Κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό είναι γνωστό. Όλοι έχουμε τα χούγια μας, τις παραξενιές μας, τα ελαττώματά μας και τα λάθη μας. Αν δεν τα είχαμε, να είστε σίγουροι η ζωή που θα ζούσαμε θα ήταν εξαιρετικά βαρετή και αδιάφορη. Είναι χιλιοειπωμένο, αλλά πρέπει να το έχουμε πάντα κατά νου: Oι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες κι εμείς με τις συμπεριφορές μας τις κάνουμε ακόμα δυσκολότερες.
Λένε πως ορισμένες συμπεριφορές πρέπει να τις δεχόμαστε. Δε συμφωνώ απόλυτα. Είναι νόμος ότι αυτά που συγχωρούμε με την πρώτη φορά και τους δείχνουμε δεκτικότητα και προσωρινή κατανόηση, έρχονται να μας κατασπαράξουν και μας στοιχειώνουν σε κάθε επόμενο καβγά και για μια ζωή. Ελαττώματα και λάθη του άλλου πάντα θα τα βρίσκουμε μπροστά μας, αν δε φροντίσουμε να λυθούν από την πρώτη φορά. Γιατί όσα κρατάμε μέσα μας είναι σίγουρο πως κάποια μέρα θα σκάσουν και θα αρχίσουμε να θυμόμαστε καταστάσεις και σκηνικά που συνέβησαν παλιότερα.
Όπως εσύ δε θα δεχόσουν να σου την πει ο φίλος σου ή ο σύντροφός σου για κάτι που έκανες καιρό πριν, έτσι κι εσύ πρέπει να καταλάβεις τι θα πει διάλογος και συζήτηση. Όταν συμβαίνει κάτι που σε πειράζει, μη το αφήνεις, συζήτησέ το. Δεν εγγυώμαι ότι αν το συζητήσεις δε θα ξανασυμβεί, αλλά σίγουρα οι πιθανότητες να μη συμβεί είναι μεγαλύτερες. Μη φοβάσαι να μαλώσεις. Η ενόχληση απέχει πολύ από την οργή και τη μανία.
Να σου το θέσω πιο απλά. Έχεις δύο επιλογές: ή να εκφράσεις το θυμό σου ή να τον καταπιέσεις. Μια υγιής έκφραση θυμού (ναι, υπάρχει κι αυτός ο τρόπος έκφρασης) δε σημαίνει απαραίτητα πίεση, ούτε συνδυάζεται με την απαιτητικότητα. Μάθε να σέβεσαι τον εαυτό σου, γιατί αν δεν το κάνεις, μην περιμένεις και κυρίως μην απαιτείς το σεβασμό του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου. Από την άλλη, όταν δεν εκφράζεις το θυμό σου και τις αντιρρήσεις σου, καταπιέζεσαι και πολλές φορές προσπαθείς έμμεσα να εκδικηθείς. Αυτό δεν είναι ούτε υγιές, ούτε ντόμπρο.
Με άλλα λόγια, όταν πολλές φορές έχεις δεχτεί παθητικά συμεριφορές που σ’ εκνευρίζουν αλλά δεν το δείχνεις, δεν έχεις το δικαίωμα ξαφνικά να νευριάσεις και να το κοπανάς στον άλλον κάθε φορά που το έργο παίζεται από την αρχή. Δεν έχει σημασία αν αυτός που είναι απέναντί σου είναι φίλος ή σύντροφος.
Δικιολογημένα θα μου πεις ότι αν δεν υπήρχε συμβιβασμός δε θα υπήρχαν επιτυχημένες ανθρώπινες σχέσεις, είτε φιλικές, είτε ερωτικές. Ναι, να συμβιβαστείς, αλλά όταν συμβιβάζεσαι δεν μπορείς με την πρώτη ευκαιρία να χτυπάς το καθετί. Και να θυμάσαι πάντα πως σε όλα υπάρχει ένα όριο.
Δε ζούμε σε παραμύθι, ούτε είναι όλα ρόδινα. Αν δε μπορείς να συμβιβαστείς μ’ αυτό, τότε μάλλον θα πρέπει να μάθεις να φεύγεις.
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
