριάς ζάλης, όπου το παράπονο σού βγαίνει χωρίς πολλή σκέψη. Αυτή η εξομολογητική διάθεση καθιστά τη βαβούρα ανυπόφορη συνεπώς συχνά επιλέγεις να απομακρυνθείς. Κατά κύριο λόγο καταλήγεις σε κάποιο πάρκινγκ, μέσα σε αυτοκίνητο ή σε κάποιο παγκάκι χωρίς πολύ κόσμο τριγύρω. Η ζάλη σού φέρνει πείνα και δεδομένου του ότι η ώρα είναι περασμένη η μόνη επιλογή σου είναι το πιο κοντινό φαστφουντάδικο.

Κι όμως δεν είσαι μόνος σ’ εκείνο το μέρος. Τυχαία δημιουργήθηκε το καταλληλότερο περιβάλλον για τις πιο ωραίες συζητήσεις. Εσύ, ο συνομιλητής σου, και το ασυνείδητό σου με θέα το φεγγάρι. Το φως του γαληνεύει το μέσα σου σαν να σου έχει κάνει μάγια. Και χωρίς να το πολυσκέφτεστε αρχίζετε να μιλάτε για ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, περί ανέμων και υδάτων! Από την άποψή σας περί ύπαρξης εξωγήινων έως το γιατί φοράμε παπούτσια. Η ροή της συζήτησης ίσως δεν έχει κάποια λογική, είναι απλώς συνειρμική. Μα είναι όλα τόσο μαγικά και γαλήνια που απλώς αρχίζεις να μιλάς για τους πιο έντονους φόβους σου, τις μεγαλύτερές σου απογοητεύσεις, τα όνειρα, τους στόχους, τους έρωτές, για όλα!

Και ο συνομιλητής σου; Μπορεί να είναι το κολλητάρι, ένας φίλος ή ένας γνωστός. Μπορεί ακόμη να είναι άγνωστος. Γυναίκα ή άντρας. Δεν παίζει ρόλο. Δεν έχει σχέση ποιος είναι, απλώς έτυχε να ήταν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Το ψυχολογικό δέσιμο που θα δημιουργήσετε εκείνο το βράδυ θα συνεχίσετε να το θυμάστε για καιρό. Και ακόμα και αν δεν κρατήσετε περαιτέρω επαφές με αυτό το άτομο, θα έχετε μοιραστεί αυτό το βράδυ.

Ένα βράδυ που μύριζε τηγανιτές πατάτες. Εσύ και ο συνομιλητής σου. Να ανοίγετε την ψυχή σας κάτω από του φεγγαριού την ψύχρα. Με μια καθησυχαστική συνειδητοποίηση πως «δεν είσαι μόνος/η». Σε όλους εσάς εκεί έξω που περάσαμε ένα τέτοιο βράδυ μαζί, θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ»!