Μπες στο πρώτο αεροπλάνο

Ταξίδια. Μικρά, μεγάλα, σύντομα ή μεγάλης διάρκειας. Εξάλλου, σε ποιον δεν αρέσουν; Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να ταξιδεύει;

Δεν μπορεί, θα το έχεις νιώσει κι εσύ σίγουρα κάποια φορά. Είναι από αυτές τις φορές που έχεις πιάσει πάτο, δεν έχεις τι άλλο να δώσεις, όλα μπροστά σου φαίνονται βουνό και δεν μπορείς να τα ξεπεράσεις. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, λοιπόν, πηγαίνεις στο αεροδρόμιο και θες να μπεις στο πρώτο αεροπλάνο που φεύγει. Δεν έχει σημασία ο προορισμός, απλώς θέλεις να ξεφύγεις από όλα, να φύγεις από εκει που είσαι.

Ταξιδεύουμε γιατί ψάχνουμε την ανωνυμία. Μακριά από το σπίτι μας είμαστε αυτοί που πραγματικά θέλουμε και ενεργούμε χωρίς να προβληματιζόμαστε για το ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, πώς θα το πάρουν οι γύρω μας. Δε μας ενδιαφέρει πια τι λέει ο κόσμος. Σε μια χώρα μακρινή από την δική μας, μπορούμε να είμαστε ό,τι δηλώσουμε. Νιώθουμε ελεύθεροι από το παρελθόν μας και ζούμε το παρόν και τη ζωή όπως έρχεται. Μοιραζόμαστε στιγμές με ανθρώπους άγνωστους, που στη χώρα μας μπορεί να μην τους μιλούσαμε καν. Έτσι λοιπόν ελεύθεροι από δεσμούς και μακριά από άγχος και στιγμές πίεσης ζούμε την κάθε μέρα πιο έντονα και τη μοιραζόμαστε χωρίς εγωισμούς ή φόβο αλλά όμορφα, δημιουργικά και αβίαστα. Δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από αυτήν της απελευθέρωσης.

Θέλουμε να γνωρίσουμε περιβάλλοντα διαφορετικά από τα δικά μας, να αλλάξουμε παραστάσεις, για να χάσουμε και να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Για να να δούμε μέρη μακρινά, και να κάνουμε νέους φίλους από κάθε γωνιά της γης, για να δούμε αξιοθέατα και για να μαζέψουμε εμπειρίες που θα μας ακολουθούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Σίγουρα έχεις παρατηρήσει αυτούς τους ανθρώπους. Είναι σκεπτικοί συνήθως, σαν να ταξιδεύουν με το μυαλό ακόμα κι όταν τους βρίσκεις στην καθημερινότητά τους. Είναι αυτοί που δεν αντέχουν άλλο, οι βιαστικοί και οι ονειροπόλοι.

Μπορεί να είναι και οι άλλοι, οι πολύ ερωτευμένοι, που ξέρουν ότι εκεί που πάνε κάποιος θα τους περιμένει, κάποιον θα συναντήσουν και θα τον κάνουν χαρούμενο. Αυτούς τους ανθρώπους πολλοί τους ζηλεύουν και είναι λογικό. Δεν είναι εύκολο να παίρνεις το πρώτο αεροπλάνο και να φεύγεις, θέλει κότσια. Είναι αυτές οι αποφάσεις της τελευταίας στιγμής που πάντα  θα έχουν μια μεγάλη δόση γοητείας.

Και γίνεται ακόμα πιο γοητευτικό όταν φεύγεις μόνος σου. Υπάρχει κάτι πιο συναρπαστικό και περιπετειώδες; Μαθαίνεις να βασίζεσαι στον εαυτό σου, παίρνεις μόνος σου αποφάσεις (άρα και την ευθύνη αυτών) και έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις τη δική σου περιπέτεια. Ο άλλος τόπος φαντάζει μυστηριώδης και συναρπαστικός άλλος κόσμος.

Ακούγεται μεγάλη πρόκληση; Σηκώνεσαι αυτή τη στιγμή, μαζεύεις όλα τα λεφτά που έχεις στην άκρη για ενοίκιο, χαράτσι ΔΕΗ και κοινόχρηστα, και πας στο αεροδρόμιο. Κοιτάς τον πίνακα, διαλέγεις προορισμό και φεύγεις.

Κάθε ταξίδι, ανεξαρτήτως διάρκειας, είναι μια πολλά υποσχόμενη εμπειρία, συνοδευόμενη από μια σειρά βιωμάτων, συναισθημάτων και εικόνων. Πολλές φορές το «μακριά» μάς φέρνει πολύ κοντά. Εσύ τι λες; Κάθεσαι ακόμα στον καναπέ σου;