Είναι άντρες που ζουν ανάμεσά μας. Άντρες απλοί, συνηθισμένοι αλλά ταυτόχρονα επιτυχημένοι, ευαίσθητοι, δυναμικοί και κυρίως αποφασισμένοι. Τους συναντάμε στο λεωφορείο, στο μετρό, στην τράπεζα και στο σούπερ μάρκετ.
Αγκαλιά με ένα πιτσιρίκι που φωνάζει «μπαμπάκα σ ‘αγαπώ». Το βλέμμα μας κολλάει για λίγο και σκεφτόμαστε πόσο τυχερές είναι οι γυναίκες τους. Γιατί κακά τα ψέματα κανένας άντρας δεν παίρνει το παιδί μαζί του, όπου κι αν πάει.
Στην περίπτωσή τους όμως, η μητέρα τους εγκατέλειψε. Ολοένα και περισσότεροι άντρες βρίσκονται σπίτι μεγαλώνοντας ένα παιδί μόνοι τους, χωρίς σύντροφο. Άντρες που προσπαθούν να μπουν και στην ψυχολογία της μητέρας εκτός από αυτή του πατέρα.
Αυτοί που μετατρέπονται σε μανάδες και στέκονται με αξιοπρέπεια δίπλα στα παιδιά τους. Αυτοί που παλεύουν καθημερινά για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που χαραμίζουν την προσωπική τους ζωή, την καριέρα τους και τον ελεύθερό τους χρόνο για χάρη των παιδιών τους.
Δεν υπάρχει ούτε μια παιδική χαρά που μα μην έχουν γυρίσει μαζί τους.
Άντρες με αληθινή δύναμη ψυχής και αποφασιστικότητα με στόχο και τσαγανό να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή ζωή στα παιδιά τους.
Άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προκλήσεις καθημερινά, ειδικά αν μεγαλώνουν κοριτσάκι. Γιατί είναι λογικό ένας πατέρας να μεγαλώσει ένα γιο ευκολότερα, γιατί μαζί του έχει περισσότερα κοινά ενδιαφέροντα και μπορεί ευκολότερα να συμμετέχει ενεργά στη ζωή του. Ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση, ένας άντρας να μεγαλώνει την κόρη του.
Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι μπαμπάδες οι οποίοι μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους είναι η «ανερχόμενη» πραγματικότητα. Απ ‘όσο δείχνει η μελέτη αυτή, οι πατεράδες που συντηρούν μόνοι τις οικογένειές τους είναι όλο και περισσότεροι.
Πιο συγκεκριμένα, το ποσοστό έχει δεκαπλασιαστεί από το 1960 κι αγγίζει το ποσοστό του 8% του συνολικού πληθυσμού.
Ο ρόλος τους είναι ενεργητικός και καθοριστικός στην ανατροφή των παιδιών.
Λένε ότι το μυστικό για μια επιτυχημένη μονογονεϊκή οικογένεια, είναι η ειλικρίνεια, η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία. Κάθε πατέρας που αναλαμβάνει να μεγαλώσει μόνος του τα παιδιά του οφείλει να τους εξηγήσει τη διαφορετικότητα της οικογένειάς τους κι ότι η αιτία δεν είναι τα ίδια τα παιδιά.
Δεν τα κακομαθαίνουν, τα ωθούν να κυνηγάνε αυτά που θέλουν και να παλεύουν μόνα τους. Δεν τους τα έχουν όλα έτοιμα αλλά έχουν έτοιμη την ενθάρρυνση τη δύναμη και την αγάπη τους.
Σίγουρα δεν είναι κάτι απλό. Δυσκολίες υπάρχουν παντού, όπως και στις παραδοσιακές πυρηνικές οικογένειες. Γι ‘αυτό και πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε κατά πόσο είναι θετική ή αρνητική για τα μέλη της αυτή η διαφορετικότητα στη δομή της οικογένειας.
Πρέπει να εστιάσουμε στον τρόπο με τον οποίο θα βιωθεί η πραγματικότητα με τα καλύτερα δυνατά οφέλη σε όσους ανήκουν σε αυτήν αλλά και τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένταξής της στην κοινωνία.
Είναι οι πατεράδες που όλοι θα θέλαμε να έχουμε. Γιατί αυτοί οι πατεράδες είναι πραγματικοί ήρωες. Η απόδειξη της ευαισθησίας και της ικανότητας του ανδρικού φύλου.
Άντρες που αγωνίζονται καθημερινά και τα καταφέρνουν όλα. Άντρες που αξίζει να θαυμάζουμε.
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
