Ο αθλητισμός μας δίδαξε να μην εγκαταλείπουμε στα δύσκολα

Ο αθλητισμός είναι η ευκαιρία κάθε ανθρώπου να σχεδιάσει με το σώμα του όσα είναι ικανά να νιώσει η ψυχή του. Ο καμβάς, όπως όλα τα μεγάλα έργα τέχνης, ξεκινάει όντας λευκός. Τα πρώτα  χρώματα μπαίνουν συνήθως στη βρεφική και την παιδική ηλικία με τη μορφή του απλού παιχνιδιού. Τα χρώματα πληθαίνουν όσο ο καλλιτέχνης μεγαλώνει κι αυτό συμβαίνει είτε με τη μορφή του αθλητισμού για όλους, είτε του ερασιτεχνικού αθλητισμού είτε του πρωταθλητισμού. Κάποιοι γεμίζουν τον καμβά τους μέχρι το τέλος της ζωής τους ενώ άλλοι μένουν στα πρώτα χρώματα.

Ανεξαρτήτως συχνότητας και μορφής, όλοι λίγο ή πολύ ερχόμαστε σε επαφή με αξίες κι ιδανικά που δεν περιορίζονται στα στενά αθλητικά πλαίσια. Η ενασχόλησή μας με κάθε είδους μορφή αθλητισμού μας προσφέρει μαθήματα ζωής κι όχι απλά αθλητικής τεχνικής. Μαθήματα ικανά να μας καταστήσουν ευτυχείς (όπως ορίζει ο καθένας την ευτυχία του) σε κάθε τομέα της ζωής μας.

Πάμε να δούμε τα πράγματα με τη σειρά. Παιδική ηλικία. Όλοι λίγο ή πολύ έχουμε αφιερώσει κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας σε διαφορές μορφές παιχνιδιών. Παιχνίδια πρωτότυπα, παιχνίδια κλασικά, παιχνίδια με έναν κοινό παρανομαστή. Αποτέλεσαν χωρίς να το συνειδητοποιούμε τότε τις πρώτες μορφές έκφρασής μας. Δεν αποτελεί νέο ότι οι ειδικοί υποστηρίζουν πως ο χαρακτήρας ενός παιδιού φαίνεται απ’ τον τρόπο που παίζει. Η αποκάλυψη λοιπόν του χαρακτήρα μας μάς έφερε αντιμέτωπους για πρώτη φορά με έννοιες όπως η ομαδικότητα, η κοινωνικοποίηση, η χαρά του παιχνιδιού.

Χαρά του παιχνιδιού, ας σταθούμε λίγο σε αυτή την έννοια. Πολλές φορές στη ζωή μας ερχόμαστε σε ένα υπαρξιακό τέλμα. Ερωτήσεις του τύπου «ποιος είμαι; τι κάνω; τι θέλω να πετύχω στη ζωή μου;» συχνά κατακλύζουν το μυαλό μας. Απάντηση όλων αυτών; Η χαρά του παιχνιδιού. Είσαι αυτό που σε κάνει χαρούμενο, κάνεις αυτό που σε κάνει χαρούμενο και θέλεις να πετύχεις τα προηγούμενα δύο. Και ναι, μπορεί να μην υπάρχει εγχειρίδιο και στον καθένα από εμάς να είναι κάτι διαφορετικό αυτό που του προσφέρει χαρά, το ίδιο δε συνέβαινε όμως κι όταν απλά παίζαμε;

Ας φύγουμε απ’ την απλή μορφή παιχνιδιού. Αθλητισμός για όλους, ερασιτεχνικός αθλητισμός, πρωταθλητισμός. Οι μορφές που συναντήσαμε όλοι μας στην εφηβική κι ενήλικη ζωή μας. Δεν έχει σημασία ποια μορφή υπηρέτησες ή υπηρετείς, αλλά το γεγονός ότι στο δρόμο σου συνάντησες αξίες κι ιδανικά που σε συνοδεύουν μέχρι το τέλος της ζωής σου.

Έμαθες να ακούς και να σέβεσαι τον προπονητή σου, όπως έμαθες να ακούς και να σέβεσαι τους γονείς σου. Όχι απαραίτητα γιατί δεν κάνουν λάθος, αλλά επειδή σου προσφέρουν μια επιπλέον οπτική του παιχνιδιού, συνήθως πιο δοκιμασμένη. Έμαθες να τηρείς του κανόνες της μικρής κοινωνίας του αθλητισμού, συμπεριφορά που αν την εφαρμόζαμε όλοι στην κοινωνία σίγουρα θα συνυπήρχαμε καλύτερα.

Έμαθες να ελέγχεις τον εαυτό σου. Να δοκιμάζεις τα όριά σου ξεπερνώντας τους φόβους και τις ανασφάλειές σου. Γεγονός που θα καθιστούσε τη σχέση με το σύντροφο σου αλλά και τον εαυτό σου τουλάχιστον πιο ειλικρινή. Βίωσες την έννοια της ομαδικότητας και τη δύναμη του «εμείς» σε συνδυασμό με τη θυσία του «εγώ». Έννοιες που δεν εντοπίζω τομέα της ζωής μας που να μην εφάπτονται.

Έμαθες τι θα πει σκληραγώγηση, συνεχής προσπάθεια κι αυτοβελτίωση μέσω της εξάσκησης και της προπόνησης. Έμαθες να κερδίζεις αλλά κυρίως να χάνεις. Δε στάθηκες όμως στην ήττα. Ξανασηκώθηκες και συνέχισες. Δεν τα παράτησες στην πρώτη δυσκολία. Αυτή είναι η ουσία του αθλητισμού και της ζωής. Η ικανότητά μας να μετατρέπουμε τον πόνο που βιώνουμε σήμερα από μια σκληρή προπόνηση ή ένα χωρισμό, στη δύναμη του αύριο μέσω μιας καλής απόδοσης ή μιας επόμενης ευτυχισμένης σχέσης μέσα απ’ τα λάθη μας.

Η καλλιέργεια του σώματος  μέσω της άθλησης αποτελεί την πρώτη καλή δοκιμασία για να φτάσουμε στον έλεγχο του μυαλού μας. Κι αν καταφέρουμε να ελέγξουμε το μυαλό μας αποδεδειγμένα μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα.

Να θυμάσαι, λοιπόν, όπως συνηθίζουν να λένε κι οι πιο ακριβοπληρωμένοι ζωγράφοι του αθλητισμού , οι πρωταθλητές, σημασία δεν έχει πόσο ακριβά θα πουλήσεις τον πίνακά σου, αλλά τι αποκόμισες ζωγραφίζοντάς τον. Ο μοναδικός σου αντίπαλος σε αυτό το ταξίδι των χρωμάτων είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.