Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι είναι αυτό που σας ελκύει σε ένα άτομο; Από τι καθορίζεται ποιος τύπος προσώπου σας αρέσει; Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που γοητεύεται από άτομα ευάλωτα, που μπορεί να δείχνουν αδύναμα από πλευράς χαρακτήρα ή ακόμα και να είναι εθισμένα σε κάτι. Όσο πιο αδύναμο και πονεμένο φαίνεται ένα άτομο, τόσο πιο πολύ θέλουν να το πλησιάσουν και να το φροντίσουν. Είναι όμως λεπτή η γραμμή που διαχωρίζει την αγνή αγάπη τον οίκτο και την ευθύνη που νιώθει ένα άτομο να βοηθήσει ένα πρόσωπο που αισθάνεται πως το έχει ανάγκη.
Η περίπτωση αυτή, έχει όνομα και σχετίζεται στενά με τον κλάδο της ψυχολογίας. Πρόκειται για το σύνδρομο του λευκού ιππότη και αφορά το πώς ένα άτομο γίνεται θυσία σε μια ερωτική σχέση. Σίγουρα θα έχουμε ακούσει πως οι γυναίκες επιλέγουν πρόσωπα που μοιάζουν στον πατέρα τους και αντιστρόφως οι άντρες ελκύονται από γυναίκες που έχουν κοινά με τη μαμά τους. Ο λόγος είναι πως νιώθουν οικειότητα! Τι συμβαίνει όμως στις προβληματικές οικογένειες, που ο μπαμπάς ή η μαμά είχαν κατάθλιψη, αλκοολισμό ή έθιμο; Όλοι θα περιμέναμε πως τα παιδιά, έχοντας βιώσει αυτή την κατάσταση, θα ήθελαν να βρουν σε μια ασφαλή αγκαλιά μακριά από κάτι που στιγμάτισε τη ζωή τους. Και όμως, έρευνες που έχουν γίνει αποδεικνύουν πως άτομα με γονείς με συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες, κατά κύριο λόγο επιλέγουν συντρόφους με τα ίδια προβλήματα με αυτά των γονιών του. Ο λόγος στους ιππότες μας, λοιπόν! Μεγαλώνοντας, επιρρίπτουν ευθύνες στους εαυτούς τους πως δε βοήθησαν τα δικά τους άτομα κι έτσι προσπαθούν τώρα -σε μια διαφορετική σχέση οικειότητας- να βοηθήσουν ένα άλλο άτομο.
Το σύνδρομο του λευκού ιππότη είναι σχεδόν πανομοιότυπο με το σύμπλεγμα του σωτήρα. Ουσιαστικά, η μόνη τους διαφορά έγκειται στο ότι οι σωτήρες δεν εμπλέκονται σε κάποιο ερωτικό/συντροφικό δεσμό. Είναι άτομα που υποβιβάζουν τις δικές τους επιθυμίες για να ικανοποιήσουν φίλους, συγγενείς ή απλώς γνωστούς. Οι στόχοι τους κοινοί με των ιπποτών. Δε θέλουν μονάχα να βοηθήσουν ή να στηρίξουν κάποιον, θέλουν να τον σώσουν, να τον γιατρέψουν εξ’ ολοκλήρου. Τα αίτια πηγάζουν από ένα σύστημα προσωπικών πεποιθήσεων, αξιών και βιωμάτων. Συνήθως στα βιώματα αυτών των ατόμων εμπεριέχεται κάποια έντονη απογοήτευση ή απώλεια, αδυναμία εύρεσης κατάλληλου συντρόφου/φίλου σε μικρή ηλικία ή χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Και παρόλο που η αγάπη είναι ένα, αν όχι και το ανώτερο αγαθό στη ζωή των ανθρώπων, τα αποτελέσματα αυτού του συνδρόμου δεν μπορεί να είναι θετικά. Από τη μία ο σωτήρας/ιππότης με την υπερβολική αγάπη και προστασία ενσωματώνει το πρόβλημα του άλλου σαν δικό του και θα κάνει τον εαυτό του θυσία. Αυτό θα τον εξουθενώσει συναισθηματικά, αλλά θα διαφθείρει κιόλας την προσωπικότητα και τη ζωή του ατόμου. Από την άλλη, το άτομο υπό διάσωση, θα επαναπαυθεί από την υπερβολική ενασχόληση του σωτήρα/ιππότη και θα μπει σε κατάσταση «αδράνειας». Συνεπώς, κανένας από τους δύο δεν κινητοποιείται στην ζωή του, δεν προχωράει και δεν εξελίσσεται.
Ιππότες και σωτήρες όλου του κόσμου, αγαπήστε τους εαυτούς σας, μπορεί να μην σας το έχουν πει, αλλά είστε ό,τι πιο πολύτιμο έχετε! Επιχείρηση διάσωσης του «εγώ» μας, λοιπόν! Τι λέτε; Όσον αφορά τον κόσμο γύρω σας, να αγαπάτε! Γιατί έτσι και αλλιώς φεύγοντας από αυτόν τον κόσμο, τι μας μένει πέρα από τα αποθέματα αγάπης που συλλέξαμε; Αλλά όπως είπε και ο αρχαίος ποιητής Κλεόβουλος: «Μέτρον άριστον» .
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.