Καλοκαιρινές φεγγαράδες κι ερωτευόμαστε ακόμα και τον αέρα

Το καλοκαίρι είναι πια πραγματικότητα κι όλοι μας ανυπομονούμε να βρούμε μια ευκαιρία για να ξεσκάσουμε απ’ την ασφυκτική καθημερινότητα. Μερικοί έχουν από νωρίς προγραμματίσει τις διακοπές τους· διάλεξαν ένα νησί, ένα ξενοδοχείο κι ετοίμασαν τις αποσκευές τους, ενώ άλλοι προτίμησαν να τα αφήσουν όλα στην τύχη τους.

Δε χρειάζεται, απαραίτητα, να διαλέξεις ένα μακρινό προορισμό και να κλείσεις βαλίτσες κι εισιτήρια για να απολαύσεις το καλοκαίρι σου. Κάποιοι απλά προτιμάμε να καθόμαστε δίπλα στη θάλασσα, να χαλαρώνουμε με τις ώρες κι όταν βραδιάσει πια να χαζεύουμε τα αστέρια και το φεγγάρι.

Περίεργη αυτή εποχή. Ο καιρός σε προτρέπει να βγεις απ’ το σπίτι, να επισκεφτείς άλλα μέρη και να εξερευνήσεις νέες περιοχές. Δεν προκαλεί, όμως, μόνο η λιακάδα, αλλά κυρίως η φεγγαράδα. Υπάρχουν τόσα να δεις και να κάνεις όταν βραδιάσει, με τα φώτα της πόλης να οδηγούν το δρόμο σου.

Σε αυτές τις νυχτερινές εξορμήσεις μπορείς να ταξιδέψεις μόνος, χωρίς συνοδοιπόρο, παρέα με τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Να περπατήσεις ξυπόλητος στην κρύα άμμο και να αφεθείς στον ήχο των κυμάτων που κτυπάνε στα βράχια. Μπορείς να μυρίζεις την αλμύρα της θάλασσας, εκείνη η αίσθηση σε αδειάζει από κάθε αρνητική σκέψη. Η παραλία θα ‘ναι μάλλον άδεια. Κάνα-δυο ζευγαράκια που το ζουν όπως αξίζει και μερικοί ακόμα σαν εσένα που αναζητούν τη γαλήνη τους.

Παρατηρείς τον τρόπο που αντανακλάται το φως του φεγγαριού στο νερό. Η θάλασσα τόσο ήρεμη, αλλά κι ανήσυχη ταυτόχρονα. Κοιτάζεις προς τον ουρανό και συνειδητοποιείς πόσο πιο όμορφα είναι τα καλοκαιρινά φεγγάρια. Το φως του είναι τόσο δυνατό, λες κι αποτελείται από εκατομμύρια φωτάκια led που δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ. Δεν υπάρχουν πολλά αστέρια, μάλλον τα επισκιάζει το φεγγάρι, αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Εκείνο κλέβει την παράσταση σε όλα τα καλοκαιρινά μας βράδια. Όχι αδίκως όμως. Δεν είναι τυχαίο που στους αναστεναγμούς μας κοιτάμε τον ουρανό κι αναζητούμε το φεγγάρι, εξάλλου για χατίρι του έχουν γραφτεί τόσα ερωτικά τραγούδια.

Απ’ τη στιγμή που θα σκοτεινιάσει ο καθένας είναι μόνος του, όπως και το φεγγάρι. Σου κρατάει, όμως, συντροφιά τα βράδια. Σου ψιθυρίζει για έρωτες περασμένους κι απωθημένα, σε προκαλεί να νιώσεις, να μοιραστείς με κάποιον τη θέα του. Στις καλοκαιρινές φεγγαράδες κανείς δε μένει ασυγκίνητος, η πόλη μυρίζει έρωτα.

Παρατηρώντας  το διάφορες σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό σου. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, τωρινές ανησυχίες, «γιατί» που δεν απάντησε κανείς, μα και μελλοντικά σχέδια που θες να εκπληρώσεις. Πού βρίσκεται ο έρωτας; Ίσως ο δικός σου είναι κάπου εκεί έξω και βλέπει απόψε το ίδιο φεγγάρι.

Η δύναμή του ξυπνά τόσες αναμνήσεις, μια αίσθηση σχεδόν μαγική. Ποτέ μη χάνεις την ευκαιρία να ξεκλέβεις έστω και λίγα λεπτά μες στη νύχτα σου να βγεις στο μπαλκόνι και να κοιτάξεις το φεγγάρι. Τίποτα δεν είναι τόσο όμορφο χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Το φεγγάρι είναι εκεί για να μας θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να ερωτευτούμε ξανά απ’ την αρχή και να ξυπνήσουμε συναισθήματα που δεν ήμασταν σίγουροι πως θα μπορούσαμε να νιώσουμε!