Καβάτζες.
Λέξη που αντικατοπτρίζει το θύμα είτε από επιλογή, είτε όχι. Πιο εύκολα το παραδέχεσαι όταν έχεις μία, παρά όταν ο ίδιος ή η ίδια έπεσες στην παγίδα. Αν είσαι καβάτζα, σίγουρα δεν έχεις τα κότσια να το παραδεχτείς.
Θέλεις να νομίζεις ότι δεν είσαι. Μπορεί μέσα σου να ξέρεις την αλήθεια, αλλά ελπίζεις ότι αυτό θ’ αλλάξει άμεσα. Κι όσο προσπαθείς μάταια να τ’ αλλάξεις, τόσο δένεσαι με τον θύτη σου. Θύτης, είναι ο γνωστός. Ξέρεις, αυτός που σε θυμάται πάντα όταν κάτι στραβώσει με το σιγουράκι του και χωρίσει.
Συνηθισμένο το σκηνικό: Έχουν περάσει εβδομάδες, μήνες από τότε που σε άφησε στα κρύα του λουτρού το υποτιθέμενο αγόρι ή κορίτσι των ονείρων σου, το απωθημένο σου ή τέλος πάντων η σχέση που δεν είχε μέλλον. Εκεί λοιπόν, που νομίζεις ότι όλα έχουν ηρεμήσει πια και η ζωή σου έχει πάρει πάλι τους συνηθισμένους ρυθμούς της, βλέπεις μια αναπάντητη ή ένα μήνυμα από έναν αριθμό που σου θυμίζει κάτι πολύ έντονα. Ένα μήνυμα αρκετά χαλαρό εκ μέρους του προσώπου σε στυλ: «Γεια σου. Τι κάνεις; Ελπίζω να μην ενοχλώ.» Κι εσύ αντί να σκέφτεσαι ότι ο μόνος χαρακτηρισμός που ταιριάζει σ’ αυτό το μήνυμα είναι «ενοχλητικό», αναθαρρεύεις και ξεκινάς τη συζήτηση.
Θα σε παρακαλέσω να κάνεις ένα κρύο μπάνιο να σου φύγουν οι κάψες και να έρθεις να το συζητήσουμε πιο ψύχραιμα. Είναι σαφές ότι ο άνθρωπος που σ’ έχει για καβάτζα δεν ενδιαφέρεται για το πώς νιώθεις. Δεν τον ενδιαφέρει που τα βράδια τυραννιέσαι μακριά του, αδιαφορεί για τις εκατοντάδες συζητήσεις που έχεις κάνει με τα φιλαράκια σου για πάρτη του και σου δείχνει με κάθε τρόπο ότι γουστάρει μόνο το εξωτερικό σου. Αν εσύ μπορείς να συμβιβαστείς με αυτό ή αν θέλεις κι εσύ το ίδιο, με γεια σου με χαρά σου. Αν όμως βαθιά μέσα σου περιμένεις τη στιγμή που θα σε κοιτάξει διαφορετικά και θα εκτιμήσει το μέσα σου, παραμυθιάζεσαι και το ξέρεις. Αν ήταν να σε δει έτσι, θα το είχε κάνει εδώ και καιρό.
Κατά βάθος, αυτός που λειτουργεί με καβάτζες, ξέρει πολύ καλά πως στο τέλος θα πάρει αυτό που ζητά. Στηρίζεται στις ανασφάλειες και τα κολλήματα του άλλου. Στηρίζεται στους φόβους του και στην υποτίμηση του εαυτού του. Ξέρει από πριν τι θ’ ακολουθήσει. Απλώς πατά το repeat κάθε φορά. Παίρνει ό,τι θέλεις χωρίς να δίνει τίποτα. Μόλις βρει κάτι καλύτερο, θα φύγει και το σκηνικό θα ξεκινήσει πάλι απ’ την αρχή.
Για εσάς που δέχεστε παθητικά αυτούς τους ανεκδιήγητους τυπάδες ή τύπισσες, καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι είστε το θύμα της υπόθεσης. Ποιος δε θέλει να έχει μια διαθέσιμη ερωτική αγκαλιά με τα όλα του ανά πάσα ώρα και δευτερόλεπτο; Πώς σου φαίνεται αυτό το σκεπτικό; Δε σε σέβονται και δε σε υπολογίζουν, αλλά συνήθισες και δε σε νοιάζει. Και να σου πω και κάτι; Δε θ’ αλλάξει ποτέ αυτή η κατάσταση, όσο και να προσπαθείς από εδώ και πέρα. Το παιδί και το σκυλί όπως το μάθεις είναι. Έδωσες τα πάντα, παίρνοντας ψίχουλα. Κι όλα αυτά για να ικανοποιήσεις μια στιγμή αδυναμίας, την οποία εσύ ονόμασες έτσι για να μπορείς να δικαιολογείς τη στάση σου και τις πραγματικές σου αδυναμίες.
Φιλική συμβουλή. Την επόμενη φορά που θα δεις τέτοιο μήνυμα στην οθόνη του κινητού σου δώσε τη μοναδική απάντηση που αρμόζει στην περίπτωση: «Γεια. Καλά είμαι. Πάλι χώρισες;»
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
