Σαν την Κύπρο εν έσιει!

Πηγαίνεις ταξίδι στο εξωτερικό, μακριά απ’ τη χώρα σου. Και καθώς κάθεσαι ανέμελος σε κάποια καφετέρια, στο μετρό ή εξερευνώντας τους δρόμους αυτής της νέας για σένα χώρας, το ακούς. «Τάρασσε ρε πάμε να φάμε τίποτε τζιαι έππεσε το αρφάλι μου», αλά ελληνικά: «Βιάσου ρε, πάμε να φάμε κάτι γιατί πείνασα πολύ».

Αμέσως σε διακατέχει ένα συναίσθημα ενθουσιασμού, οικειότητας και ταυτόχρονα περηφάνιας! Γιατί όπως είναι γνωστό, νιώθεις πιο πολύ την καταγωγή σου όταν βρίσκεσαι μακριά απ’ τη χώρα σου. Έτσι με περηφάνια δηλώνουμε κι εμείς καρποί αυτού του μικρού νησιού που λέγεται Κύπρος.

Για τους λάτρεις του φαγητού με το που ακούνε «Κύπρος» το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι η μία και μοναδική σούβλα! Γιορτάζεις για κάτι; -Να φτιάξουμε σούβλα! Θα κάνεις τραπέζι στο σπίτι; -Να φτιάξουμε σούβλα! Έχεις μήπως κακοκεφιά και θες κάτι να ξεχαστείς; -Ε καλά, εδώ εκτός απ’ τη σούβλα ίσως χρειαστείς και κανένα μπουκάλι ζιβανία! Και βέβαια δε θα μείνουμε μόνο σ’ αυτά. Θα το συνοδέψουμε με κυπριακή πίτα, ψημένο χαλούμι, καραόλους (αλλιώς σαλιγκάρια), πατάτες, ρύζι, γεμιστά, κουπέπια κι άλλα τόσα καλούδια. Ένα συνηθισμένο μεσημεριανό τραπέζι στο σπίτι της γιαγιάς δηλαδή! Είμαστε καλοφαγάδες, τι να κάνουμε;

Κάτι άλλο που θα λατρέψεις στην Κύπρο πέρα απ’ την κουζίνα μας, είναι οι σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους. Είμαστε αυτό που λέμε «ένα μικρό χωριό» όπου πάνω-κάτω όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ειδικά στα χωριά, είναι αδύνατο να πας και να μη σε ρωτήσουν τουλάχιστον πέντε γιαγιάδες ή παππούδες «Ποιου είσαι εσύ;». Με την απάντησή σου βέβαια, είναι πιθανόν να σου αναλύσουν ολόκληρο το οικογενειακό σου δέντρο. Κι άμα σε συμπαθήσουν, μπορεί να σου βρουν γαμπρό ή νύφη, χωρίς να το καταλάβεις!

Κυπραίος σημαίνει να κουβαλάς στην παραλία τη μισή σου περιουσία, από φαγητό, ποτό ως και καρέκλες, τραπέζια, τάβλι. Από τα καλοκαιρινά τραπέζια δε θα λείπει φυσικά η παττίχα (το καρπούζι). Και τις κρύες νύχτες του χειμώνα τις περνάμε αγκαλιά με τραχανά και κάστανα! Τα καλοκαίρια μας τα περνάμε στην Αγία Νάπα ή στον Πρωταρά και τους χειμώνες μας στο όρος Τρόοδος ή γενικά στα βουνά. Για μας Λάρνακα σημαίνει Φοινικούδες, Λευκωσία Λήδρας, Λεμεσός Σαριπόλου και Πάφος Κάστρο (διάσημες οδοί κι αγαπημένα σημεία στα κέντρα των πόλεων).

Κύπρος είναι η χώρα, όπου δεν μπορείς να καθίσεις για περισσότερη από μία ώρα με κάποιον χωρίς να γίνει αναφορά σε ποδόσφαιρο ή πολιτικά. Σημαίνει καζαντί σε κάθε γιορτή. Είναι η χώρα που η νεολαία πηγαίνει για «ένα καφέ» διάρκειας δύο-τριών ωρών. Η μπιρίμπα κι η πιλόττα είναι τα «πάμε στο café να θκιαβάσουμε» των Κύπριων φοιτητών. Κι άμα ψάχνεις για το τι δε φημίζονται οι Κύπριοι, είναι για την υπομονή τους στους δρόμους. Και βάρα την κόρνα και ρίχτο το βρισίδι, μα πού πάεις, ρε κουμπάρε, τζιαι εσύ!

Έχουμε μεγαλώσει με την προκλητική σημαία των Τούρκων στο έδαφος της λατρεμένης μας γης που κουβαλάει πάνω της το βάρος της κατοχής χρόνια τώρα. Με ένα σύνθημα που μας επιστρέφει στις σχολικές τάξεις, γιατί ήταν γραμμένο στα πρόχειρά μας τετράδια: «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».  Μ’ ένα τραγούδι να μας παρηγορεί και να μας ενθαρρύνει: «Να ξέρεις θα γυρίσουμε πιστοί στην άνοιξή σου…».

Ένα νησί σαν το δικό μας του αξίζει να είναι αρτιμελές και ελεύθερο! Αφού όλοι το ξέρουμε, σαν την Κύπρο εν έσιει!