Το καλοκαίρι γινόμαστε ακόμα πιο όμορφοι

Το περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο κι ας σε ζορίζει ενίοτε, ειδικά αν έχεις την τύχη -και κατάρα μαζί- να ζεις σε κλίμα μεσογειακό που η ζέστη κι η υγρασία δίνουν αμείωτα ρέστα κάθε χρόνο! Καλοκαίρι, λες και δεν ξέρεις από πού να πρωτοξεκινήσεις για να το προσδιορίσεις με σαφήνεια. Μα ό,τι κι αν σου κάνει, αδιαμφισβήτητα δε θα το άλλαζες δα και τόσο εύκολα!

Είναι που το καλοκαίρι είναι αισθήσεις, είναι χρώματα κι αρώματα μαζί, τόσα πολλά, τόσο αόριστα, τόσο ασαφή μα με μια ταυτότητα που φωνάζει με ακρίβεια καλοκαίρι. Είναι ακόμα που το καλοκαίρι μετατρέπεσαι σε κάτι άλλο, ακόμα κι όταν δεν το επιδιώκεις συνειδητά. Ξεπροβάλλει, που λες, η πιο ξέγνοιαστη, η πιο ανέμελη, η πιο χαλαρή και φυσική εκδοχή του εαυτού σου. Θες τα χαλαρά ρούχα, θες οι βόλτες που δεν προϋποθέτουν πια και τόσες προετοιμασίες, μετατρέπουν τη ζωή σου σε κάτι πιο απλό, σε κάτι που ρέει πιο ομαλά, τα πράγματα κυλάνε μόνα τους. Είσαι, δηλαδή, πιο πολύ εσύ. Κάτι άλλο, μα σίγουρα, εσύ.

Είναι τόση η δύναμη που συνθέτει ένα καλοκαίρι που ακόμα κι οι Δευτέρες στο γραφείο αποκτούν μια νότα ιδιαίτερη, μια χάρη επαρκώς ισχυρή για να συντρίψει καταλυτικά το απόλυτο μουντό του χειμώνα. Γιατί είναι αλλιώτικο να λες καλημέρα σε δυο μάτια κατακόκκινα ακόμα απ’ τον ήλιο της Κυριακής. Είναι τόσο γοητευτικά τα μάτια τα γεμάτα, τα σχεδόν μισόκλειστα απ’ το νερό της πισίνας, είναι λες και συνοδεύουν ένα χαμόγελο και το συμπληρώνουν στην ολοκλήρωση της πιο γλυκιάς του έκφανσης!

Όσο για τα μάγουλα τα ροδοκόκκινα, είναι η απόλυτη μυρωδιά του καλοκαιριού, η απόλυτα επαρκής αιτία για να χαμογελάσεις και να αντέξεις με την απλούσταση δικαιολογία πως είναι καλοκαίρι. Είναι κι εκείνα τα μαυρισμένα σώματα που τα συναντάς παντού. Σε παραλίες, στο δρόμο να ξεπροβάλλουν μέσα απ’ τα παράθυρα του συνοδηγού, στη δουλειά. Γινόμαστε όλοι πιο χαριτωμένοι όταν είμαστε πιο καλοκαιρινοί. Μας πάει και μας χαρίζει μια μυρωδιά καρπουζιού με κάτι από άμμο κι αλάτι! Σαν ένας κοινός τρόπος επικοινωνίας, ένας απροσδιόριστος μα κοινός τρόπος, που λειτουργεί λυτρωτικά και θεραπευτικά με ανεξίτηλα ευτυχώς σημάδια στο σώμα και την ψυχή μας.

Κουβαλάμε, που λες, τη θάλασσα ακόμα κι αν δεν είμαστε εκεί, μέσα απ’ τα μικρά αυτά σημάδια, μέσα απ’ τις ιστορίες που λέμε μεταξύ μας και δεν έχουν ποτέ ροή και κυρίως, τέλος.  Και κάπως έτσι άθελά σου αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι ακόμα σε πια πισίνα, σε μια παραλία, σε μια κατάσταση τόσο χαλαρή που η προσμονή της και μόνο σε θέτει σε κατάσταση ανοχής όλης της εβδομάδας.

Κυρίως όμως σε κάνει να χαίρεσαι ακόμα και τις καθημερινές, τις μέρες ρουτίνας. Γιατί το καλοκαίρι δε σκέφτεσαι τόσο το πρωινό ξύπνημα κι ακόμα και τα βράδια αποκτούν τη δικιά τους ανεκτίμητη χάρη. Για ένα ποτό μια βραδιά με τον ουρανό διαμάντι και για ένα ξενύχτι στη αμμουδιά αξίζουν πολλές νύκτες αϋπνίας και πολλές μέρες που θα σε βρουν να σέρνεσαι στη δουλειά!

Όσα ζόρια κι αν σε βαραίνουν, μην ξεχνάς πως είναι ακόμα καλοκαίρι. Σου οφείλεις άλλωστε μια τέτοια ρομαντική δόση αισιοδοξίας και θετικότητας, σαν μια βοήθεια να αντέξεις, να δεις τον κόσμος αλλιώς, να δεις εσένα αλλιώς. Κωδικός καλοκαίρι λοιπόν, μέχρι να εξαφανιστεί η διχρωμία απ’ τα -ομορφότερα λόγω καλοκαιριού- σώματά μας!