Αυτό κι αν είναι δύσκολο. Τόσο στην κατανόηση, όσο και στην εκτέλεση. Γιατί, πίστεψέ με δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Ότι αγαπάς κάτι τόσο που δε θες να αλλοιωθεί είτε από το χρόνο, είτε από εσένα ή ότι δε νιώθεις εσύ ο ίδιος ικανός να το κρατήσεις; Δε σε εμπιστεύεσαι και κάπου λες ότι δεν το αξίζει. Πρώτα ο άλλος, και μετά εσύ.
Δες το ακόμα και με τα αντικείμενα ως παράδειγμα. Μια όμορφη πορσελάνη, ένα στολίδι ακριβοπληρωμένο, θα μείνει στο κουτί του, μόνο και μόνο από το φόβο του ιδιοκτήτη. Πράγματι, η πορσελάνη έχει λιγότερες πιθανότητες να φθαρεί, αλλά ερχόμενοι στο σπίτι οι καλεσμένοι, τι θα πουν στην όψη της;«Ναι αλλά χαραμίζεται…». Αυτό κράτα εσύ. Το χαραμίζεται. Όχι ο ιδιοκτήτης. Η πορσελάνη. Τόσο όμορφο στολίδι και το τρώνε τα ράφια. Έτσι και οι άνθρωποι, οι ωραίοι, οι πορσελάνινοι, και τα συναισθήματα που τους συνοδεύουν. Τους απομακρύνεις εσύ από τη ζωή σου επειδή απλά φοβάσαι; Ποιον; Εσένα; Και γιατί;
Δε σε κρίνω, έχω πέσει και εγώ στην ίδια παγίδα. Η αγάπη κι ο έρωτας, είναι αισθήματα ικανά να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα για κάποιον. Μα μεγαλύτερη δύναμη απ’ αυτά, έχει ο φόβος της εξαφάνισής τους. Κι όταν τον νιώσεις, τα αφήνεις εκεί, τα παρατάς. Στην προσπάθειά σου να προστατεύσεις κάτι, το κλείνεις στο κουτί του και το βάζεις στο πιο ψηλό ράφι. Γιατί τώρα δε θες να το φτάνεις εσύ, αλλά ούτε και κανείς άλλος. Και μένεις ήσυχος για λίγο, ότι έσωσες μια κατάσταση προτού κλιμακωθεί. Όμως το κενό στο σαλόνι σου έχει μείνει και ψάχνεις νέο στολίδι. Όχι πορσελάνη όμως. Κάτι πιο φθηνό, πιο ασήμαντο, ίσα-ίσα να γεμίζει τον χώρο. Να μη σε νοιάζει αν φθαρεί στον μήνα πάνω ή σπάσει. Θα πάρεις άλλο. Και μετά άλλο. Και άλλο.
Πόσες φθηνές απομιμήσεις όμως θα αγοράσεις για να γεμίσεις το κενό στο σαλόνι; Εκείνο το κενό στη θέση που φύλαγες για την πορσελάνη σου;
Το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος είναι να μισήσεις καθετί που σου τη θυμίζει, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι, τελικά, είναι αναντικατάστατη. Συμβιβάζεσαι σε πράγματα προσωρινά, πράγματα χωρίς αξία. Εκεί όμως χάνεται η όρεξη να τα προσέχεις, έστω και αυτά. Τα έχεις σιχαθεί. Όλο χαλάνε, αλλά τα κρατάς. Αυτά γιατί να αξίζουν μια θέση στο σαλόνι σου; Γιατί η πορσελάνη αξίζει πολλά παραπάνω από αυτή τη θέση. Τη θες σε γυάλα, σε κάτι ανάλογο της αρχοντιάς της. Αλλά δεν έχεις γυάλα. Λες στον εαυτό σου λοιπόν ότι δεν αξίζει να τη βγάλεις από το κουτί.
Κάπου είδα γραμμένο «Δεχόμαστε την αγάπη που πιστεύουμε ότι αξίζουμε».
Πόσο μεγάλη κουβέντα. Πόσο αληθινή. Δε θεωρείς τον ίδιο τον εαυτό σου αρκετά άξιο να έχεις κάτι εξολοκλήρου δικό σου, μια θέση στο σαλόνι με το όνομά σου επάνω. Σε αγχώνει μόνο η ιδέα της ευθύνης. Θες να προετοιμάσεις τον εαυτό σου όσο καλύτερα γίνεται. Όχι για εσένα, για όλα τα άλλα. Δε θα το κάνεις όμως. Θα πας στο εύκολο, το απλό, το στάσιμο. Πίστεψε με, θα το σιχαθείς κι αυτό. Δε θα φιλτράρεις πια. Ό,τι κι αν σου έρθει, όπως και αν σου φέρεται, όσο και να το μισείς, νιώθεις ότι αυτό σου αρμόζει, αφού το κάτι καλύτερο, το κάτι πιο ανθρώπινο, είναι για άλλα πράγματα, άλλα σαλόνια, πιο μεγάλα.
Πιστεύεις στα λόγια του «λίγου» σου, ενώ ξέρεις ότι λέει ψέματα, κοιτώντας σε στα μάτια. Πώς μπορεί να στο κάνει αυτό; Θα σου απαντήσω αμέσως. Δεν μπορεί, αλλά δεν τον νοιάζει κιόλας, να καταλάβεις την απάντηση. Αφού ξέρει δε θα πας πουθενά, επαναπαύτηκε. Και εσύ εθίστηκες στο γεγονός ότι σου επιβεβαιώνει καθετί αρνητικό που πιστεύεις για τον εαυτό σου.
Σιγά-σιγά όμως, όπως κάθε εθισμός άλλωστε, σε τρώει, σε ρίχνει, σε σκοτώνει αργά. Και αυτό θα βγει και προς τα έξω. Θα πάρεις κι άλλους μαζί σου στην πτώση. Κι αυτά, για έναν προσωρινό άνθρωπο; Ένα προσωρινό στολίδι; Μάχεσαι τόσο πολύ να κερδίσεις τη θέση της πορσελάνης στο σαλόνι του, μα αναρωτήθηκες ποτέ εάν εκείνη την αξίζει στο δικό σου; Γιατί αυτό που κάνεις είναι σαν να βάζεις “reserved” σ’ ένα τραπέζι που δεν έχει γίνει κράτηση. Και ξέρεις πολύ καλά τι κάνεις. Και το μισείς. Και το μισείς τόσο, που δεν μπορείς να το αφήσεις. Αλλά αξίζει, όσο παραμένει η πορσελάνη σε ασφαλές μέρος. Δεν αξίζει;
Για μένα το «ό,τι αγαπάω άφησα, και ό,τι μισώ κρατάω» είναι το πιο εγωιστικό και, παράλληλα, το πιο ανιδιοτελές πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βασιλική Νοταρά
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
