Δεν έχεις καταλάβει τίποτα έτσι; Γαμώτο. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω αλλά άσε με να προσπαθήσω να σου εξηγήσω.
Ας παρομοιάσουμε τον έρωτα με ένα μεγάλο σπίτι. Εκεί κατοικούν η Λογική και η Τρέλα, σε διαφορετικά δωμάτια, στο ίδιο όμως κτίριο.
Στο δωμάτιο της Τρέλας επικρατεί χάος, ακαταστασία, όλα είναι πεταμένα από ‘δω κι από ‘κει, δεν έχει παράθυρα και καμία πόρτα διαφυγής. Δε νιώθει καθόλου μοναξιά, ίσα ίσα νιώθει μια ευτυχία. Κινείται μέσα στο χώρο, μιλαέι με τους τοίχους, γελάει.
Στο διπλανό ακριβώς δωμάτιο κατοικεί η Λογική. Όλα είναι σε τάξη και οργανωμένα. Υπάρχουν πολλά παράθυρα και μία πόρτα. Δεν αφήνει να περάσει τίποτα χωρίς να το ελέγξει. Σκέφτεται και πράττει με γνώμονα πάντα και μόνο τη λογική αλλά πάντα βρίσκεται σε απόγνωση.
Στον έρωτα όμως δεν υπάρχει λογική. Πότε θα το καταλάβεις; Σταμάτα να τον βάζεις σε καλούπια. Γιατί δεν αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο επιτέλους; Κολλημένος στα καλόβολα συνέχεια, ακόμα να βαρεθείς; Άσε με να σε γλιτώσω από αυτήν την άθλια πραγματικότητα και έλα να γευτείς όλη την τρέλα και την καύλα που κουβαλάω.
Εγώ πάντα ζήλευα τους τρελούς και τους περίεργους που είναι στον δικό τους κόσμο και ευχαριστώ κάθε μέρα το Θεό και θέλω τα ρέστα μου όλα να δώσω γι’ αυτή τη ζημιά που ‘χει κάνει άνω κάτω τη λογική μου κι ευθύνεσαι εσύ. Μην αφήνεις τη λογική να σε κουμαντάρει, μάθε να διεκδικείς και να μη φοβάσαι να νιώσεις.
Δε θέλω να έχεις υπομονή και να τα μαζεύεις όλα μέσα σου, θέλω να μου μιλάς, να μου λες ό,τι πιο τρελό σκέφτεσαι κι εγώ να το πραγματοποιώ.
Γαμώτο, νιώσε. Ζήσ ‘το κι όπου σε πάει. Σκέφτεσαι παραπάνω απ ‘όσο πρέπει. Άσε τη λογική να πάει περίπατο κι έλα να με βρεις να μου τα πεις όλα. Σταμάτα να ζητάς πάντα κάτι στα μέτρα σου και να απορρίπτεις ό,τι φαίνεται ξένο κι ασυνήθιστο σε σένα. Τι έγινε; Σε τρομάζει; Δε σου είπα ποτέ ότι είμαι εύκολος άνθρωπος, δεν ξέρω αν με αντέξεις, μπορεί και όχι. Τι σημασία έχει; Θέλεις πάντα τα εύκολα και τα δεδομένα; Δεν τα βαρέθηκες ακόμα;
Εκεί που σταματάει η λογική, ξεκινάει ο έρωτας μωρό μου. Κι η λογική από την τρέλα δεν απέχει πολύ.
Βαρέθηκα να αποκρυπτογραφώ κάθε μυστηριώδη κίνησή σου, κάθε αδιάκριτο βλέμμα σου, κάθε μήνυμά σου. Κουράστηκα να φαντάζομαι τι νιώθεις και τι θέλεις πραγματικά να μου πεις.
Δεν αντέχω άλλο να προσπαθώ να καταλάβω αν εννοείς όσα λες. Έλα γαμώτο, να με ξαφνιάσεις και να μου τα πεις όλα. Έλα νευριασμένος, θυμωμένος και ζήτησέ μου το λόγο γιατί χάσαμε τόσο χρόνο, γιατί δε βρεθήκαμε πιο πριν. Καμία λογική δεν θα υπάρχει, μόνο τρέλα και συναίσθημα.
Θα σου πω ένα μυστικό.
Κάποτε η Λογική θα κοιμάται στο δωμάτιο της Τρέλας και θα νιώθει ευτυχισμένη και απελευθερωμένη. Εσύ πόσο ακόμα μπορείς να περιμένεις;
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
