Κάθε αρχή και δύσκολη λέει ο λαός.
Βέβαια η ευκολία και η δυσκολία είναι δύο έννοιες καθαρά υποκειμενικές. Κάθε τι άλλωστε παίρνει τη σημασία που εμείς του δίνουμε.
Ο μόνος τρόπος ν’αρχίσεις ξανά, είναι ν’αφήσεις πίσω ό,τι σου κάνει κακό. Να δώσεις επιτέλους σημασία σ’εκείνα που μπορούν να σε πάνε μπροστά.
Αυτά τα λόγια κρύβουν μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής.
Αν δεν αφήσουμε πίσω ότι μας πονάει δεν πρόκειται να προχωρήσουμε μπροστά.
Πρόσωπα, καταστάσεις και συνήθειες, μπορούν να αποτελέσουν πρώτης τάξεως βαρίδια.
Τι θ’αφήσουμε στο παρελθόν, τι θα επιλέξουμε για το παρόν και τι θα εμπιστευτούμε για το μέλλον, είναι επιλογή μας. Δύσκολη, με ρίσκο, αλλά καθαρά δική μας.
Η διστακτικότητα δρα πάντα εναντίον μας, δυσκολεύοντας την επιλογή. Μα πάνω απ’όλα η προσκόλλησή μας στη συνήθεια. Αυτή η απαγκίστρωση από τη συνήθεια είναι που κάνει δύσκολες τις νέες αρχές.
Βιβλίο η ζωή κι εμείς γράφουμε τα κεφάλαια, σελίδα τη σελίδα.
Κάθε νέα αρχή απορρέει από το κλείσιμο ενός κεφαλαίου αλλά συνεπάγεται και το άνοιγμα ενός καινούριου. Αυτό για να γίνει, απαιτεί ισχυρή θέληση, την οποία λίγοι άνθρωποι διαθέτουν. Η ρουτίνα μπορεί να καθιστά τη ζωή μονόχνοτη και μίζερη, αλλά ο φόβος για κάθε αλλαγή εμποδίζει την απομάκρυνση απ’αυτή. Κι όλα αυτά, για χάριν μίας βολής. Όμως οι μισές λύσεις δεν είναι λύσεις. Κάθε τέλος πρέπει να ναι οριστικό και κάθε αρχή καινούρια.
Το θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων είναι all time classic. Κι αν πει κάποιος πως δεν τον απασχολεί ή δεν τον απασχόλησε ποτέ, απλά λέει ψέματα.
Όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερο πόσο δύσκολες είναι οι σχέσεις στην πράξη τους. Πόση μαεστρία απαιτείται στο ν’αφεθείς, ν’αγαπήσεις και ν’αγαπηθείς;
Πόση μαγκιά χρειάζεται ώστε να παρατήσεις τα βαρίδια που μπορεί να σου πλήγωσαν την πλάτη και να εμπιστευτείς; Πόσοι το κάνουν;
Μιζεριάζουν για το πόσο δύσκολο είναι στην εποχή μας να βρεις σχέσεις αυθεντικές. Και ξεχνάνε ότι τις σχέσεις δεν τις βρίσκεις, αλλά τις φτιάχνεις. Με την πρώτη ύλη που θα πληρώσεις για να χρησιμοποιήσεις. Και στην τελική ισχύει κι εδώ ο νόμος της αγοράς. Ό, τι πληρώνεις παίρνεις.
Δε γίνεται να ζητάς απεγνωσμένα το ενδιαφέρον και να κλείνεσαι ερμητικά στο μικρόκοσμό σου.
Παίρνεις φόρα και βουτάς με τα μούτρα.
Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Δέξου το.
Οι άνθρωποι περνούν από τη ζωή σου άλλοτε για να σε στηρίξουν, να σε δοκιμάσουν ή και να σε χρησιμοποιήσουν. Σε κάθε περίπτωση σε ωθούν να ανακαλύψεις πτυχές του εαυτού σου. Όλα αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις.
Διαλέγεις και παίρνεις. Και φυσικά λούζεσαι και τις συνέπειες των επιλογών σου.
Οι άνθρωποι στην τελική είναι αέρας. Καταλαμβάνουν το χώρο που εσύ αφήνεις. Εσύ θέτεις τα όρια. Εσύ βάζεις τον πήχη ψηλά ή χαμηλά.
Η ζωή καρδιά μου προχωράει σαν ταξίδι σε επαρχιακό δρόμο. Δίχως χάρτη, φανάρια και ταμπέλες. Δίχως να ξέρεις αν πρέπει να μείνεις εκεί που είσαι, να στρίψεις ή να γυρίσεις πίσω.
Απλά εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και τολμάς. Πατάς γκάζι με θράσος. Κι όπου σε βγάλει.
Ποιός νοιάστηκε άλλωστε ποτέ για τον προορισμό; Στο ταξίδι είναι η ομορφιά.
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
