Μετρώ αντίστροφα για τη μέρα που θα είμαστε μαζί και πάλι

Έχει απομείνει ένας μήνας. Ναι, ένας μόνο μήνας μέχρι να επιστρέψεις ολοκληρωτικά πίσω στη ζωή μου. Ξέρω πως μου είπες να μη μετράω τις μέρες, πως με τον τρόπο αυτό δε θα περάσουν πιο γρήγορα, παρά μόνο το αντίθετο. Το ξέρω, αλλά κι εσύ ξέρεις πως δεν μπορώ να μην το κάνω, δεν μπορώ να μην περιμένω με ανυπομονησία τη μέρα που θα είμαστε και πάλι μαζί.

Παράδοξο και περίεργο αυτό που ζήσαμε μέχρι τώρα. Ποιος να το πίστευε πως εμείς θα τα κάναμε όλα ανάποδα, κι όχι όπως συνηθίζεται. Οι περισσότερες σχέσεις που μετατρέπονται σε «σχέσεις από απόσταση», έχουν γερά θεμέλια και χρόνια δέσμευσης στο παρασκήνιο τους. Εμείς είπαμε να το πάμε ανάποδα όμως και αποδεχτήκαμε την πρόκληση.

Όταν σε γνώρισα είχες ακόμη ένα έτος στο πανεπιστήμιο το οποίο ήταν έξω από τη χώρα μας. Δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσε να γίνει κάτι μεταξύ μας. Ειλικρινά στο λέω, με τίποτα δεν μπορούσα να το φανταστώ, μοιάζαμε τόσο διαφορετικοί, και το γεγονός πως σπούδαζες σε άλλη χώρα με κρατούσε μακριά, ήσουν ένα δώρο δηλαδή, το οποίο φοβόμουν να δεχτώ, μήπως και δε διαρκέσει όσο θα ήθελα.

Δε διστάσαμε όμως. Βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού και κατάλαβα αμέσως γιατί εξ αρχής δέχτηκα την πρότασή σου. Μάλλον το ένιωθα με κάποιο τρόπο πως εμείς οι δύο θα ταιριάξουμε, κι εμείς ταιριάξαμε σε όλα.

Δεν ξέρω τι μπορεί να πιστεύουν οι άλλοι για τη χημεία και την εγκεφαλική σύνδεση, μα εμείς είμαι σίγουρη το είχαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή. Με ένα φιλί και ένα αντίο επέστρεψες στη χώρα όπου σπουδάζεις χωρίς να ειπωθεί κάτι περισσότερο από το αμοιβαίο ενδιαφέρον και την έλξη.

Δε χάσαμε επαφή, αλλά αντίθετα, αρχίσαμε να μιλάμε περισσότερο. Με έπαιρνες τηλέφωνο κάθε βράδυ για να μιλήσουμε. Ποτέ δεν περίμενα πως θα ανυπομονούσα  να έρθω στο σπίτι και να συνδεθώ στο διαδίκτυο να δω μήπως με πήρες τηλέφωνο ή έστειλες κάποιο μήνυμα. Κι ακόμα όταν μιλούσαμε με τις ώρες, πάντα είχαμε κάτι καινούριο να συζητήσουμε. Όχι αυτά τα τυπικά «τι κάνεις» και «πώς πήγε η μέρα σου». Εμείς πάντοτε μιλούσαμε σε δικό μας επίπεδο, για πράγματα που όσο δύσκολο και να ήταν να εξηγήσω σε άλλους, με εσένα ήταν τόσο εύκολο.

Τηρούσαμε καθημερινά το βραδινό μας ραντεβού μέχρι που μία νύχτα αυτό άλλαξε. Με πήρες τηλέφωνο και τα πρώτα σου λόγια ήταν «Που είσαι; Είμαι κάτω από το σπίτι σου, άνοιξε μου την πόρτα». Η καρδιά μου χτυπούσε με έναν τρόπο που δεν μπορώ να περιγράψω, ούτε κάποιος μπορεί να καταλάβει αν δεν το έχει ζήσει. Κατέβηκα στην πόρτα για να σου ανοίξω και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Με αγκάλιασες και έτρεμα ολόκληρη, ένιωθα τα χέρια σου γύρω μου και το σώμα μου από τη συγκίνηση έκανε συσπάσεις. Ακόμα κι αυτό ένιωσε την ολοκλήρωση όταν ήρθες.

Ήρθες να μου κάνεις έκπληξη είπες, κι εγώ ακόμη σοκαρισμένη δεν μπορούσα να σταματήσω να σε βλέπω. Όπως καταλαβαίνεις, το να σε βλέπω από μία οθόνη 2 ώρες κάθε μέρα δεν μου αρκούσε, και τώρα σε είχα ολόκληρο μπροστά μου, με είχες γοητεύσει ήδη.

Περάσαμε μια υπέροχη εβδομάδα μαζί, μέσα σε λίγες μόνο μέρες κάναμε πράγματα που θα έκανε ένα κανονικό ζευγάρι σε μήνες. Πριν να φύγεις μου είπες πως θέλεις να είσαι μαζί μου, αλλά θα έπρεπε να κάνουμε 5 μήνες χώρια μέχρι να επιστρέψεις οριστικά στη χώρα.

Βλέπεις, το αποτέλεσμα είναι πως δέχτηκα, και δεν έπαψα μέρα να σκέφτομαι πως έκανα τη σωστότερη επιλογή. Κάθε μέρα σκέφτομαι αυτό που μου είπες μια νύχτα στο τηλέφωνο, πως εμείς ξεκινάμε από τα δύσκολα, και έχεις δίκιο. Το δύσκολο σε μια σχέση από απόσταση είναι η συνήθεια, την οποία εμείς δεν είχαμε προλάβει να ζήσουμε, η μόνη συνήθεια που αποκτήσαμε είναι τα καθιερωμένα τηλεφωνήματα και μηνύματα μας μέσα στη μέρα.

Μου είπες επίσης πως αυτός θα είναι ένας τρόπος να ζήσουμε τον έρωτα μας ξανά. Τον ζήσαμε για μια εβδομάδα, μετά έφυγες και θα το ζήσουμε ξανά από την αρχή σε 5 μήνες. Είναι περίεργο το πόσο πολύ μπορείς να γνωρίσεις ένα άτομο όταν το μόνο που σας συνδέει είναι μία κάμερα και ένα μικρόφωνο.

Χτίσαμε μια σχέση πάνω σε πλήρη εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια, ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει η απόσταση στην περίπτωσή μας. Αφού μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο χιλιόμετρα μακριά σκέψου πως μπορούμε να είμαστε μαζί στην ίδια πόλη.

Αφού η σχέση μας ως τώρα κατάφερε να ευημερήσει σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον είναι σίγουρο πως όταν επιστρέψεις και θα είμαστε μαζί η σχέση μας θα έχει δοκιμαστεί από χίλια εμπόδια και δυσκολίες.

Αυτό δεν είναι το νόημα άλλωστε; Να ξέρουμε πόσο αγνή και αληθινή μπορεί να είναι η δέσμευση δυο ανθρώπων μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν μαζί.

Ξέρω πως μου είπες να μη μετράω τις μέρες, αλλά απομένει μόνο ένας μήνας, και η χαρά μου δεν μπορεί να δαμαστεί. Ένας μήνας μόνο μέχρι την ολοκληρωτική δέσμευσή μας. Επειδή, αγάπη μου, εμείς περάσαμε πρώτα από εκεί που οι άλλοι αποτυγχάνουν, πώς είναι δυνατόν να μην αναμένω την ευτυχία μου;