Όσο περισσότερο αναστοχάζομαι τα παιδικά μου χρόνια, τόσο περισσότερες ομοιότητες βρίσκω με τον ενήλικο πλέον εαυτό μου. Αλήθεια, πόσο έχουμε αλλάξει τελικά; Μήπως όντως ένα μικρό παιδί ζει αιώνια μέσα μας; Ανάμεσα στα πολλά καθημερινά καπρίτσια, γινάτια και ζήλιες, υπάρχει κάτι ακόμα που τόσα χρόνια κουβαλάμε μέσα μας, που το θρέφουμε μέρα με τη μέρα κι αυτό δεν είναι άλλο απ’ τον ενθουσιασμό για κάθε τι καινούριο!

Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε πόσο χαρούμενοι ήμασταν ως παιδιά όταν αγοράζαμε καινούρια σχολική τσάντα ή χρωματιστά στιλό! Όλο το βράδυ δεν κοιμόμασταν γιατί ανυπομονούσαμε να πάμε σχολείο και να τα δείξουμε -ή μάλλον να περηφανευτούμε γι’ αυτά- στα άλλα παιδάκια. Έτσι και τώρα, η ιδέα του καινούριου μας εξιτάρει, μας ενθουσιάζει! Κάθε φορά που αγοράζουμε κάτι καινούριο δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να έρθει η στιγμή να το ανοίξουμε, να το χρησιμοποιήσουμε, να το δοκιμάσουμε, να το φορέσουμε.

Αυτό είναι ένα φαινόμενο που έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τον κλάδο της ψυχολογίας, αφού η ικανοποίηση που προσφέρουν στον άνθρωπο τα ψώνια είναι παράλληλα και ψυχολογική! Είναι εξάλλου και ερευνητικά αποδεδειγμένο πως η αγορά νέων προϊόντων επηρεάζει θετικά την ψυχολογία μας και αποτελεί αποτελεσματική στρατηγική αντιμετώπισης διαφόρων προβληματικών ή αγχωδών καταστάσεων. Είναι το γνωστό σε όλους μας «Shopping therapy». Μάλιστα, αξιοσέβαστοι ερευνητές απ’ το Πανεπιστήμιο του Michigan δήλωσαν πως τα ψώνια «αποτελούν αποτελεσματική μέθοδο καταπολέμησης της λύπης». Αυτό δείχνει ότι θα πρέπει να το ξανασκέφτουμε όταν κατηγορούμε το ταίρι μας ότι αναπτύσσει υπερκαταναλωτικές τάσεις, τη στιγμή που μας λέει πως βγήκε για ψώνια ώστε να χαλαρώσει, κι εμείς το θεωρούμε απλώς φτηνή δικαιολογία για ν’ ανανεώσει τα ρούχα στην ντουλάπα του.

Ο πιο έντονος ενθουσιασμός βιώνεται τη στιγμή που το πολυπόθητο αντικείμενο γίνεται και επισήμως δικό σου. Όταν το παίρνεις απ’ τα χέρια του πωλητή, πακεταρισμένο, μέσα στο κουτάκι του ή τη σακούλα του. Έχει μια υπέροχη μυρωδιά το καινούριο, σου σπάει τη μύτη! Πολλές φορές δεν αντέχουμε να περιμένουμε μέχρι να φτάσουμε σπίτι για το ανοίξουμε, ειδικά αν είναι κάποια ηλεκτρική συσκευή ή βιβλίο – κάτι δηλαδή που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις άμεσα χωρίς να χρειάζεται συναρμολόγηση. Και, φυσικά, κάνουμε μια «έκτακτη» στάση κάπου κοντά για το πολυπόθυτό μας “unboxing”! Και έχουμε το ύφος που παίρνει ένα παιδάκι όταν ανοίγει με μανία το περιτύλιγμα του δώρου του απ’ τον Αι-Βασίλη! Από τη μία λυπάσαι να το χαλάσεις τόσο όμορφο που δείχνει πακεταρισμένο, αλλά απ’ την άλλη δεν μπορείς να περιμένεις ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω για να το ανοίξεις και επιτέλους να το χρησιμοποιήσεις!

Όταν πάλι είναι κάτι που φοριέται, όπως ρούχα ή παπούτσια, το να το ανοίξεις νωρίτερα δεν έχει κάποια διαφορά απ’ το να περιμένεις να φτάσεις σπίτι. Και πριν καν το καταλάβεις έχεις κανονίσει έξοδο για το ίδιο κιόλας βράδυ! Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, κάθε φορά που φοράμε κάτι καινούριο η αυτοπεποίθησή μας ανεβαίνει στα ύψη. Νιώθουμε σαν μοντέλα στην πασαρέλα που περπατάνε όλο νάζι και καμάρι.

Κάντε, λοιπόν, πιο συχνά δώρα στον εαυτό σας! Δεν χρειάζεται να είναι ακριβά, φτάνει που θα είναι καινούρια και μαζί τους θα φέρουν έναν αέρα ανανέωσης!

 

Συντάκτης: Κατερίνα Παλατέ
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.