Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο άσχημα θα νιώσεις όταν καταλάβεις πόσο λάθος ήσουν; Στάθηκες ανάξιος, ήσουν λίγος σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι για τα πολλά είναι ελάχιστοι. Είσαι για τα λίγα και μόνο αυτά αποζητάς για τον απλό λόγο ότι μόνο αυτά μπορείς να προσφέρεις. Λοιπόν να ξεκινήσουμε από τα δεδομένα μας. Τα λίγα σου δεν τα θέλω, κράτα τα για την πάρτη σου.
Είμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα θα χτυπάς με μανία το κεφάλι σου στον τοίχο και θα αναρωτιέσαι πόσο βλάκας υπήρξες. Θα μετανιώσεις για τον τρόπο που φέρθηκες, για τις βλακείες που λες πάντα χωρίς λόγο, γι ‘αυτά που ποτέ δεν παραδέχεσαι αλλά και για αυτά που δεν έκανες ποτέ.
Γνωστό και κλισεδιάρικο το «ρόδα είναι και γυρίζει» αλλά είναι τόσο αληθινό κι όταν συμβαίνει σε σένα, η ικανοποίηση είναι πραγματικά απερίγραπτη. Αν έχεις παρατηρήσει ακόμα και στους γύρω σου όταν συμβαίνει, νιώθεις πάντα μια ικανοποίηση κι ας μη σε αφορά άμεσα.
Επιβεβαίωση και ικανοποίηση, σίγουρα είναι δυο λέξεις που σε χαρακτηρίζουν απόλυτα. Με αυτές τις λέξεις ντύνεις τις ανασφάλειές σου, έτσι έμαθες. Τις ανασφάλειες που προσπαθούσα να κάνω σιγουριές, όχι για μένα, ούτε για μας. Για σένα. Γιατί όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, περισσότερο απ ‘όσο τον χρειάζεσαι, σκέφτεσαι αυτόν μόνο κι όχι τον εαυτό σου. Ό,τι ήθελα, για σένα το ήθελα. Για να νιώσεις εσύ καλύτερα με τον εαυτό σου, να πιστέψεις σ ‘αυτόν. Ένιωθα πιο δυνατή από σένα κι ήθελα να διώξω τους φόβους σου, να μετατρέψω την τρικυμία στο κεφάλι σου σε απόλυτη ηρεμία.
Με μεγάλη βεβαιότητα και άνεση πλέον σου λέω ότι είμαι πολύ καλά. Ξέρω τι θέλω και τι όχι. Ξέρω τι αξίζω και τι όχι. Ξέρω τι να φέρω κοντά μου αλλά και τι να απομακρύνω. Ξεκινήσαμε μια διαδρομή μαζί και κάπου σε έχασα, συνέχισα μόνη μου. Το πάλεψα, μόχθησα.
Το να με βγάλεις από τη ζωή σου είναι μια απόφαση. Ως γνωστόν, κάθε απόφαση είναι σεβαστή. Η ζωή μου δεν είναι το σπίτι σου να μπαινοβγαίνεις όποτε θες. Δεν είμαι εδώ όποτε σου κάνει κέφι. Δεν είναι λίγες οι φορές που ειλικρινά αναρωτήθηκα, ποιος νομίζεις ότι είσαι;
Είμαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου, για τη ζωή μου. Κάποια στιγμή, δυστυχώς θα είναι πολύ αργά γιατί έτσι μας έμαθε η ζωή και καλά κάνει μας δίνει μαθήματα, θα καταλάβεις τι πραγματικά είμαι και ποια ήμουν μαζί σου. Θα αναρωτιέσαι πώς γίνεται να έδιωξες κάτι τόσο όμορφο από τη ζωή σου; Ευτυχώς όμως όλα εδώ πληρώνονται.
Πραγματικά αναρωτιέμαι πως γίνεται να παίρνεις και να μη δίνεις. Να μετράς πόσα πήρες και να μη δίνεις ούτε τα μισά. Θα μου πεις, δεν μπορούσες γιατί δεν ένιωθες. Η δική μου η αγάπη είναι ανιδιοτελής γιατί έτσι έμαθα κι έτσι νιώθω καλά. Και να σου πω κάτι; Δεν περιμένω τίποτα, γι ‘αυτό κι όταν παίρνω κάτι, χαίρομαι πολύ. «Να είσαι ευτυχισμένος με τα λίγα» δεν έλεγες; Για ποιο λόγο να ασχολούμαι με ανθρώπους που δεν έχω τίποτα να πάρω; Με ανθρώπους που μου λένε ψέματα χωρίς να υπάρχει λόγος για να μην ειπωθεί η αλήθεια; Βαρέθηκα να ζητιανεύω την παρουσία σου. Το ξέρω, πονάνε οι αδιαφορίες.
Κι όταν με ρωτάς γιατί απομακρύνομαι και δε σου απαντάω, να φοβάσαι. Γιατί η σιωπή και η απουσία μου, μου έχουν μείνει μόνο. Όλα τα άλλα στα ‘χω πει και στα ΄χω δείξει. Εγώ πιστεύω στον εαυτό μου και θα φτάσω εκεί που θέλω ακριβώς. Εσύ εκεί που παραμένεις, το θέλεις;
Αυτό που ονειρεύεσαι δεν έρχεται πάντα τη στιγμή που θέλεις. Συνήθως, ο άνθρωπος που έρχεται τη λάθος στιγμή,στο λάθος τόπο, ίσως είναι ο άνθρωπός σου, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Αν δεν το αρπάξεις όταν έρθει, οι πιθανότητες να ξαναέρθει είναι απειροελάχιστες. Το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι. Λένε ότι είναι μεγάλη κατάρα να χάνεις ό,τι αγαπάς. Ό, τι το ανεκπλήρωτο έχει μια άλλη γοητεία. Μη ξεχνάς όμως ότι αργά η γρήγορα όλα ξεθωριάζουν.
«Ό,τι δίνεις, παίρνεις»;
Εσύ τι περιμένεις να πάρεις; Το κάτι από το λίγο σου ή το καθόλου;
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
