Αγαπιέσαι εκεί που μπορείς να ‘σαι ο εαυτός σου

Συχνά αναζητάμε απ’ τους φίλους μας, την οικογένειά μας αλλά κυρίως απ’ το ταίρι μας την επιβεβαίωση πως νοιάζονται για εμάς, αποδείξεις πως μας αγαπάνε. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές θεωρούμε πως ο άλλος γνωρίζει καλά τα συναισθήματά μας κι έτσι ξεχνάμε ή νομίζουμε (εσφαλμένα) πως είναι περιττό το να του το λέμε. Επίσης αλήθεια, όμως, είναι το γεγονός πως όταν αγαπιέσαι το νιώθεις και πως μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης απ’ το να σ’ αφήνει ο άλλος να ‘σαι ο εαυτός σου, στα καλύτερα και τα χειρότερά σου, δεν υπάρχει.

Όταν αγαπάς, φροντίζεις και προσέχεις τον άνθρωπό σου, έτσι ώστε να νιώθει ασφαλής να ‘ναι ο εαυτός του όταν είναι μαζί σου, ακόμα κι αν υπάρχουν γύρω πολλοί άλλοι αφού γνωρίζει πως έχει εσένα για σύμμαχο. Δεν τον κριτικάρεις, ούτε τον καταπιέζεις, θες να σου εκφράζει τα συναισθήματα και τις ανησυχίες του, να γίνεται παραπονιάρης όταν χρειάζεται και να αντιδρά στις καταστάσεις όπως έχει μάθει, ακόμα κι αν γίνεται κάποτε υπερβολικός.

Ο άνθρωπος που σ’ αγαπά και σε νοιάζεται, λοιπόν, δε θα σε αφήνει να αλλοιώνεις τον εαυτό σου και να προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις, κόβοντας και ράβοντας τα κομμάτια σου, ενώ ταυτόχρονα θα επιδιώκει να αισθάνεσαι πάντα σίγουρος για τον σεβασμό και την αποδοχή του, σίγουρος να δείχνεις τον πραγματικό σου εαυτό, χωρίς να κουβαλάς αμφιβολίες μήπως σε απορρίψει ή σε κατακρίνει.

Με τα άτομα που αγαπάμε χτίζουμε σχέσεις αυθεντικές, στηριγμένες στην εμπιστοσύνη, μακριά από μάσκες και ψέματα. Δύο άτομα τα οποία εμπιστεύονται το ένα το άλλο είναι ευκολότερο να ‘ναι ο εαυτός τους όταν βρίσκονται κοντά. Κανένας απ’ τους δύο δε θα ανησυχεί για το αν ο τρόπος που θα συμπεριφερθεί σε μια κατάσταση γίνει αφορμή για ζήλια ή τσακωμό, αν η εμπιστοσύνη μεταξύ τους τούς επιτρέπει να ‘ναι ειλικρινείς.

Όταν αναπτυχθεί ανάμεσα σε ένα ζευγάρι το αίσθημα της κατανόησης και της στήριξης είναι αναμενόμενο τα δύο αυτά πρόσωπα να ‘ναι πιο δεμένα μεταξύ τους και να στηρίζεται ο ένας πάνω στον άλλο με έναν τρόπο που δεν μπορεί να σε βοηθήσει η οικογένειά σου, ούτε κι οι φίλοι σου. Οι τελευταίοι, είναι πολύ πιθανόν να γνωρίζουν τα πάντα για το χαρακτήρα σου, αλλά όταν ο σύντροφός σου είναι σε θέση να μπορεί να αντιληφθεί, να αποδεχθεί και να ενθαρρύνει τον μοναδικό εαυτό σου, η στήριξή του ισοδυναμεί με το νοιάξιμο ολόκληρου του κόσμου. Είναι το άτομο που αποδέχτηκε το πώς είσαι, ακόμα και στα πιο στραβά σου, και θέλησε να συνεχίσει μαζί σου την πορεία της ζωής του, όχι επειδή ταιριάξατε αμέσως και σε όλα, αλλά επειδή μπορεί να κατανοήσει την ανάγκη σου να ‘σαι ο εαυτός σου -όπως, βέβαια, και το αντίστροφο.

Όταν μπορείς να ‘σαι ο εαυτός σου σε μία σχέση το «μαζί» δε σε δεσμεύει, δε σε πνίγει, δε σε πιέζει να αλλάξεις για να συμβαδίζεις. Καταφέρνει, όμως, να σε οδηγήσει στο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να τον βγάλεις προς τα έξω και –γιατί όχι;– να τον βελτιώσεις. Ο άνθρωπός σου θα αγαπάει εσένα με όλα τα φωτεινά σημεία σου μα και με όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί να έχεις, τις σκοτεινές σου πλευρές και τις κακές συνήθειές σου.

Ο άνθρωπος που σε αγαπάει θα σου εμπνέει τη σιγουριά να μην κρύβεσαι, να ‘σαι εσύ, να ανοίγεσαι, να εκφράζεσαι, θα σε παροτρύνει να ‘σαι αυθεντικός και θα φροντίζει να σε διαβεβαιώνει πως το να του αποκαλύπτεσαι είναι η πιο σωστή σου απόφαση. Ένας εαυτός που καθημερινά ξετυλίγεται όλο και περισσότερο, που δε φοβάται να δείξει τις αδυναμίες, τις φοβίες και τις ατέλειες του δείχνει απλά υπέροχος.

Όταν δεν αισθάνεσαι σιγουριά για το αν ο άνθρωπος που βρίσκεται στο πλάι σου σ’ αγαπάει, κοίτα τη συμπεριφορά σου απέναντί του. Θα πάρεις την απάντησή σου αν στο ανάμεσά σας βρεις τον αυθεντικό εαυτό σου, αν ο άνθρωπος αυτός στηρίζει αυτό που είσαι, αν αγκαλιάζει τόσο την γκλιτεράτη όσο και την πιο θαμπή πλευρά σου, αν μπροστά του μπορείς πάντα να ‘σαι εσύ, χωρίς καμία άμυνα και διάθεση ωραιοποίησης.