Τα ευτυχισμένα ζευγάρια φαίνονται από μακριά

Τα ερωτευμένα ζευγάρια ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος. Φαίνονται από μακριά. Δε χρειάζεται να κάνουν πολλά, δεν προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή∙ η δύναμη τους είναι έκδηλη κι ακτινοβολεί. Εκπέμπουν αβίαστα τόσα πολλά συναισθήματα, που και το πιο άπιστο ζευγάρι μάτια μπορεί να τα εντοπίσει με λίγη προσοχή. Η ευκολία στην ανταλλαγή των συναισθημάτων είναι αυτή που μαγνητίζει τα βλέμματα και πιστοποιεί την αυθεντικότητα του έρωτά τους. Μία και μόνο στιγμή αρκεί για να τους εντοπίσεις.

Είναι το αγόρι που θα δεις να κουβαλάει μια ροζ γυναικεία τσάντα στον ώμο του με τόση περηφάνια χωρίς να τον ενδιαφέρει τι θα πει κόσμος, αν θα θιχτεί ο ανδρισμός του. Είναι το δυνατό γέλιο μιας ακομπλεξάριστης κοπέλας στην πιο ήσυχη αίθουσα του κόσμου. Είναι τα πειράγματα και τα παιχνίδια στη μέση του δρόμου, χωρίς κανένα ίχνος σοβαροφάνειας. Είναι το τραγούδι στις 4 τα χαράματα. Η αγκαλιά στο λεωφορείο σε ώρα αιχμής. Η αγκαλιά στο λεωφορείο σε ώρα παρακμής. Ο ύπνος στον ώμο.

Είναι το τρέξιμο που θυμίζει εκατοστάρη δρομέα, μόνο και μόνο για να βρεθούν λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα ο ένας με τον άλλο. Είναι η αγκαλιά του αποχωρισμού. Δε θα συμβεί ποτέ μόνο μία φορά. Κάποιος απ’ τους δύο θα γυρίσει. Και θα τρέξουν με την ίδια ένταση που τρέξανε και την πρώτη φορά.

Είναι το δύο νούμερα μεγαλύτερο μπουφάν που θα δεις να φοράει μια κοπέλα και το ανακουφισμένο αγόρι δίπλα που θα ρωτάει: «Σίγουρα δεν κρυώνεις πια;».

Τα χέρια μονίμως κολλημένα μεταξύ τους. Δε διανοούνται να τα χωρίσουν. Περνάνε μέσα απ’ το πλήθος. Πάνω, κάτω, ανάμεσα. Δεξιά κι αριστερά από κολόνες. Δεν τους ενδιαφέρει ο χρόνος, η απόσταση. Να γλυτώσουν χρόνο ή να κόψουν δρόμο. Όλα γίνονται για ένα σκοπό, για να είναι μαζί. Στο βωμό αυτού του σκοπού θυσιάζονται κάθε είδους ανασφάλειες, «πρέπει» και ταμπού. Ο ενθουσιασμός τους παρασέρνει κάθε προσωπικό όριο. Τα διευρύνει και τελικώς τα εξαφανίζει.

Δε χρειάζεται να τους ακούσεις, να το επιδιώξεις. Απλά να έχεις τους συναισθηματικούς σου δέκτες ανοιχτούς. Ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Είναι στον δικό τους κόσμο κι αυτό φαίνεται.

Τα ερωτευμένα ζευγάρια σταματάνε το χρόνο. Όχι γιατί είναι κάποιου είδους μάγοι ή μέρος κάποιου χιλιοειπωμένου κλισέ του αρθρογράφου. Όντως το πετυχαίνουν, χωρίς πολλές φανφάρες και φώτα πάνω τους. Όλες οι στιγμές τους είναι μια νίκη απέναντι στην καθημερινότητα, τη ρουτίνα και τελικώς το χρόνο. Κάθε φορά που συναντιούνται φτιάχνουν στιγμές αθανασίας. Κάθε φορά που σταματάνε και ζούνε στον κόσμο τους έρχονται ένα βήμα πιο κοντά στην αιωνιότητα.

Η δύναμή τους δεν είναι κάποια μεταφυσική ικανότητα, κάτι το ανεξήγητο.  Είναι απλά η αγάπη τους για ζωή. Ο έρωτάς τους δυναμώνει αυτή την ανάγκη κι έτσι η ενέργειά τους (και να θέλανε) δεν κρύβεται. Κάθε φορά που εντοπίζεις, παρατηρείς, κλέβεις τέτοιες στιγμές απ’ τα ερωτευμένα ζευγαράκια εκεί έξω, δεν κάνεις στην ουσία τίποτα άλλο απ’ το να εκδηλώνεις κι εσύ την ίδια αγάπη για τη ζωή.

Η διαφορά τους με σένα είναι ότι αυτοί ίσως απλά το φωνάζουν περισσότερο. Όχι γιατί είναι φωνακλάδες ή επιδειξιομανείς. Απλά θυμούνται καλύτερα. Θυμούνται να ζουν. Ο μόνος τρόπος για να κερδίσεις την αθανασία είναι να μην ξεχνάς να ζεις.

Κάθε έρωτας που γεννιέται είναι μια ηχηρή απάντηση στη λήθη των ανθρώπων.