Αν κάνουμε ένα πρόχειρο γκάλοπ μεταξύ μας για το τί είναι αυτό που ζητάμε πιο πολύ απ’ τον σύντροφό μας, η αγάπη κι ο σεβασμός θα ‘ναι τα πρώτα σιγουράκια στις απαντήσεις μας.
Ορθότατο, μιας και μιλώντας για σεβασμό κι εκτίμηση, είναι τα απαραίτητα για να στεριώσει μια οποιασδήποτε φύσεως σχέση.
Τι γίνεται όμως όταν εμείς οι ίδιοι συμπεριφερόμαστε λες κι οι αξίες αυτές είναι περιττές και δευτερεύουσες;
Απαραίτητη προϋπόθεση για το πως θα μας χειρίζεται ο άλλος είναι το πώς συμπεριφερόμαστε εμείς στον εαυτό μας.
Όταν η στάση μας δείχνει λίγο πολύ πως αδιαφορούμε για την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό, είμαστε επιεικώς γελοίοι να ζητάμε το αντίθετο απ’ τον άλλο.
Ό,τι βάσεις δώσεις, σε αυτές θα κτίσει για να διαμορφώσει την εικόνα σου ο άλλος. Έτσι πάει.
«Θέλω να τα δίνω όλα δίχως να ζητώ ανταλλάγματα» θα μου πεις.
«Να ‘χεις τα κότσια να ξέρεις που να σταματήσεις» θα σου απαντήσω.
Αυτό δε σε κάνει λιγότερο ειλικρινή, αλλά περισσότερο γνώστη της εικόνας σου.
Τα «ναι» σου να τα ζυγίζεις και τα «όχι» σου να τα προστάζεις σαν τα πιο ισχυρά τείχη της προσωπικότητάς σου. Κάνε κουμάντο και μίλα εκεί που πρέπει και κυρίως μη σωπαίνεις όταν όλη η πικρή πραγματικότητα είναι μπροστά σου και σου φωνάζει.
Βλέπεις το κινητό με τις περίεργες κλήσεις και αδιαφορείς. Ακούς πιο πολύ από ποτέ χαζές δικαιολογίες για να μην κάνετε σεξ και το καταπίνεις κι αυτό. Μη μιλήσουμε για τα κατ’ εσένα αθώα ξεσπάσματα θυμού και φωνών όποτε του φανεί του λολοστεφανή.
Και φυσικά πώς γίνεται απ’ τον μπαξέ να λείπουν οι γενικότερα μυστήριες και καχύποπτες συμπεριφορές και τα κάθε τρεις και λίγο βραδιάτικα κοκεταρίσματα!
Μέσα σου ξέρεις ακριβώς τι παίζει. Σκαρφίζεσαι ωστόσο ένα σωρό ανυπόστατες δικαιολογίες για να καθησυχάσεις τον εαυτό σου.
Πλάθουμε με το μυαλό μας τρελά σενάρια με ένα σωρό υποθέσεις να πρωταγωνιστούν μόνο και μόνο γιατί είμαστε το λιγότερο άτολμοι για να δούμε την κατάσταση κατάμουτρα ως έχει. Υποτιμούμε με τον πιο εύκολο τρόπο τη νοημοσύνη μας και μετατρεπόμαστε σε όλα όσα ενδεχομένως κατακρίνουμε.
Κι όλα αυτά γιατί για έναν περίεργο κι απροσδιόριστο λόγο μας κατσικώθηκε στο μυαλό πως η αγάπη μας και η σωστή στάση απέναντι στη σχέση μας μπορεί να τους διορθώσει.
Ξεχνάμε όμως πως η καλοσύνη εκλαμβάνεται ως ελάττωμα ειδικά όταν ο άλλος δεν έχει κάποιο λόγο για να την δει αλλιώς.
Πάτα πόδι χριστιανέ μου! Δείξε πως δεν ανέχεσαι ό,τι προκαλεί τα όρια της αξιοπρέπειάς σου. Αν χρειαστεί, πάρε και την αγάπη σου και την ορθότητά σου και φύγε.
Το πιο πιθανόν είναι ότι η κατάσταση θα γυρίσει μπούμερανγκ, μιας και τέτοια αλλοπρόσαλλα όντα είμαστε οι άνθρωποι. Όση προσπάθεια καταβάλλεις για να κερδίσεις κάτι, τόσο πιο πολύ το εκτιμάς και μετά. Γιατί πολύ απλά ξέρεις με τί έχεις να κάνεις και φοβάσαι να ρισκάρεις να χάσεις κάτι που με τόσο κόπο έκανες δικό σου.
Το πόση δόση σκατό και μαυρίλα κουβαλά ο άλλος στη ψυχή του δε σε αφορά. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως σεβόμενος τον εαυτό σου είσαι σε θέση να καταλάβεις τι σου κάνει και τί όχι.
Πολύ απλά όσο εθελοτυφλείς, τόσο πιο ζωντόβολο σε θεωρούν και σε χρησιμοποιούν γιατί γίνεσαι η ιδανική προς κοροϊδία, λεία.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σε παρατήσουν -γιατί αυτή είναι και η σίγουρη κατάληξη του να θεωρείς ότι παίζοντας τον χαζό είναι δύναμη- πάρτο αλλιώς.
Την ώρα που θα μιξοκλαίγεσαι διερωτώμενος γιατί σου φέρθηκαν έτσι οι γύρω σου, κάνε μια βόλτα απ΄τον καθρέφτη και χαστουκίσου δίχως έλεος.
Ας αντιληφθούμε επιτέλους πως το να είμαστε δεύτεροι μόνο τη ρετσινιά της ξεφτίλας μας προσδίδει.
Αν ποτέ ερωτηθούμε για το τί θέλουμε να είμαστε, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα υπάρχει πουθενά η λέξη θύμα. Βάλε τα κριτήριά σου και γίνε εσύ η ασπίδα προστασίας σε αυτούς που θεωρείς ότι τολμούν να παίξουν μαζί σου.
Όποιος δε σε σέβεται, ας σε φοβάται. Όχι με την έννοια της σωματικής δύναμης, αλλά αυτής που δημιουργεί η συνειδητοποίηση της αξίας μας.
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
