«Έχεις αγαπήσει;»
«Έχω αγαπήσει.»
«Φοβόσουν;»
«Ποιος δε φοβάται;»
Αυτός που αγαπά.»
«Αυτός που αγαπά δεν είναι ότι δε φοβάται, απλά γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς κι αφήνεται εκτεθειμένος σε αυτά που νιώθει.»
«Η αγάπη δεν είναι επιλογή ανάγκης.»
«Και τι είναι;»
«Επιλογή ζωής. Καθημερινά επιλέγουμε αν θέλουμε να ‘μαστε ικανοί να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Απ’ το πώς συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας μέχρι τον εαυτό μας. Νικάς πολλούς φόβους για να νικήσεις αυτόν της αγάπης.
«Έχουμε μάθει να φοβόμαστε ό,τι αγαπάμε.»
«Ενώ θα ‘πρεπε να αγαπάμε ό,τι φοβόμαστε. Ο φόβος που νιώθουμε δεν είναι τίποτα άλλο από φόβος για τον θάνατο.»
«Τι εννοείς; Λίγοι είναι αυτοί που πέθαναν απ’ την αγάπη.»
«Σωματικά. Ψυχικά, έχεις αναρωτηθεί πόσοι; Και θα σε ρωτήσω, τι είναι χειρότερο; Να σταματήσεις να αναπνέεις ή να νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις; Να προσπαθείς να πάρεις εναγωνίως ανάσα και να πνίγεσαι στο παρελθόν σου. Να φοβάσαι όχι ότι θα πεθάνεις, αλλά ότι θα πεθάνεις χωρίς να ‘χεις αγαπηθεί και να αγαπήσεις. Αυτό φοβόμαστε, στην ουσία. Τον θάνατο των συναισθημάτων μας, και κάποιοι τα θάβουμε πριν καν ανοίξει ο λάκκος μας.
«Δύσκολο πράγμα η αγάπη.»
«Εμείς τη δυσκολεύουμε. Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Παρατήρησε τριγύρω σου. Σε μια σχέση, είτε άρχισε τώρα είτε κρατάει χρόνια, ποιος τρέχει περισσότερο;
«Αυτός που αγαπά ή αυτός που είναι ερωτευμένος.»
«Ποιος ζητάει περισσότερα;»
«Ο άλλος.»
«Σου ξανακάνω, λοιπόν, την ερώτηση ποιος τρέχει περισσότερο;»
«Ο άλλος;»
«Φυσικά κι ο άλλος. Και θα στο εξηγήσω. Ο άλλος είναι ο ανασφαλής. Θεωρητικά είναι αυτός που έχει λιγότερα να χάσει, γιατί επενδύει λιγότερα συνειδητά. Ξεκινάει, όμως, από διαφορετική θέση. Είναι ήδη πνιγμένος και προσπαθεί να βγει στην επιφάνεια κάνοντας χαλαρές απλωτές. Επειδή συνειδητοποιεί ότι δε βγαίνει, αρχίζει να πανικοβάλλεται και ζητάει εναγωνίως βοήθεια απ’ τον σύντροφό του. Στην προσπάθειά του να σωθεί, ζητάει όλο και περισσότερη βοήθεια. Καταναλώνει όλο και περισσότερη ενέργεια, γιατί πολύ απλά δεν ξέρει να κολυμπά. Φορούσε σε όλη του τη ζωή μπρατσάκια, κι αυτά που ζητάει είναι είτε ένα ζευγάρι ακόμη είτε έναν άνθρωπο-σωσίβιο. Σε μια συναισθηματική φουρτούνα, μάντεψε ποιος θα πνίγει;
«Και τι προτείνεις λοιπόν;»
«Να αποδεχθεί ότι βρίσκεται στα βαθιά. Να αποδεχθεί ότι δεν ξέρει να κολυμπά. Να αποδεχθεί τον εαυτό του. Να αποδεχθεί τον άλλο.»
Σε μια σχέση αυτός που ζητάει την αγάπη είναι αυτός που τη χρειάζεται περισσότερο. Πιέζει μόνο ο ανασφαλής. Κάποιος με πραγματική αυτοπεποίθηση κι αυτογνωσία δε θα ζητήσει ποτέ περισσότερο από αυτό που έχεις, όντως, να του δώσεις. Κάτι περισσότερο από αυτό που είσαι. Θα σε αφήσει ελεύθερο να προσφέρεις ό,τι έχεις, κι αν αυτό που του προσφέρεις δεν τον ικανοποιεί, απλά θα αποχωρίσει. Δε θα σου βάλει κανόνες και νόρμες. Δε θα προσπαθήσει να σε αλλάξει. Ούτε καν θα συμβιβαστεί. Γνωρίζει πως ο φόβος μπορεί να ηττηθεί μόνο με την ειλικρίνεια. Κάθε αντανάκλαση αυτής είναι αδύναμη μπροστά στην αγάπη. Μόνο αυτούσια έχει ελπίδες.
Ζητάει περισσότερα αυτός που φοβάται περισσότερο. Δίνει περισσότερα αυτός που λέει λιγότερα. Και, τελικά, αγαπάει αυτός που έχει μάθει να μισεί.
«Έχεις μισήσει;»
«Φοβόμουν.»
«Ποιος δε φοβάται;»
«Αυτός που αγαπά.»
Συντάκτης: Γεώργιος-Κωνσταντίνος Ψύλλας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
