Το σώμα μας είναι η πανοπλία του μέσα μας, το πρώτο τείχος άμυνας και προστασίας, θα μπορούσαμε να πούμε. Αν κι έχει μεγάλη αντοχή στις κακουχίες, όταν το μέσα μας λαβώνεται, τότε κι αυτό, κάνει ρωγμές. Μας δίνει σήμα ότι κάτι πρέπει να δουλέψουμε. Είναι εκείνες οι φορές που αρρωσταίνουμε, λοιπόν, και το αντιμετωπίζουμε με φάρμακα και ιατρική φροντίδα, όμως είναι κι εκείνες που, στην πραγματικότητα, εξαρτώνται περισσότερο (ή εντελώς) από το πώς αισθανόμαστε. Εμείς οι ίδιοι είμαστε η αιτία -η δράση δηλαδή- κι η ασθένεια γίνεται η αντίδραση. Θα αναφέρω 5 βασικές «ασθένειες», που όσο και αν τις πολεμάμε με τις κλασικές ιατρικές μεθόδους, δεν αντιμετωπίζονται ποτέ επαρκώς κι αυτό γιατί οφείλονται (και) στην ψυχολογία μας.
Το απλό κρυολόγημα
Η κλασική ατάκα «ζακέτα να πάρεις, θα κρυώσεις ή μη βγεις έξω τώρα που λούστηκες », είναι κάτι που οριακά μας στοιχειώνει, ενώ ταυτόχρονα τη χρησιμοποιούμε από γενιά σε γενιά. Όμως το κρύο, το λουσμένο μαλλί, τα μέσα-έξω από τη ζέστη στο κρύο κ.λπ., δεν είναι υπαίτια για το κρυολόγημά μας. Το θέμα είναι ότι ο οργανισμός μας είναι ευάλωτος κι αδυνατεί να αντιμετωπίσει ακόμα και μικρές αντίξοες καιρικές συνθήκες ή αλλαγές θερμοκρασίας (δεδομένου βέβαια ότι είμαστε κατάλληλα ντυμένοι). Σαφώς και πρόκειται για ιό, όμως έναν καλά οχυρωμένο οργανισμό δεν μπορεί να τον τσακίσει. Και το συνηθέστερο αίτιο που αποδυναμώνει τον οργανισμό μας, είναι η συναισθηματική υπερφόρτωση και στρες συναισθηματικής φύσεως. Το αίσθημα χαράς ή λύπης βάρεσε κόκκινο, είτε γιατί έπιασε πάτο είτε γιατί έφτασε στο ταβάνι απότομα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην είμαστε κάθε λίγο και λιγάκι με ένα χαρτομάντιλο στο χέρι και κόκκινη μύτη; Να προσπαθήσουμε το συντομότερο να ισορροπήσουμε αυτό που νιώθουμε ή να αντιμετωπίσουμε την αιτία που μας προκαλεί συναισθηματικό στρες.
Τα αυτοάνοσα δερματικά νοσήματα
Όπως είναι γνωστό τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη αιτία που εμφανίζονται στη ζωή μας, όμως έχει αποδειχτεί ότι ο ίδιος μας ο οργανισμός αποφασίζει μια μέρα ξαφνικά να νοσήσει. Παρ’ ότι υπάρχουν πολλές έρευνες για το τι και το πώς, καμία δεν είναι ξεκάθαρη. Όπως και μη ξεκάθαρο είναι το πώς κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να το ξεπεράσουν, ενώ άλλοι έκαναν τις ίδιες θεραπείες για χρόνια χωρίς αποτέλεσμα. Η απάντηση σε αυτό είναι ότι όλα τα αυτοάνοσα, στη βάση τους έχουν να κάνουν με τη συσσώρευση του θυμού/οργής και τη χρόνια πικρία του ατόμου προς τη ζωή που. Όσοι ταρακουνήθηκαν από την κατάσταση αυτή κι έλυσαν τα θέματα που προκαλούσαν θυμό ή εκτίμησαν όσα ήδη έχουν δίνοντας την πραγματική αξία σε αυτά που αξίζει, ρυθμίζοντας παράλληλα και το άγχος τους, είδαν τις δερματίτιδες και τα εγξέματά τους να κάνουν φτερά.
Αυχενικό σύνδρομο
Ένα σχετικά tricky σύνδρομο, που μπορεί να οφείλεται και σε ψυχοσωματικά αίτια που εκδηλώνονται με πόνο στην περιοχή. Σας ακούγεται πολύπλοκο; Θα το απλοποιήσω λίγο. Μια λάθος στάση σώματος που δεν παρατηρούμε από το άγχος μας να είμαστε παραγωγικοί και να δουλεύουμε όλο περισσότερο, ένα ατελείωτο στρες που συσσωρεύεται στο κεφάλι και τον αυχένα κρατώντας μας κλειδωμένους στην ίδια θέση για ώρες, η αδυναμία μας να χαλαρώσουμε, είναι όλα προπομποί του αυχενικού συνδρόμου. Το άγχος δημιουργεί μια υψηλή διάσπαση προσοχής, καθιστώντας δύσκολο να επικεντρωθούμε στον εαυτό μας και να διορθώσουμε λανθασμένες εργονομικές στάσεις, άρα περπατάμε και στεκόμαστε όλο και πιο λάθος, ενώ συνηθίζουμε στον πόνο του αυχενικού. Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας; Να καταλάβουμε πως δεν είμαστε τέλειοι και πως δεν είμαστε η δουλειά και οι υποχρεώσεις μας, μα κάτι πολύ παραπάνω από αυτά.
Πονοκέφαλος/ημικρανίες
Πολύς κόσμος ταλαιπωρείται από συχνούς πονοκεφάλους ή ημικρανίες, όμως ακόμα και η φαρμακευτική αγωγή που δίνεται δε φαίνεται να βοηθάει σημαντικά, πόσω μάλλον να εξαλείφει την επανεμφάνισή τους. Ο πόνος στο κεφάλι προέρχεται καθαρά από τη δικιά μας εσωτερική πάλη (δε μιλάω για τον πονοκέφαλο λόγο πυρετού ή hangover, αλλά για συχνό πόνο χωρίς προφανή λόγο). Οι άνθρωποι που λειτουργούν περισσότερο βάσει λογικής υπεραναλύοντας τα πάντα, έχουν πολλές ανησυχίες, που στη βάση τους δεν είναι ακριβώς λογικές ανησυχίες, αλλά περισσότερο «ψάχνω λύση για να αποφύγω κάτι που θεωρώ εγώ ότι είναι πρόβλημα», ενώ το λεγόμενο πρόβλημα δεν είναι τίποτα άλλο παρά φοβίες που προέρχονται από τον φόβο απόρριψης/μη αποδοχής καθώς και δυσκολία συγχώρεσης. Έτσι οδηγούνται σε χρόνιους πονοκεφάλους που τούς ταλαιπωρούν. Μια καλή εργασία με τον εαυτό μας πάνω στην εύρεση κι αντιμετώπιση του φόβου μας ή του ποιον και γιατί δε συγχωρούμε, είναι αποδεδειγμένα ο τρόπος να απαλλαγούμε από τέτοιους πόνους.
Θυρεοειδίτιδα
Εξ ορισμού -ίτιδα σημαίνει φλεγμονή κι αναλόγως το τι έχει πριν από αυτή την κατάληξη, προσδίδει την τοποθεσία της φλεγμονής. Φυσικά, δεν είναι όλες οι φλεγμονές αντίδραση από κάτι που πονά μέσα μας, αλλά η θυρεοειδίτιδα είναι. Γιατί; Γιατί ο θυρεοειδής αδένας είναι ακριβώς το κέντρο του 5ου μας Τσάκρα, που έχει να κάνει με την έκφραση. Από μόνα τους το θέμα Τσάκρα είναι ένα μικρό βιβλίο γι’ αυτό και δε θα κάνω κάποια περαιτέρω αναφορά. Θα σταθώ μόνο στο γεγονός ότι οι άνθρωποι που μεγάλες αυξομειώσεις στην ψυχολογία τους (οι λεγόμενοι κατά τον κόσμο κυκλοθυμικοί) πλήττονται συνήθως από κάποια μορφή αυτής της φλεγμονής (π.χ. Χασιμότο) με απλά λόγια, αν δεν εκφράζουμε σωστά αυτά που αισθανόμαστε, σε βάθος χρόνου πιθανότατα η θυρεοειδίτιδα να μας χτυπήσει την πόρτα. Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό όταν μας συμβεί; Να το πάρουμε σαν ένα καλό σημάδι έναρξης σωστής έκφρασης. Δηλαδή, είτε ήρθε ο καιρός να αρχίσουμε να ανοίγουμε το στοματάκι μας και να λέμε αυτά που θέλουμε, εκεί που θέλουμε να τα πούμε, είτε πρέπει να μετριάσουμε τους χωρίς τελεία μονολόγους μας και να αρχίσουμε να ακούμε λίγο και τον συνομιλητή μας.
Τα λόγια του Ιπποκράτη είναι εν κατακλείδι η καλύτερη απάντηση: «Οι φυσικές δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, είναι η πραγματικοί θεραπευτές της νόσου.»
Συντάκτης: Ματίνα Πούλια
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
