Χωρίζεις κι αντί να σου λείπει το ταίρι, σου λείπουν οι δικοί του

Όταν μπαίνεις σε μια σχέση όλα αλλάζουν. Δεν είσαι πλέον μόνος και γι’ αυτό μεταβάλλεται η καθημερινότητά σου. Ενίοτε γνωρίζεις νέα άτομα και ο κύκλος σου γίνεται πιο ευρύς, δεν παίρνεις αποφάσεις με μοναδικό γνώμονα τον εαυτό σου. Όσο περισσότερο καιρό μετράει μια σχέση, συνήθως τόσο αυξάνονται και οι απαιτήσεις που έχει ο ένας απ’ τον άλλο. Το ταίρι είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου και θες να το βλέπεις όλο και πιο συχνά. Στα πρώτα βήματα της σχέσης, συνήθως είστε μόνοι και δεν έχει γνωρίσει ο ένας τον κύκλο του άλλου. Έπειτα, με δειλά βηματάκια βγαίνετε με φίλους και εν τέλει φτάνει η ώρα να γίνει και η γνωριμία με το οικογενειακό περιβάλλον.

Κάποια στιγμή ίσως νιώσετε έτοιμοι να μοιραστείτε με τους δικούς σας τη χαρά σας. Τότε είναι που μπορεί να βρεθείτε μαζί σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι. Μπορεί να βοηθάς τη μητέρα του –όπως νομίζεις– άλλου σου μισού να ετοιμάσει φαγητό και να στρώσει τραπέζι, να τα πίνεις με τον πατέρα της ή να παίζεις με το μικρό αδερφάκι και να χαϊδεύεις το σκυλάκι τους.

Η ζωή όμως είναι γεμάτη αναπάντεχες εκπλήξεις που δεν είναι κατ’ ανάγκη θετικές. Καμιά φορά μπορεί να μην τα βρείτε τελικά και ο θυμός να φέρει καβγά, να κάνει την εμφάνισή της η ζήλια και τελικά η κούραση. Έτσι χωρίς να το καταλάβεις έρχεται το τέλος. Και συμβαίνει το μοιραίο, χωρίζετε. Είτε το βαφτίσετε ασυμφωνία χαρακτήρων, είτε τρίτο πρόσωπο, είτε αγανάκτηση ή οτιδήποτε άλλο συναφές, η ουσία είναι πως δεν είστε πια μαζί! Για να αφήσεις κάποιον να φύγει, πόσο μάλλον κάποιον που αγάπησες και περάσατε πολλά, πάει να πει πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Έτσι κάθε φορά που σκέφτεσαι να γυρίσεις στα παλιά, που πας να λυπηθείς και να σου λείψει το συγκεκριμένο πρόσωπο, κάτι μέσα σου, σαν ανιχνευτής φωτιάς, αρχίζει να βουίζει και σε αποτρέπει.

Δε μοιάζει καθόλου δύσκολο να ξεπεράσεις τον/την πρώην, αφού η επιλογή ήταν δική σας και γνωρίζεις τους λόγους που το λήξατε. Όμως τι σου έφταιξε αυτή η υγρή μουσουδίτσα που όταν άνοιγες την πόρτα έτρεχε ολόχαρη προς το μέρος σου και σε γέμιζε αγάπη; Πώς γίνεται να μη σου λείψουν τα γλυκά μαγουλάκια της αδερφούλας του/της, τα οποία έπαιρναν μια ροδοκόκκινη απόχρωση κάθε φορά που σε έβλεπε μέχρι να της φύγει η αρχική ντροπή και να φέρει τα παιχνίδια της για να παίξετε μαζί; Κι αυτή η μεγάλη εκτίμηση προς τους γονείς του/της, πώς να ξεχαστεί; Ίσως το έχεις μάθει με βεβαιότητα, ίσως να είναι και απλή εικασία, αλλά ένα κομμάτι σου σού λέει πως στο άκουσμα του χωρισμού σας, μπορεί και να σε δικαιολόγησαν.

Σε μια σχέση, λοιπόν, δε δένεσαι πάντα μόνο με ένα άτομο, αλλά καμιά φορά και με την οικογένειά του. Ο χωρισμός με το ταίρι αναπόφευκτα σε κάνει ν’ αποκοπείς κι από όλους τους άλλους. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια που αλλάζει τα συναισθήματά σου απέναντι στους δύο αυτούς χωρισμούς. Το πρώην ταίρι ανήκει στο παρελθόν επειδή το επέλεξες, δεν ταιριάζατε, κατάφερες να το ξεπεράσεις και συνεπώς δε σου λείπει. Η οικογένεια του όμως, πόσο σου έχει λείψει! Περνάς από βιτρίνες, βλέπεις τα αγαπημένα τους προϊόντα και σε πιάνει νοσταλγία. Ασυναίσθητα ετοιμάζεσαι να τους κάνεις κλήση, αλλά μετά σκέφτεσαι πως θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα και πως δεν ωφελεί. Ρίχνεις ένα γλυκόπικρο γέλιο και συνεχίζεις δήθεν ατάραχα. Παρ’ όλα αυτά ο άδικος αποχωρισμός με την οικογένεια του συντρόφου σου που τόσο είχες λατρέψει, θα συνεχίσει να σε παιδεύει.