Μια συζήτηση με το παρελθόν, να το ξορκίσουμε

Πώς θα σου φαινόταν, αν είχες την ευκαιρία να βρεθείς με τον πρώην σύντροφό σου, αρκετό καιρό μετά τον χωρισμό σας, συζητώντας για τις αιτίες που σας οδήγησαν εκεί; Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, αφού αφήσουν τον χρόνο να κάνει θεραπευτικά τη δουλειά του και φυσικά αφού έχουν κι οι δύο ισορροπήσει συναισθηματικά, αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλο, μαζί με τα φαντάσματα του παρελθόντος, κανονίζοντας μία συνάντηση για να ρίξουν τις εγωιστικές μάσκες και να μιλήσουν ανοιχτά για όλα όσα –μέσα σε εντάσεις, απογοητεύσεις και θυμούς– δεν κατάφεραν στο αντίο να πουν για τον χωρισμό τους. Θέλουν να ξεκαθαρίσουν γεγονότα και προθέσεις, να επουλώσουν πληγές και να καθαρίσουν ανώφελα τραύματα. Τι μπορείς να περιμένει, όμως, κανείς από μια τέτοια συνάντηση;

Αρχικά, για να ‘ναι εφικτό το σενάριο μιας τέτοιας επικοινωνίας παίζει ρόλο το πώς χώρισε το ζευγάρι και για ποιους λόγους. Κάθε χωρισμός ενδεχομένως κρύβει πίσω του καβγάδες, φωνές, ζήλιες, ίσως ακόμα και μια απιστία. Είναι σημαντικό, λοιπόν, το πώς έληξε. Ίσως ο ένας απ’ τους δύο να είχε πληγωθεί τόσο που να μη θέλει να ξαναζήσει τίποτα απ’ όσα θυμίζει αυτή η ιστορία ή να είχαν μια αμοιβαία τοξική σχέση, ώστε να αποφάσισαν πως το καλύτερο είναι να κρατήσουν αποστάσεις.

Για όποιο λόγο κι αν έπεσαν οι τίτλοι τέλους, από απόφαση κοινή ή μονόπλευρη, είναι λογικό ένα φινάλε να μας αφήνει πολλά ερωτηματικά. Αφού περάσουμε το στάδιο της οργής και των απόλυτων «κατηγορώ» στον άλλο, ψάχνουμε τα λάθη μας. Αναρωτιόμαστε α φερθήκαμε καλά σ’ αυτόν τον άνθρωπο, αν τον πληγώσαμε. Μήπως δώσαμε παραπάνω απ’ όσα άξιζε ή απ’ όσα είχε ανάγκη, πιέσαμε καταστάσεις, εκδηλώσαμε τα συναισθήματά μας με τρόπο ξεκάθαρο ή δεν τα επικοινωνήσαμε σωστά;

Πολλές οι απορίες αλλά καμία απάντηση. Ακριβώς επειδή καμία άποψη φίλων και γνωστών, καμία και καλά αντικειμενική αυτοκριτική δεν μπορεί να μας σερβίρει την αλήθεια καλύτερα από τον άνθρωπο που την έζησε μαζί μας. Γιατί, στο τέλος της μέρας, όσο και να παιδεύουμε το μυαλό μας, μόνο ο πρώην σύντροφός μας γνωρίζει τι δώσαμε σ’ αυτή τη σχέση.

Μέσα απ’ την ανάγκη να βρεις τις απαντήσεις, λοιπόν, αποφασίζεις να επικοινωνήσεις με το παρελθόν σου. Δεν είναι καθόλου εύκολο, επειδή μπορεί να απορρίψει οποιαδήποτε επαφή μαζί σου, να μη θέλει να ακούσει τίποτα απ’ όσα έχεις να πεις, ή ίσως και να ‘χει προχωρήσει στη ζωή του και για να προστατεύσει το παρόν του να σε κρατήσει σε απόσταση, καταδικάζοντάς σας σε σιωπές. Δεν έχεις άλλη επιλογή απ’ το να το σεβαστείς και να το αποδεχτείς. Υπάρχει, όμως, και το άλλο σενάριο στο οποίο κι ο πρώην άνθρωπός σου θέλει επίσης να γεμίσει τα κενά στα τόσα ερωτηματικά που του άφησε το φινάλε σας, θέλει να κλείσει τους λογαριασμούς, αφού πρώτα τακτοποιήσει κάθε εκκρεμότητα.

Υποθέτουμε πως η συνάντηση πρόκειται να συμβεί υπό την προϋπόθεση πως κανένας από τους δυο σας δεν τρέφει ακόμη αισθήματα για τον άλλο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ξεκαθαριστεί πως η επαφή αυτή δεν πρόκειται να οδηγήσει σε επανασύνδεση με κανέναν τρόπο. Βρίσκεστε μονάχα για να συζητήσετε τι ακριβώς πήγε λάθος στη σχέση σας, να βρείτε τις αστοχίες σας, να δώσετε και να πάρετε συγγνώμες, να καθαρίσετε απ’ όσα λερώνουν τις σκέψεις σας με πικρία κι αμφιβολίες.

Μια τελευταία κουβέντα με έναν πρώην σύντροφο, ώριμοι και συνειδητοποιημένοι πια, απαλλαγμένοι από εγωισμούς, μπορεί να αποκαλύψει πολλές αλήθειες ή ψέματα που κρύφτηκαν ή αντίστοιχα στριμώχτηκαν μες στη σχέση σας. Αφού η ιστορία τελείωσε, ας γράψετε έναν ειλικρινή επίλογο.

Η συνάντηση αυτή μπορεί να προσφέρει και στους δύο τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να δώσουν ένα τέλος που να αρμόζει σ’ αυτό που έζησαν. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να μπορέσουν να διαχειριστούν καλύτερο τον θυμό ή τον πόνο τους, γνωρίζοντας τι ακριβώς προκάλεσε τον χωρισμό τους και παράλληλα να αποφύγουν τα ίδια λάθη στο μέλλον.

Μια ανοιχτή συζήτηση με το παρελθόν μας, χωρίς άμυνες κι υποκρισία, μπορεί να μας οδηγήσει στη λύτρωση και τη δικαίωση. Να απαντήσει στα χιλιάδες «γιατί;» που βασανίζουν το μυαλό μας κι έτσι να μπορέσουμε πια να κλείσουμε ολοκληρωτικά αυτό το βιβλίο, χωρίς δεύτερες σκέψεις κι «αν». Είναι ριψοκίνδυνο πάντως, γιατί μπορεί να πάμε για να ξεδιψάσουμε τα ερωτηματικά μας κι εν τέλει να πνιγούμε μες στις άβολες απαντήσεις. Είναι απρόβλεπτη η αγάπη, δεν ξέρουμε αν θα ξαναχτυπήσουν τα καμπανάκια μέσα μας στο κόκκινο. Κι άντε να τα βάλεις ξανά στη σίγαση.