Αυτά τα μάτια που σε ταρακούνησαν, αυτό το χαμόγελο που ήρθε για να συμπληρώσει το δικό σου κι αυτό το πάθος που κατέληξες πεισματικά πως δεν υπάρχει τελικά, όλα βρίσκονται ξαφνικά μπροστά σου κι εσύ με τη λογική σου φτάνεις ουραγός και περισσεύεις.
Ξέρεις τι θες κι επιβεβαιώνεσαι κάθε φορά, σε κάθε στιγμή σας. Η ζωή και των δυο σας έχει αδειάσει από τη σαβούρα του παρελθόντος και μέσα σας γνωρίζετε κι οι δυο καλά πως είστε έτοιμοι να ξαναριχτείτε με τα μούτρα κι ας την πάθετε ξανά.
Όλα όσα σε κρατούσαν άλλες φορές πίσω, τώρα έστω και για λίγο είναι ανύπαρκτα κι αυτή είναι η πιο ισχυρή βάση αλλά κι η απόδειξη ότι αξίζει να προσπαθήσετε. Το βλέπετε εξάλλου πως όσο κι αν το αναβάλλετε, όσο κι αν η κατάσταση επιβραδύνεται, στο τέλος θα ‘στε μαζί. Δεν μπορείτε ν’ αντισταθείτε και το καταλαβαίνετε κι οι δυο σιγά-σιγά πως πρόκειται για κάτι πάνω από εσάς.
Τι το κουράζετε, λοιπόν, με θεωρίες και σενάρια; Δε λέω, πολύ ισχυρό το στίγμα από το ρημάδι το παρελθόν. Σ’ έσκισε βαθιά στα πιο ευαίσθητα σημεία σου χτυπώντας διάνα εκεί που πονάς και τώρα περνάνε ξαφνικά από μπροστά σου όσα σε σημάδεψαν.
Μα αυτή τη φορά το βλέπεις ότι είναι αλλιώς. Το αισθάνεσαι κάθε φορά σε εκείνα τα βλέμματα που σ’ έκαναν να καταλάβεις πως τελικά βγαίνουνε και σε καθαρά καμιά φορά, με μια διαύγεια που δεν κρύβει τίποτα πίσω της παρά επιθυμία. Το αισθάνεσαι ακόμα σε εκείνα τα φιλιά τα μετρημένα και τα μη μετρημένα που κάνουν την καρδιά σου να σκιρτά μαρτυρώντας την αλήθεια τους.
Κι αν εδώ και καιρό καυχιέσαι με υπερηφάνεια ότι ξεπέρασες το παρελθόν σου, αν μια φορά φοβάσαι να ρισκάρεις τότε είσαι πιο ηττημένος από ποτέ. Η πραγματική μαγκιά είναι όχι απλά να μπορείς να τολμάς, αλλά να επιδιώκεις κιόλας τα ρίσκα σου, να είσαι έτοιμος για ακόμη μια απογοήτευση, για μια ακόμη λάθος επιλογή.
Έτσι κι αλλιώς, όπως έλεγε κι ο Ελύτης, όλα είναι στιγμές που μαζεύουμε μέχρι να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Σκέψου μόνο πως με τις αδικαιολόγητες καχυποψίες σου χάνεις τις στιγμές εκείνες που ίσως και να φτιάχτηκαν μόνο για ‘σένα και την πραγματική ευτυχία σου. Γιατί οι στιγμές σου χάνονται σε κάθε επιστημονικό σενάριο μπολιασμένο με τις άμυνές σου, σε κάθε υποθετικό σου «αν» και σε κάθε μεγάλης διάρκειας σκέψη που κάνεις μέχρι να αποφασίσεις τι θες.
Κι όταν ο άλλος ξενερώνει, μόνο άδικο δεν το λες. Τι τις θέλετε τις εξομολογήσεις του παρελθόντος όταν ξέρετε καλά πως το μόνο που σας αφορά είναι τι θα γίνει από ‘δω και πέρα; Ό,τι έγινε έγινε κι είχε το λόγο του. Και στην τελική, όλα έρχονται στην πορεία.
Η καταναγκαστική εξοικείωση και γνωριμία είναι καταδικασμένη στην αποτυχία. Όταν η επιθυμία να γνωρίζεις τον άλλο όλο και πιο πολύ είναι πάντα αμείωτη, όταν τα φύλλα που σου ξεδιπλώνει δεν είναι ποτέ αρκετά και πάντα καταφέρνεις να κερδίζεις τις επόμενες σελίδες που σου μαρτυρά, τότε τι σημασία έχουν όλα τα προηγούμενα;
Να νιώθεις τυχερός που έχεις ακόμα συναισθηματικά αποθέματα μέσα σου. Κράτα το χέρι που σου έδειξε ότι αξίζει να ρίξεις για λίγο τις άμυνές σου και ξεκίνα. Εμπιστέψου τα κριτήριά σου και ρίσκαρε κι όταν κρίνεις ότι πρέπει, σταμάτα. Μα μόνο μην παρακάμψεις το ρίσκο. Κανείς δε σου εγγυάται άλλωστε πως οι απογοητεύσεις κι οι πληγές θα σταματήσουν ποτέ. Τουλάχιστον, όμως, μην το προδικάζεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ήβης Παπαϊωάννου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
