Αγάπη, αφοσίωση και ξανά αγάπη. Αυτά είναι τα βασικά που χρειάζονται για να μπορέσεις να μεγαλώσεις ένα παιδί.
Ένας άνθρωπος λοιπόν νοήμων, συνειδητοποιημένος για όσα θέλει και πεπεισμένος ότι μπορεί να δώσει όσα έχει και δεν έχει σ’ ένα παιδί, είναι και παραείναι σε θέση να το υιοθετήσει.
Και στην τέλεια κατάσταση, οικογενειακή ή οικονομική να μη βρίσκεται, η υιοθεσία και πάλι θ’ αποβεί σωτήρια για το παιδί του ορφανοτροφείου, του οικοτροφείου ή ακόμη χειρότερα για το παιδί του δρόμου.
Κι ερωτώ κι απάντηση δεν έχω γιατί να μην μπορεί ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων να υιοθετήσει ένα παιδί;
Ας σκεφτούμε μόνο πως όταν πρόκειται για ομοφυλόφιλα ζευγάρια, η κοινωνική ρετσινιά που τους κατσικώθηκε άδικα, τους έκανε να κρύψουν πολλά από τα συναισθήματά τους. Στην εσωστρέφεια που τους επέβαλε το κοινωνικό σύστημα ίσως να υπάρχει μεγάλο απόθεμα πραγματικής κι αυθεντικής αγάπης έτοιμο να δοθεί άνευ όρων κάπου που έχει πραγματική ανάγκη.
Όταν είναι πιο έτοιμοι από ποτέ να θυσιάσουν κάθε δική τους πολυτέλεια κι απόλαυση με μοναδική ανταμοιβή ένα παιδικό χαμόγελο, τότε ποιοι είμαστε εμείς που θα τους το απαγορεύσουμε;
Αν εσύ προβληματίζεσαι μια φορά για το αν ένας ομοφυλόφιλος γονιός είναι σε θέση να υιοθετήσει ένα παιδί, να σε πληροφορήσω ότι αυτός δεν κοιμάται καν απ’ τις σκέψεις και τις ανησυχίες του.
Κι αφού έζησε και ζει ακόμα την κοινωνική αποξένωση ενός κόσμου που προχωρά μόνο στα εύκολα λόγια, έμαθε από χέρι τι πάει να πει μοναξιά αλλά κι έγκλημα να είσαι αυτό που θες. Και μετά απ’ όλα αυτά θεωρείς ότι θα ρίσκαρε να προσφέρει κάτι λιγότερο από το επίπεδο της αξιοπρέπειας σε ένα άλλο άτομο, και δη σ’ ένα παιδί;
Κι επειδή χαρακτηρίζονται ακόμα από την ανθρώπινη υπόσταση, είναι λογικό να ζητούν και να ονειρεύονται όλα όσα κι οι άλλοι. Οραματίζονται τι θα κάνει το παιδί τους όταν μεγαλώσει, πώς θα το κάνουν να είναι πραγματικά ευτυχισμένο και να ανασαίνει πραγματικά σε έναν κόσμο λίγο πιο δίκαιο από αυτόν που οι ίδιοι βίωσαν.
Στους λόγους που ωθούν ένα ζευγάρι να υιοθετήσει ένα παιδί συμπεριλαμβάνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η αδυναμία τεκνοποίησης. Κι εδώ αξίζει ένα αδιαμφισβήτητο μπράβο για τον τρόπο σκέψης και την προσωπική αυταπάρνηση ενός ζευγαριού να δει πέραν από το πρόβλημά του και να δώσει με οποιοδήποτε τρόπο όσα μπορεί. Αυτό το ίδιο αγνό και καθ’ όλα ουσιαστικό ενδιαφέρον έχουν και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια για την ανατροφή ενός παιδιού που για λόγους που πολύ πιθανόν οι άλλοι τους στέρησαν.
Αφού λοιπόν όλα είναι ίδια, οι βάσεις επαρκείς κι η συνείδηση το ίδιο ακέραια, πού βρίσκεται ακριβώς η διαφορετικότητα;
Ας δούμε επιτέλους και λίγο πιο πέρα απ’ τα καλουπωμένα στερεότυπα της κανονικότητας κι ας μην περιορίζουμε το βλέμμα και την αντίληψη στα στενά πλαίσια της δικής μας υποκειμενικής φυσιολογικότητας.
Μου είναι λοιπόν παντελώς αδιάφορες οι σεξουαλικές προτιμήσεις, το φύλο και η ράτσα, όταν το μόνο που πραγματικά μετράει είναι η ανάγκη να προσφέρεις, να εξελίξεις και να βοηθήσεις ένα πλάσμα να βρει μια ζεστή στέγη και δυο ανοιχτές αγκαλιές.
Σε έναν κόσμο που όλο και πιέζεται για να μην νιώθει τίποτα πια, κάποιοι πεισμώνουν ακόμη. Και πεισμώνουν με τον πιο γλυκό κι ευαίσθητο τρόπο.
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
