Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ως ηθική ορίζεται η έννοια που ασχολείται με την εύρεση του αποδεκτού και του ορθού και αντίθετα του λανθασμένου και ανάρμοστου. Η ηθική επηρεάζεται στενά από τον κύκλο της κοινωνίας και συνεπώς, από το οικογενειακό και φιλικό μας περιβάλλον. Εντάξει ως εδώ;
Υπάρχει όμως στον έρωτα ορθό και αποδεκτό; Υπάρχει λανθασμένο και ανάρμοστο; Πώς γίνεται να συμβαδίζει η ηθική με τον έρωτα; Πριν προλάβετε να με κατασπαράξετε, να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ. Στον έρωτα δεν υπάρχουν σωστές και λανθασμένες κινήσεις. Υπάρχουν συναισθήματα, υπάρχει πάθος και έλξη. Υπάρχει αγάπη και σεβασμός. Δεν σημαίνει ότι η ηθική αναιρεί το σεβασμό και την εμπιστοσύνη.
Η μόνη ηθική που πρέπει να κυριαρχεί στον έρωτα είναι η ειλικρίνεια. Αρχικά να είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου και στα συναισθήματά σου, να τα αναγνωρίζεις. Να πράττεις όπως νιώθεις.
Έπειτα να είσαι ειλικρινής απέναντι στον άνθρωπο που αγαπάς. Να μάθεις ν’ αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου για τις πράξεις σου. Τα πράγματα δεν χρειάζεται να τα πολυσκεφτόμαστε. Σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός, τύφλα να ‘χει η πεθερά κι ο πεθερός. Το έχει πει πολύ σωστά και ο λαός. Όταν επιθυμούν εξίσου και οι δυο άνθρωποι, όλοι οι ενδοιασμοί πάνε πέρα. Μόνο εσύ κι αυτός κατέχετε τα ηνία. Ξέρεις, καμιά φορά οι παρωπίδες λειτουργούν λυτρωτικά. Καμία ηθική δεν είναι ικανή να σταματήσει έναν έρωτα.
Ο αληθινός δείκτης του έρωτα δεν είναι το επίπεδό του, αλλά η ποιότητά του. Η ειλικρίνεια και ο σεβασμός πρώτα στον εαυτό σου και μετά απέναντι στο σύντροφό σου. Δεν υπάρχουν αιτίες και ηθικές που θα παραβιαστούν στον έρωτα. Όποιος θέλει, δε θα λογαριάσει τίποτα.
Αλλά δυστυχώς έχουμε γεμίσει από άντρες και γυναίκες που παραμένουν κολλημένοι σε τελειωμένες καταστάσεις και σε ανθρώπους που τους τρώει το μέσα τους το σαράκι. Ανθρώπους που δεν ξέρουν πώς να χειριστούν το παρελθόν τους, ανίκανους να συμβιβαστούν με αυτό και να προχωρήσουν. Όλα αυτά περί ηθικής είναι δικαιολογίες για να ντύσουν τις ανασφάλειες και τη δειλία τους να αντιμετωπίσουν κάτι καινούριο. Να πέσουν με τα μούτρα στα βαθιά. Δεν μπορούν μάλλον να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι ο χρόνος δε θεραπεύει, επουλώνει απαλά τις πληγές και μας μαθαίνει να ζούμε με αυτές. Δε σας αδικώ όμως. Όλοι έχουμε πληγωθεί, η διαφορά είναι ότι κάποιοι δε φοβούνται να ξαναπληγωθούν. Δε φοβούνται, γιατί θέλουν να το ξαναζήσουν με όποιες συνέπειες.
Μπορείς να εναντιωθείς σε όλους; Να πας κόντρα σ ‘αυτό που σε σταματάει; Μάθε λοιπόν πως ο καθένας μας είναι ελεύθερος να επιθυμεί ό,τι θέλει, όποιον θέλει και όπως θέλει.
Ο έρωτας πάντα θα ξεγυμνώνει την ηθική και οφείλεις να συμβιβαστείς με αυτό. Αν όχι, μην περιμένεις να ζήσεις, απλά μάθε να επιβιώνεις και να συμβιβάζεσαι.
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
