Όσο πιο σίγουρος, τόσο πιο ανασφαλής;

Αυτοπεποίθηση και ανασφάλεια. Είναι άραγε δυο έννοιες ασύμβατες που η μία αναιρεί την άλλη; Όλοι θα ήθελαν να είχαν αυτοπεποίθηση, ηθικό στα ύψη, αφού ως γνωστόν η ανασφάλεια δεν κάνει και ιδιαίτερα χαρούμενους όσους την έχουν. Τι πιο όμορφο από έναν άνθρωπο που έχει μάθει να αποδέχεται και να αγαπάει τον εαυτό του για αυτό ακριβώς που είναι; Να δέχεται το σώμα του χωρίς κόμπλεξ και συγκρίσεις, να μη ζηλεύει τους άλλους και να είναι ανοιχτός και δεκτικός σε προτάσεις, να μην είναι δηλαδή μονοδιάστατος. Η ευτυχία πηγάζει από την αυτοπεποίθηση. Γι’ αυτό οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο είναι αυτοί που πιστεύουν στον εαυτό τους χωρίς να τους πολυνοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Και όσοι είναι ευτυχισμένοι και τα ‘χουν καλά με τον εαυτό τους δε νιώθουν την ανάγκη να το δείξουν στους γύρω τους, γιατί πολύ απλά δεν ενδιαφέρονται για τη γνώμη των άλλων. Είναι ικανοποιημένοι οι ίδιοι με τον εαυτό τους και αυτό είναι υπεραρκετό.

Στον αντίποδα βρίσκονται άτομα που προσπαθούν με κάθε τρόπο να το παίξουν «άνετοι» και να δείξουν πόσο ευτυχισμένοι είναι. Οι άνθρωποι αυτοί αντιλαμβάνονται τις ανασφάλειές τους και συνειδητοποιούν πως πρέπει να βρουν τρόπο να αλλάξουν αυτό το μειονέκτημά τους. Το θέμα, όμως, είναι πως η αλλαγή αυτή είναι ένας αγώνας καθαρά ατομικός και απαιτεί προσωπική προσπάθεια προκειμένου να αποδεχτείς τον εαυτό σου και να τον αγαπήσεις όπως του αξίζει. Η προσπάθεια και ο κόπος μας δηλαδή πρέπει να εστιάζει αποκλειστικά σε αυτή την εσωτερική μάχη και να μην επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες. Όσοι σπαταλούν την ενέργειά τους στο να πείσουν τον περίγυρό τους πως δεν έχουν ανασφάλειες, στην πραγματικότητα πετυχαίνουν το αντίθετο από αυτό που επιθυμούν, αφού με τον τρόπο αυτό φαίνεται ξεκάθαρα το κοινωνικό άγχος που τους διακατέχει και η απελπισμένη τους προσπάθεια για αποδοχή. Δηλαδή, όσο περισσότερο προσπαθεί κάποιος να δείξει πως τα έχει βρει με τον εαυτό του, τόσο πιθανότερο είναι να ισχύει το αντίθετο.

Εάν όμως εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχθούμε πρώτοι τον εαυτό μας, πώς περιμένουμε να μας αποδεχθούν οι άλλοι; Το να είσαι αγαπητός από όλους είναι ανέφικτο. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό χαρακτήρα και προτιμήσεις. Συνεπώς, μια πράξη μας μπορεί να θεωρείται εσφαλμένη σύμφωνα με τη γνώμη κάποιων, ενώ για κάποιους άλλους η ίδια πράξη να είναι αδιαμφισβήτητα σωστή και πιθανότατα για μια άλλη ομάδα ανθρώπων να είναι απλώς αδιάφορη. Άρα, το συμπέρασμα είναι πως δεν μπορούμε να ικανοποιούμε τους πάντες με τις επιλογές μας και να βρίσκουμε σύμφωνες όλες τις απόψεις!

Αυτό όμως που ξεχωρίζει και που προσδίδει μοναδικότητα -η ειδοποιός διαφορά ας το πούμε- είναι η αυθεντικότητα. Και τι πιο αυθεντικό σε έναν άνθρωπο από τη δική του, μοναδική, προσωπικότητα; Αξία ανεκτίμητη το να μπορείς να έχεις απέναντι σου άτομα αληθινά, που ξέρουν να εξηγούνται, να λένε ευθείς κουβέντες και να βλέπεις στα μάτια τους πως είναι ειλικρινή. Γι’ αυτό αντί να προσπαθείτε να πείσετε τον κόσμο για κάτι που δεν είστε, απλώς αποδεχθείτε ποιοι πραγματικά είστε και αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους. Όσοι σας ταιριάζουν και αξίζουν να είναι δίπλα σας και θα βρουν το δρόμο να διεκδικήσουν μια θέση στη ζωή σας.