Μας προκαλώ να θυμηθούμε πόσες φορές αναμετρηθήκαμε με περιττές σκέψεις που μας βασάνιζαν και μας μετέτρεψαν στους σπαστικούς γκρινιάρηδες που θέλουμε όταν βλέπουμε να χαστουκίσουμε ή να σφίξουμε μέχρι πνιγμού.
Μόνο και μόνο στην αναδρομή τρομάζουμε!
Γιατί καταχρόμαστε τη φράση «δεν είμαι καλά» και την προσαρμόζουμε στο λεξιλόγιό μας με την πρώτη δυσκολία;
Όταν στα εύκολα παραδίδεις απλόχερα τα (προφανώς ανύπαρκτα) όπλα σου, με ποια δύναμη καλείσαι να παλέψεις για τα τόσο σοβαρά που έρχονται απροσκάλεστα στο δρόμο σου;
Δε μιλάμε φυσικά ούτε για το σκάλωμα την ώρα της εξέτασης, ούτε για το κατσιάδιασμα απ’ το αφεντικό και τα νεύρα απ’ το συνάδελφό σου στη δουλειά, ούτε για τα κουτσομπολιά που τρως καθημερινά κατάμουτρα.
Εδώ μιλάμε για τα αληθινά προβλήματα. Πάρε για παράδειγμα ένα σωρό και βάλε λόγους που σχετίζονται με την υγεία μας. Στο άκουσμα για τον κλονισμό της δικής σου υγείας ή κάποιου αγαπημένου σου ατόμου αρχίζεις να αναθεωρείς για τα πάντα.
Τότε καταλαβαίνεις πως η πραγματικότητα δεν ήταν δα και τόσο σκληρή για να αξίζει κάθε τρεις και λίγο τις κατάρες σου.
Ολόκληρες φιλοσοφίες ζωής γκρεμίζονται και αναπολείς τις στιγμές που τα πραγματικά σου προβλήματα περιορίζονταν σε όσα υλικά αγαθά μπορεί να σου έλειπαν πριν.
Μπροστά στα πραγματικά ζόρια αντιλαμβάνεσαι για πρώτη φορά όσα για χρόνια ο περίγυρός σου προσπαθούσε να σε πείσει.
Θεωρούσες την υγεία δεδομένη. Σου έρχεται στο μυαλό η γιαγιά σου να σου λέει με πονεμένη σοφία πως «για όλα έχει ο θεός» και απορείς με τον ίδιο σου τον εαυτό που επιτέλους καταλαβαίνεις τί ήθελε να πει.
Η απόφαση να αλλάξεις στάση ζωής είναι πραγματικά αξιόλογη. Μπορεί όμως να μην είσαι σε θέση να τη χαρείς για πολύ και να μην είναι καν στο χέρι σου να ορίσεις την εξέλιξη όπως θα ήθελες.
Το θέμα είναι να χωνέψουμε πως ακόμα και τα αρνητικά χωράνε στο «είμαι καλά».
Ίσως σήμερα να είναι η μέρα που η απελπισία και τα εμπόδια έχουν την τιμητική τους. Το μόνο σίγουρο είναι πως για όσο κι αν κρατήσουν, δε θα ‘ναι για πάντα.
Μη ξεχνάς, άλλωστε, πως όσο εσύ δεν προσπαθείς αρκετά για να πετύχεις και τα πιο απλά, είναι άλλοι που σου βάζουν τα γυαλιά με το πείσμα τους να παλεύουν για το ακατόρθωτο.
Ήσουνα χθες σε μια κηδεία και η αγνή ηρεμία που είχαν οι τραγικές φιγούρες των ανήλικων παιδιών σε ταρακούνησε ανεπανόρθωτα. Ήθελες να χαστουκίσεις τον εαυτό σου για τις βλακείες για τις οποίες παραπονιέσαι καθημερινά και τις εναλλαγές στη διάθεσή σου χάρη στις ανούσιες ανησυχίες σου.
Βλέπεις στην τηλεόραση άτομα με ασθένειες που κανονικά θα τους καθήλωναν στη στασιμότητα, που όμως παλεύουν πιο ντόμπρα και με κότσια που ούτε στο όνειρό σου δεν μπορείς να διανοηθείς ότι έχεις.
Και είναι τότε που σε παίρνουν τα ζουμιά και τα κλάματα θαυμασμού και αρχίζεις τα τροπάρια για το μεγαλείο της ψυχής τους.
Κι εσύ μπορείς να συμπεριφέρεσαι ανάλογα, αλλά δυστυχώς σε αυτόν τον κόσμο σε μάθανε να εκτιμάς με δυσκολία αυτά που έχεις.
Συνήθισες να χαμογελάς επιλεκτικά και αρνείσαι προκαταβολικά ακόμα και όσα μέσα σου πιστεύεις πως θα κυλήσουν θετικά.
Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα θέλουμε ξεστομίσουμε αρνητισμό, ας τον αντικαταστήσουμε με κάτι πιο αποτελεσματικό.
Αγκάλιασε με δύναμη τον κολλητό σου και σκάσε του ένα από εκείνα τα χαμόγελα που του στέρησαν οι ανώριμες φλυαρίες σου. Δώσε ένα φιλί στη μάνα σου που έπαθε πλέον ανοσία από τα χαζά καθημερινά ξεσπάσματά σου.
Μιλάμε για την πιο απλή μορφή αλυσιδωτής εξάπλωσης της αισιοδοξίας. Ας γίνεις εσύ η δύναμη που θα αναγκάσει κάποιον να πάψει πλέον να βλαστημάει τη μοίρα του χωρίς λόγο.
Κλότσα επιτέλους οριστικά τον τρόπο σκέψης σου. Ορκίσου πως για όσο μπορείς, θα ζεις όλες σου τις στιγμές και θα τις προσαρμόζεις στα μέτρα σου.
Συνέχισε να παλεύεις για όσα δε σου κάνουν, αυτήν τη φορά πιο ώριμα, ώστε να είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τα πραγματικά δύσκολα που μπορεί να σε περιμένουν στη γωνία.
Εφόσον λοιπόν είσαι τόσο τυχερός που έχεις την υγεία σου, από σήμερα αποφασίζεις να είσαι καλά, γιατί πολύ απλά, δεν έχεις κάποιο ουσιαστικό λόγο για να μην είσαι.
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
