Τα γεγονότα σαν τυχαίες λέξεις συνθέτουν την ιστορία μας

Λέξεις ομόηχες, λέξεις παρόμοιες, σύμβολα στίξης, ύφος, σύνταξη, γραμματική, μορφή. Στη διαδικασία να φτιάξεις μια πρόταση ελέγχεις αυτές τις προϋποθέσεις, αν θες να έχει νόημα. Κάθε πρόταση είναι το αποτέλεσμα μιας μίξης λέξεων, όπου και κάθε λέξη αποτελεί μια στοίχιση συλλαβών Ομάδες τυχαίων γραμμάτων, δηλαδή, που όταν ενωθούν κατάλληλα δημιουργούν κάτι νέο, κάτι σπουδαίο. Το πώς εμείς θα επεξεργαστούμε τα εκάστοτε δεδομένα–θα τα βάλουμε σε σειρά μέσω των επιλογών μας– μπορεί να δημιουργήσει διαφορετικές «λέξεις» κάθε φορά.

Πάρτε για παράδειγμα τα εξής γράμματα: «α», «ι», «μ», «τ». Με αυτά μπορούμε να σχηματίσουμε τη λέξη «μάτι» ή ακόμη το ρήμα «τιμά». Με την ανταλλαγή δύο συλλαβών, δημιουργείται ένα εντελώς διαφορετικό νόημα!

Η λειτουργία της γλώσσας, του σχηματισμού λέξεων και συνεπώς προτάσεων, είναι απαραίτητα για τη διαβίωσή μας, αφού μέσω αυτής –της γλώσσας– μπορούν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν και κατά συνέπεια να εξελιχθούν. Κι όπως ακριβώς οι λέξεις, έτσι κι οι πράξεις μας χρειάζονται ισάξια προσοχή, προκειμένου να μην πέσουμε σε «συντακτικό σφάλμα». Έτσι, λοιπόν, λειτουργούμε και στη ζωή μας.

Το κάθε γεγονός με το οποίο μας φέρνει η καθημερινότητα αντιμέτωπους είναι σαν ένα γράμμα, ένα τυχαίο, ξεκρέμαστο, γράμμα. Μέσω των επιλογών μας για την αντιμετώπιση του κάθε τυχαίου συμβάντος επιλέγουμε ελεύθερα ένα άλλο. Στο χέρι μας είναι η σειρά που θα τοποθετήσουμε τα εν λόγω γράμματα. Έπειτα, με τις λέξεις που θα παράξουμε θα ‘ναι επίσης στη δική μας κρίση η σειρά που θα τις τοποθετηθούν κι άρα και το νόημα που εν τέλει θα βγει.

Εξίσου σημαντικά είναι και τα σημεία στίξης. Πρέπει να μάθουμε καλά πότε να βάζουμε κόμμα και πότε τελεία. Όταν μια πρόταση παρατραβάει, τελείωσέ τη, δεν οδηγεί πουθενά! Μπερδεύεσαι μετά, χάνεσαι μέσα σε μια ροή λέξεων, φλυαρίες χωρίς καμία σημασία. Οι πολλές παρενθέσεις κουράζουν, άσ’ το. Άλλαξε πρόταση, παράγραφο, ή ακόμη καλύτερα, γύρισε σελίδα! Όπως ακριβώς και στις σχέσεις.

Όταν βλέπεις πως έχεις φτάσει σε αδιέξοδο, μην περιπλέκεις τις καταστάσεις. Μην επιμένεις να γράφεις και να σβήνεις, να προσπαθείς να καταλάβεις όσα ίσως δεν έχουν τίποτα να πουν. Αν σε μια πρόταση νιώθεις πλεονασμός, δευτερεύον σχόλιο μέσα σε παύλες, σκέψου πως σε μια άλλη θα ‘σαι αυτό που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το νόημά της, ο κύριος κορμός της. Μη μένεις εκεί που περισσεύεις. Δώσε στον εαυτό σου μια παύση για να βρει αυτό που έχει ανάγκη∙ βάλε μια άνω τελεία κι ύστερα κυνήγα το θαυμαστικό!

Η ζωή μας, τελικά, είναι σαν ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή και συγγραφέα τον ίδιο μας τον εαυτό. Κι όπως είπε μια γνωστή συγγραφέας, η Cindy Stanfield: “I trust the next chapter because I know the author” (= «Εμπιστεύομαι το επόμενο κεφάλαιο επειδή γνωρίζω τον/τη συγγραφέα»). Πάρε, λοιπόν, το μολύβι στο χέρι σου και χάραξε τον δικό σου δρόμο, τη δική σου ιστορία, όπως εσύ θέλεις κι ονειρεύεσαι!