Ο άνθρωπος είναι τόσο πολυδιάστατος, που κάθε σου στοίχημα ότι μπορείς να τον προβλέψεις πέφτει στο κενό.
Γι’ αυτό και εσαεί θα τρώμε τα μούτρα μας, μιας και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου επιφυλάξει η επόμενη μέρα.
Περί σχέσεων ο λόγος, σε μια εκδοχή τους που ο καθένας μας τρέμει να ζήσει, με πολλούς από εμάς, ωστόσο, να ήταν κάποτε πρωταγωνιστές, αλλά και με άλλους να το βιώνουν ακόμη και σήμερα, χωρίς να το γνωρίζουν καν.
Φυσικά για την απιστία πρόκειται, και φαίνεται πως οι συνέπειές της έχουν ωραιοποιηθεί πολύ χάρη στον τόσο κοινότυπο χαρακτήρα που έχει πλέον η λέξη.
Σου έρχονται στο μυαλό οι άντρες εκείνοι που έχουν πάντα τη μανιασμένη ανάγκη για παράνομο σασπένς και αλλαγή απ’ τη ρουτινιασμένη ζωή τους.
Είναι επίσης οι γνωστές-άγνωστες τύπισσες που ξαφνικά την είδαν ντίβες. Η ανεξήγητη αυτοπεποίθησή τους είναι αρκετή για να τις μεταμορφώσει στην πιο άσχημη εκδοχή τους.
Έχουν, λέει, μακροχρόνια και σοβαρότατη, κατά τους ίδιους, σχέση. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το κατ’ επανάληψη κέρατο με ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους. «Άλλο το ένα και άλλο το άλλο!» θα σου πουν.
Πολλές φορές, μάλιστα, τα άτομα με τα οποία απατούν τους συντρόφους τους, γνωρίζουν για την ύπαρξη της σχέσης.
Είτε η αδιαφορία, είτε η ουτοπική ελπίδα για χωρισμό, τους κάνει να προσπερνούν ότι έρχονται δεύτεροι.
Σε κανέναν όμως δεν αξίζει ν’ αποτελεί τη δεδομένη καβάντζα για τις ορέξεις του καθενός.
Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι για κάποιον να βρίσκεται σε μια διπλή και βάλε ζωή; Πόσο μαζοχιστικό είναι να προσπαθεί να βρει κανείς τις ισορροπίες του σε μια ανύπαρκτη βάση;
Είναι βέβαια ξεκάθαρη επιλογή το να κυμαίνεσαι μεταξύ τύψεων και λογικής κάθε φορά που απατάς το σύντροφό σου.
Είναι όμως περισσότερο χαζό το ότι κάνεις τη ζωή σου τόσο δύσκολη και πολύπλοκη στο όνομα της επιφανειακής απόλαυσης, και φυσικά του εγωισμού σου.
Θες να είσαι κόπανος; Μέσα! Περιορίσου όμως σε εσένα και μην παίρνεις άλλα άτομα στο λαιμό σου.
Γιατί δεν είσαι μόνος σου, ξέρεις.
Κάποιος άλλος ποντάρει σε σένα και επενδύει όνειρα την ώρα που εσύ πατάς καρδούλες για να υλοποιήσεις τα βίτσια σου.
Όσο εσύ πουλάς παραμύθια, υπάρχουν άτομα που θεωρούν ότι λαμβάνουν την ίδια ειλικρίνεια με αυτή που δίνουν. Ναι, υπάρχει αυτή η λέξη που ερμηνεύεται από κάποιους με πράξεις, την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι επιδεικνύουν πλήρη άγνοια για την ύπαρξή της.
Θα σου πουν πολλές φορές για το άσχημο παρελθόν που πέρασαν, ώστε να δικαιολογήσουν τη ξεφτίλα τους. Εγκαθιστούν στο (κατά κάποιο τρόπο) μυαλό τους ότι η εκδίκηση στην επόμενη σχέση θα τους προσφέρει την πολυπόθητη λύτρωση.
Όλοι μας όμως διανύσαμε φάσεις στη ζωή μας που γίναμε ένα με το πάτωμα και πλαντάξαμε ανελέητα. Το θέμα είναι πως σε αφήνει η κάθε εμπειρία σου, πόσα έμαθες από το παρελθόν σου για να τιμήσεις ανάλογα το μέλλον σου.
Διότι πίσω από τα βίτσια και το ψεύτικο ατελές πορτρέτο που πασχίζουν να διατηρήσουν, οι πραγματικές αιτίες είναι άλλες.
Είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι δεν αντέχουν ούτε οι ίδιοι την εικόνα τους. Κι όσο κι αν προσπαθούν, οι βαθύτατες ανασφάλειες δεν μπορούν να κρυφτούν.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο από τη συνεχή εμμονή αυτοεπιβεβαίωσης, για να νιώθουν ότι υπάρχουν και να ηρεμεί το μέσα τους.
Η απιστία αποτελεί γι’ αυτούς τη σίγουρη λύση για την επιφανειακή εξαφάνιση των γερά ριζωμένων κόμπλεξ τους.
Βλέπετε, όσα κενά τους δημιούργησε η ζωή τους, προσπαθούν να τα καλύψουν με τον πιο ντροπιαστικό για τον εαυτό τους τρόπο.
Βρήκαν και κάνουν που λέμε και πουλάνε τζάμπα μαγκιά σε άτομα, στα οποία ίσως και να βλέπουν τον εαυτό τους στο παρελθόν.
Είναι πραγματικά τραγικό πώς από μόνοι μας καταβάλλουμε τόση προσπάθεια για να ξεφτιλιζόμαστε.
Μόνο που τολμάνε ακόμη κάποιοι να συζητάνε για να δικαιολογήσουνε τον ηθικό εκφυλισμό που υπάρχει γύρω μας, μόνο αηδία πρέπει να μας προκαλεί.
Γιατί όσο κι αν θέλουν μερικοί να το παρουσιάζουν ως απόλυτα φυσιολογικό, σαν μόδα στο φιλελεύθερο κόσμο που ζούμε, πάντα θα φωνάζουν από μακριά τα βαθιά ψυχολογικά απωθημένα.
Ας δουν επιτέλους που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα και ας το εξαφανίσουν, για το καλό τους, άμεσα.
Η καλύτερη εκδίκηση σε ό,τι μας τσάκισε δεν είναι άλλη απ’ την πραγματική ευτυχία μας.
Στην τελική, τίποτα δε μπορεί να παραμείνει κρυφό για πάντα.
Κάποια στιγμή ίσως και η τύχη κουραστεί να ευνοεί τις βρωμιές μας.
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
