10 συμπεριφορές που απομακρύνουν το σύντροφό μας

Πολλά άρθρα έχουν καταγράψει συμπεριφορές και συνήθειες που απομακρύνουν το σύντροφό μας. Το συγκεκριμένο άρθρο -όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας- έχει μια ειδοποιό διαφορά σε σχέση με τα αντίστοιχα. Δε θα μιλήσουμε απλώς για μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για συνήθειες που το άτομο που τις υιοθετεί μπορεί μεν να αντιλαμβάνεται την απόσταση που δημιουργούν, αλλά όχι την ίδια την συμπεριφορά μιας και είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του. Συμπεριφορές, δηλαδή, που πλέον που έχουν περάσει στη σφαίρα του χαρακτήρα δημιουργώντας μια απόσταση που γίνεται αντιληπτή αλλά ταυτόχρονα δυσεπίλυτη, γιατί δεν εντοπίζεται η αιτία, μιας και θεωρούνται κάτι φυσιολογικό. Πολλές φορές όχι μόνο από τον πράττων, αλλά και από τον παθών. Ακολουθούν, λοιπόν, 10 απ’ αυτές τις συμπεριφορές:

1.  Υπερβολική κριτική

Τόσο σε ποσότητα αλλά κυρίως σε ποιότητα. Ο χρυσός κανόνας για την επικοινωνία ορίζει ότι το 80% αυτών που λέμε οφείλουμε να είναι θετικά και μόλις το υπόλοιπο 20% αρνητικά. Σε πολλά ζευγάρια ισχύει μέχρι και το ανάποδο. Και δεν είναι απαραίτητο ότι αυτό συμβαίνει ασταμάτητα. Ένα κατεβατό από αρνητική κριτική για παράδειγμα. Πολλές μικρές στιγμές της καθημερινότητας μπολιάζουν αυτό το συναίσθημα στο δέκτη και δημιουργούν μια απόσταση. Μια απόσταση που γίνεται βέβαια αντιληπτή και από τους δύο, αλλά περήφανα υποστηρίζει το ρόλο του κακού ο ένας για το καλό του άλλου!

2. Άνισες δεξιότητες στο λόγο και την επικοινωνία

Μια από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις. Ανάμεσα σε ένα ζευγάρι φυσικό είναι το ένα από τα δύο άτομα να χειρίζεται καλύτερα το λόγο και γενικότερα την επικοινωνία. Η ικανότητα του αυτή μπορεί να του δώσει πλεονέκτημα και να επιβληθεί σε μια κατάσταση που είναι φαινομενικά λάθος. Δεν κάνει κάτι κακό, ο ίδιος θα ισχυριστεί ότι απλώς επιχειρηματολογεί. Απ’ την άλλη ο άνθρωπος που συνεχώς έχει μάθει να καταπιέζεται, που δεν το ‘χει και τόσο πολύ με την επικοινωνία και στις λεκτικές αναμετρήσεις σχεδόν πάντα χάνει. Μετά από ένα σημείο δεν μιλάει καν και απλώς απομακρύνεται.

3. Έλλειψη συμπόνιας ή συμπάθειας

Πολλές φορές ένα απ’ δύο άτομα στο ζευγάρι μπορεί να νιώθει συναισθηματική δυσφορία. Αν το έτερο μέλος δεν καταφέρνει να δείξει τη συμπόνια ή τη συμπάθειά του, νιώθει μια απογοήτευση που μπορεί να είναι μέχρι καταστροφική. Αναμένουμε ότι ο σύντροφός μας θα είναι το πρόσωπο στο οποίο βασιζόμαστε περισσότερο για υποστήριξη και συμπόνια στις δύσκολες φάσεις μας και όταν αποτύχει επανειλημμένα σε αυτό του το ρόλο, είναι σύνηθες για το μη υποστηριζόμενο μέλος να απομακρύνεται ή ακόμα και να επιδιώκει να εκπληρώσει αυτές τις συναισθηματικές ανάγκες με τη βοήθεια άλλων προσώπων.

4. Αγνοείς σημαντικά παράπονα 

Όλα τα παράπονα δεν είναι προβλήματα. Αγνοώντας όμως τα σημαντικά από αυτά, ειδικά όσα εμφανίζονται επανειλημμένα, κάνεις το σύντροφό σου να αισθάνεται παραμελημένος. Ένα απ’ τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα αυτής της περίπτωσης είναι τα παράπονα γύρω απ’ το σεξ, η έλλειψη οικειότητας ή ποιοτικού χρόνο ανάμεσα στο ζευγάρι. Οι άνθρωποι τείνουν να εκφράζουν τέτοιες ανησυχίες μόνο όταν είναι πάρα πολύ πληγωμένοι και δυσκολεύονται να προσπαθήσουν ξανά. Από εκείνο το σημείο και μετά η ζημιά μπορεί να έχει ήδη γίνει.

5. Εθισμός στο κινητό

Πολλοί από εμάς είμαστε εθισμένοι στα τηλέφωνα και τις οθόνες μας και τους αφιερώνουμε περισσότερη προσοχή από όση δείχνουμε στο σύντροφό μας. Όταν τα τηλέφωνα εξετάζονται συνεχώς ή χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια του δείπνου, σε στιγμές που κάνουμε μαζί κάτι, στη μέση συνομιλιών, και ναι, ακόμη και κατά τη διάρκεια σεξουαλικής επαφής, αυτό μπορεί να έχει δραματική επίδραση στη διάθεση, την ευτυχία και την ικανοποίηση της σχέσης μας με το σύντροφό μας.

6. Υποθέτουμε ότι ο σύντροφός μας γνωρίζει τα πάντα για εμάς

Κανένας σύντροφος δεν μπορεί να γνωρίζει τα πάντα αν δεν του τα πεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι καλοί στο να διαβάζουν μυαλά. Στις ισχυρές σχέσεις τα άτομα είναι ικανά να εκφράσουν τις ανάγκες και το ίδιο και οι σύντροφοί τους. Ένας καλός σύντροφος δε θα σκεφτεί ότι γκρινιάζετε όταν εκφράζετε τις ανάγκες σας και του λέτε πως αισθάνεστε.

7. Τραβώντας την κάρτα ενοχής 

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, πολλοί άνθρωποι σε μια σχέση τραβούν την κάρτα ενοχής. Μια περίπτωση στην οποία αποδεδειγμένα ο σύντροφός τους έκανε λάθος και του το χτυπάνε. Παρόλο που η συγχώρεση και η επούλωση δεν συμβαίνουν πάντα ταυτόχρονα, η προσπάθεια να βλάψετε το/τη σύντροφο σας με υπενθυμίσεις για τα λάθη του παρελθόντος δεν θα βοηθήσει τη σχέση σας να ευδοκιμήσει. Η ζωή είναι όμορφη όταν χτίζουμε το μέλλον όχι το παρελθόν.

8.  Αφήνοντας φίλους και οικογένεια να εμπλακούν στη σχέση

Είναι φυσιολογικό όταν κάτι καλό ή κακό συμβαίνει στη σχέση σου να θες να το μοιραστείς με τους φίλους και την οικογένειά σου. Η ισορροπία σε αυτό το σημείο είναι εύθραυστη και καθορίζεται άμεσα από τα άτομα με τα οποία μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου. Οφείλουμε να νιώθουμε άνετα να συζητήσουμε οτιδήποτε αφορά εμάς και το σύντροφό μας πρώτα με αυτόν και μετά με οποιονδήποτε άλλο. Όχι γιατί πρέπει αλλά επειδή έτσι νιώθουμε. Αν δε νιώθουμε έτσι, σίγουρα κάτι μας κρατάει σε απόσταση.

9. Δεν επενδύουμε στον εαυτό μας

Όταν βρισκόμαστε σε μια σχέση είναι απολύτως φυσιολογικό να καταναλώνουμε μεγάλο μέρος της ενέργειάς μας και του χρόνου μας σ’ ένα άλλο άτομο. Αυτό όμως δε σημαίνει για κανένα λόγο ότι πρέπει να παραμελούμε τον εαυτό μας ή χειρότερα να χρησιμοποιούμε μια σχέση για να αποφύγουμε την αυτοκριτική, την αυτοβελτίωση και την αυτοπραγμάτωση. Αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας και προτρέπουμε το σύντροφό μας να κάνει το ίδιο όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι καλά με κάποιον αν δεν είναι πρώτα με τον ίδιο του τον εαυτό και υπό αυτό το πρίσμα οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τις σχέσεις μας.

10. Αγνοούμε τις κόκκινες γραμμές 

Αν τα ζευγάρια χειριζόταν διαφορετικά αυτή την κατάσταση, τότε τέτοια άρθρα και συζητήσεις θα είχαν ήδη εξαλείφει. Οι κόκκινες γραμμές γίνονται αντιληπτές απ’ την πρώτη στιγμή, αλλά αγνοούνται γιατί αρχικά φαντάζουν μικρές. Αγνοώντας τες, τις γιγαντώνουμε και γινόμαστε συνένοχοι στις συνέπειές τους. Πράξτε τώρα και ξεχάστε μετά.

Όλες οι συμπεριφορές αυτές λίγο ή πολύ είναι συνηθισμένες σε μία σχέση. Το λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι είναι ότι αναλωνόμαστε σε ένα παιχνίδι ευθυνών αγνοώντας το επίκεντρο και μετέπειτα τη λύση. Προτιμάμε να μην εκφραστούμε ή να κατηγορήσουμε τον άλλο για τις συνέπειες. Όταν είμαστε ο θύτης απλά θεωρούμε ότι είναι κομμάτι του εαυτού μας. Όταν είμαστε το θύμα ότι δεν αλλάζει ο άλλος ή προσπαθούμε να γίνουμε ο θύτης στη θέση του θύτη. Το αποτέλεσμα;

Μοναδικό θύμα το εμείς, με ένα υπερήφανο εγώ στο πάτωμα, εκεί ακριβώς που ρίξαμε το εσύ. Και ενώ πάλι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο, είμαστε πλάτη. Περήφανοι να φωνάξουμε ότι κάναμε λάθος. Περήφανοι να κοιτάξουμε το πληγωμένο εγώ στα μάτια. Περήφανα πέσαμε για κάτι που ζήσαμε σιωπηλά. Φωνάζουμε όταν έχουν όλα κριθεί, κλαίγοντας που κάνεις δεν μας ακούει.

Φωναχτά δεχόμαστε το θάνατο, όταν σιωπηλά φωνάζουμε για ζωή. Όπως αντιμετωπίζουμε τη ζωή αντιμετωπίζουμε τις σχέσεις. Όπως αντιμετωπίζουμε το θάνατο αντιμετωπίζουμε και το χωρισμό. Και τελικά όπως αντιμετωπίζουμε τη ζωή αντιμετωπίζουμε και το θάνατο. Φοβάσαι να πεθάνεις, γιατί φοβάσαι να ζεις. Φοβάσαι να χωρίσεις γιατί φοβάσαι να επενδύσεις στη σχέση.