Ανέκαθεν ένα κοινό που είχαν οι ερωτευμένοι ήταν ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τον σύντροφό τους· ως το ομορφότερο, καλύτερο, τελειότερο πλάσμα, παρ’ όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί, στην πραγματικότητα, να ‘χει. Ο άνθρωπός μας είναι εκείνος που στα μάτια του φαντάζουμε το ιδανικό πρόσωπο.
Κι αντίστοιχα, όταν ερωτεύεσαι η προσοχή του συντρόφου σου και τα κολακευτικά του σχόλια απογειώνουν την αυτοπεποίθησή κι είναι η μόνη επιβεβαίωση που χρειάζεσαι. Με άλλα λόγια, όταν για τον άνθρωπό σου είσαι γοητευτικός, ευγενικός και καλόψυχος, δε σε ενδιαφέρει τι μπορεί να πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος, αφού η γνώμη του ανθρώπου που ζει μαζί σου και σε ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα είναι η πιο σημαντική απ’ όλες.
Όταν το ταίρι σου με κάθε αφορμή σου λέει πόσο όμορφος είσαι, ακόμα και στις άσχημές σου μέρες, όταν μόλις έχεις σηκωθεί απ’ το κρεβάτι και μάλιστα άρρωστος, με μαύρους κύκλους ή με σπυρί στο μέτωπο, τότε δεν έχει σημασία αν οι άλλοι σε θεωρούν όμορφο, αδιαφορείς αν χωράς στα πρότυπά τους. Το ταίρι σου θα σου δώσει χίλιους λόγους που γι’ αυτόν είσαι υπέροχος και μπορεί κανένας απ’ αυτούς να μην πηγάζει απ’ την εξωτερική σου εμφάνιση. Κι αυτό είναι ακόμα πιο σπουδαίο. Κι όταν σε αποδέχεται ο άνθρωπός σου όπως ακριβώς είσαι, δε χρειάζεσαι την αποδοχή κανενός άλλου.
Έτσι, η προσοχή που σου δίνει ο σύντροφός σου υπερτερεί της προσοχής και της άποψης ολόκληρου του κόσμου, αφού η μοναδική γνώμη που μετρά για εσένα είναι εκείνου που αγαπάς κι εμπιστεύεσαι. Ξέρεις πως για να επιλέγει να ‘ναι μαζί σου, είναι επειδή μαζί με εσένα αγάπησε κι όλα αυτά που είσαι, τα μειονεκτήματα και τις παραξενιές σου, αφού λίγοι σε ξέρουν όπως εκείνος. Έτσι, μόνο η δική του άποψη μπορεί να σου δώσει αυτοπεποίθηση.
Είναι, όμως, η προσοχή και τα κομπλιμέντα του συντρόφου μας πάντα αρκετά; Για την πλειοψηφία μάλλον ναι, όχι όμως για όλους. Υπάρχουν και κάποιοι, ίσως πιο ανασφαλείς, ίσως ούτε κι ερωτευμένοι, που αισθάνονται πως χρειάζονται και την αποδοχή των άλλων για να νιώθουν αρκετοί. Για έναν άνθρωπο με χαμηλή αυτοεκτίμηση η αποδοχή του συντρόφου του είναι μονάχα ένα μικρό λιθαράκι στην γκρεμισμένη αυτοπεποίθησή του.
Γιατί χρειαζόμαστε τα κομπλιμέντα και των άλλων πέρα από αυτά που μας χαρίζει ο σύντροφός μας; Ίσως επειδή πιστεύουμε πως με τον τρόπο αυτό θα εξυψωθούμε στα μάτια του συντρόφου μας. Πως θα φανούμε περιζήτητοι κι άρα πολύτιμοι, υπενθυμίζοντάς του την αξία μας, κάνοντάς τον να μη θέλει να μας χάσει. Ίσως πάλι και να θέλουμε να του αποδείξουμε πως ενώ είχαμε πολλές ακόμη ευκαιρίες, εμείς διαλέξαμε εκείνον -μα κι αυτό εγωιστικό κι ιδιοτελές μοιάζει.
Η γνώμη των άλλων ανεξάρτητα απ’ το αν μετράει, συχνά μας επηρεάζει, καθώς ο κόσμος πάντα σχολιάζει κι ανάλογα με το αν αυτά που λέει είναι θετικά ή αρνητικά, παίζει με τη διάθεση και την ανασφάλειά μας. Είναι όμορφο να μας ξεχωρίζει ο άνθρωπός μας, αλλά παραμένει ανάγκη μας η γενικότερη αποδοχή, ίσως σαν απόδειξη της αξίας μας, τόσο σε μας όσο και σε ‘κείνον.
Σημαντικότερη, όμως, παραμένει πάντα η γνώμη εκείνου που αγαπάμε.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη