Σημείωση: Υπάρχουν κάποια account στο facebook που τ’ αγαπώ λίγο περισσότερο από κάποια άλλα. Είναι εκείνα τα ειρωνικά, τα κυνικά, τα καυστικά. Οι τύποι που ξέρεις ότι θ’ ανοίξεις το πρωί το μάτι σου και θα σε κάνουν να γελάσεις ή να προβληματιστείς ή συνηθέστερα και τα δύο. Ο έρωτας είναι αγαπημένο τους θέμα συζήτησης, αντιμετωπίζοντάς τον βέβαια συνήθως απ’ τo λόμπι της απάθειας.
Με τρία-τέσσερα απ’ αυτά τα άτομα γνωριστήκαμε όταν κάποιοι με ενημέρωσαν ότι απ’ το προφίλ τους έκραζαν το pillowfights. Σαφώς και μ’ έφαγε η περιέργεια κι ήθελα να ξέρω και τι λένε και ποιοι είναι. Σύντομα τους συμπάθησα, τα έλεγαν ωραία, είχαν γούστο, δύσκολο να βρεις αυθεντικά τρολ εκεί έξω που ο σαρκασμός να συνοδεύεται κι από αυτοσαρκασμό.
Ήθελα διακαώς να μας γράψουν από ένα guest άρθρο για το σάιτ -σαφώς ό,τι γουστάρουν εκείνοι, όσο αντι-pillowfights κι αν καταλήξει να είναι- στην αντίθεση άλλωστε είναι και το ζουμί του όλου εγχειρήματος.
«Οι Κυνικοί» είναι φίλοι μας, θα το πιούμε το ποτό μαζί τους, μας ενδιαφέρουν οι γνώμες τους, ίσως αύριο μεθαύριο τους ερωτευτούμε, να μην ξέρουμε τι να κάνουμε; Είμαστε όντως τόσο διαφορετικοί όσο νομίζουμε; Τι να ‘χουν στο μυαλό τους όλοι εκείνοι που στις παρέες αναλαμβάνουν το ρόλο του ψυχρού εκτελεστή;
Μαζέψαμε λοιπόν μερικά απ’ τα πιο δημοφιλή προφίλ του ελληνικού facebook και ξεκινάμε την έρευνά μας. Οι αντιρρησίες του έρωτα, γράφουν για τον έρωτα στο pillowfights. O Μιχάλης είναι ο αποψινός «Κυνικός» μας. – Κατερίνα Κεχαγιά.
Πόση αξία έχουν πραγματικά μια «φιλία» κι ένα unfriend στο Facebook; Θα μου πεις «Σιγά, ρε συ, μπορείς να είσαι και φίλος στην πραγματική ζωή χωρίς το Facebook. Άλλοι δεν έχουν καν λογαριασμό». Και θα συμφωνήσω. Μερικά άτομα όπως εγώ ωστόσο, λάτρεις του internet εδώ και δύο δεκαετίες και κατ’ επέκταση γαλουχημένα στον κόσμο των social media, ίσως βλέπουμε μερικά πράγματα αλλιώς.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουν εκατοντάδες φίλους και «φίλους» σε κάθε από όλα αυτά τα καταραμένα κοινωνικά δίκτυα. Τίποτα δε μετράει όσο η πραγματική ανθρώπινη επαφή και τίποτα δε θα την αντικαταστήσει ποτέ. Μέσω των κοινωνικών δικτύων μοιραζόμαστε στιγμές, γελάμε, επικοινωνούμε με γνωστούς κι αγνώστους, κάνουμε πραγματικές φιλίες και σχέσεις με άτομα τα οποία διαφορετικά δε θα γνωρίζαμε ποτέ.
Όταν όμως υπάρχει ερωτική σχέση στη μέση, αισθήματα και πάθη, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Τι γίνεται όταν υποχρεωτικά κάνεις ένα unfriend που δε θες; Δεν κρίνω σε καμία περίπτωση τις ανθρώπινες σχέσεις και το τέλος τους με την σύνδεση στα social media, αλλά μερικές φορές πρέπει να ξεχάσεις, να απαγκιστρωθείς να let go…
Γιατί υποχρεωτικά; Γιατί όταν ένας άνθρωπος δε βρίσκεται πλέον στη ζωή σου και δεν είναι κομμάτι της, γιατί να υπάρχει οπουδήποτε αλλού; Επειδή δε θέλεις ένας άνθρωπος με τον οποίον ήσουν ερωτευμένος, με τον οποίο είχες μοιραστεί όμορφες στιγμές, με τον οποίον είχες κάνει όνειρα, να καταλήγει σιγά-σιγά ακόμα ένας απ’ τους εκατοντάδες «φίλους» στο Facebook.
Επειδή δε θες να είναι ακόμα ένας άνθρωπος που θα υπάρχει σε μια λίστα. Για να κάνετε –αν κάνετε– περιστασιακά like ο ένας στον άλλον, για να λέτε τυπικά –μέχρι να σταματήσετε να λέτε– «Χρόνια πολλά, ότι επιθυμείς να το πάθεις» στα γενέθλια δυο φορές τον χρόνο, για να περνάνε οι στιγμές σας σε κάποιο γεμάτο και βαρυφορτωμένο από χρήσιμες κι άχρηστες πληροφορίες timeline.
Επειδή με μερικούς ανθρώπους δεν είναι το κουμπί που γράφει «Friends» στο προφίλ τους. Είναι όλα εκείνα τα check ins μαζί του. Είναι όλες οι ταγκαρισμένες φωτογραφίες κι οι αναρτήσεις. Είναι όλα τα σαχλά σχόλια σε φωτογραφίες, είναι τα προσωπικά μηνύματα, είναι οι αναμνήσεις που σε καίνε κι όλα τα εσωτερικά αστεία. Όλα εκείνα που ήταν δικά σας. Αυτά που καταλαβαίνατε μόνο εσείς οι δύο. Είναι η επέκταση της φιλίας και της σχέσης σε ένα άλλο επίπεδο. Ναι, αυτή η επέκταση στο Facebook, στο Instagram, στο Twitter και δεν ξέρω εγώ πού αλλού. Κι όχι, σε καμία περίπτωση μην την υποτιμάς!
Κι επειδή πονάει! Πονάει περισσότερο από κάθε χωρισμό, περισσότερο από κάθε παρεξήγηση, περισσότερο από κάθε ερωτική απογοήτευση. Πονάει αυτός ο άνθρωπος να γίνεται ένας ακόμη αριθμός, ένα ακόμα στατιστικό. Πονάει να βρίσκεσαι μακριά του, αλλά να είναι ένα click ή μία αναζήτηση κοντά.
Να τον βλέπεις online και να ελπίζεις πως κάποια στιγμή θα αλλάξει κάτι και θα σου στείλει μήνυμα, να δεις ξανά το όνομά του με εκείνο το κόκκινο 1. Ή να θες εσύ να στείλεις, να θες να πεις τόσα πολλά και να μην ξέρεις τι, να μην ξέρεις αν θα απαντήσει, αλλά να ξέρεις πως δε θα έχει σημασία ό,τι κι αν διαβάσει.
Κι ίσως να αντέξεις να μην κάνεις αυτό το υποχρεωτικό unfriend. Κι ίσως, όταν κάποια στιγμή, κάποιος άλλος άνθρωπος πάρει τη «θέση» σου στο timeline και στα μηνύματά του, να μη σε νοιάζει πια. Ίσως τότε να είσαι κι εσύ αλλού κι όλα να είναι μια γλυκιά ή πικρή ανάμνηση, σαν τις πολλές που έρχονται και φεύγουν ανά τα χρόνια στη ζωή μας.
Βέβαια, για να είμαστε και λίγο κυνικοί και ρεαλιστές αλλά και χωρίς να ακυρώνονται συναισθήματα κι αισθήματα, με τη διακοπή της «φιλίας» σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο δεν εξαφανίζονται κι οι άνθρωποι απ’ τον πλανήτη. Υπάρχουν δεκάδες τρόποι να επικοινωνήσει κάποιος, αν κι όποτε το θελήσει.
Δεν αποκλείεται η πιθανότητα να παρεξηγηθεί κάποιο unfriend, να θεωρηθεί ως κίνηση αδυναμίας, θυμού ή εκδίκησης. Σε αυτό εσύ προσωπικά δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα και συγγνώμη που σε στεναχωρώ. Εκτός αν συνοδεύεται με κάποιο επεξηγηματικό μήνυμα, η αποδοχή αυτής της κίνησης, εξαρτάται αποκλειστικά απ’ τον αποδέκτη. Αν δεν μπορεί ή δε θέλει να καταλάβει τους λόγους, τότε μάλλον εσύ καλά έκανες και δε χρειάζεται να ανησυχείς πια για κάτι.
Μέχρι τότε, όμως, μέχρι να είσαι έτοιμος να αποδεχθείς την πραγματικότητα, να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται και πώς θα είναι τα πράγματα από δω και πέρα, σου εύχομαι καλή δύναμη. Θα σου χρειαστεί…
Σημείωση: Προφανώς κι η οπτική αυτή είναι απ’ την πλευρά αυτών που μένουν πίσω και πονάνε. Ό,τι και αν έχει γίνει. Σίγουρα, όμως, έχουμε υπάρξει όλοι και στις δύο πλευρές τα τελευταία δέκα χρόνια κοινωνικών δικτύων και μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό το δύσκολο και τρισκατάρατο unfriend…
Who is Μιχάλης: Προσγειωμένος, λογικός μα και ρομαντικός. Μια ζωή των άκρων σε μια ατέλειωτη μάχη μυαλού-καρδιάς. Δημιουργός του revyou.gr
