Ν’ αναγνωρίζεις τα λάθη αλλά και τις επιτυχίες σου

Όλοι μας κάνουμε όνειρα. Από μικρά παιδιά αυτό μάθαμε καλύτερα από όλα· να ονειρευόμαστε, να θέτουμε στόχους και συνέχεια να δουλεύουμε σκληρά για την εκπλήρωσή τους. Όσο μεγαλώνουμε, όμως, αλλάζουμε και μαζί μ’ εμάς αλλάζουν κι οι στόχοι και τα όνειρά μας.

Δε στοχεύουμε πια στο να ‘μαστε καλά παιδιά για να μας αφήσουν το απόγευμα να φάμε παγωτό, πλέον οι επιθυμίες μας απόκτησαν σοβαρό χαρακτήρα. Λαχταράμε την κατάκτηση ενός πτυχίου, μία καλή θέση εργασίας πάνω στο αντικείμενό μας, να κάνουμε τη δική μας οικογένεια κι οτιδήποτε άλλο μπορεί ο καθένας να θεωρεί σημαντικό για να ολοκληρώσει τη ζωή του.

Κουτσά-στραβά (σχεδόν) όλοι μας τελειώνουμε το σχολείο, παίρνουμε εκείνο το περιβόητο απολυτήριο λυκείου κι ο καθένας αρχίζει να παίρνει το δρόμο του, εκείνο το δρόμο που θα τον οδηγήσει πιο κοντά κι ίσως πιο άμεσα στα όνειρά του.

Πολλοί θα μπουν σε διάφορα πανεπιστήμια στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Άλλοι μπορεί να αποφασίσουν πως δε χρειάζονται ένα πτυχίο να στολίζει τον τοίχο του πατρικού τους κι έτσι θα προτιμήσουν (αν έχουν τη δυνατότητα) να ανοίξουν μία δική τους επιχείρηση ή να απορροφηθούν στην οικογενειακή τους. Άλλοι θα ακολουθήσουν την κλίση τους και την εμπειρία τους, κάποιοι θα γίνουν ξυλουργοί κι άλλοι αγρότες και κτηνοτρόφοι. Ό,τι είναι όνειρο και στόχος ζωής για τον καθένα.

Εκείνοι που αποφάσισαν να κυνηγήσουν τη ζωή σε αμφιθέατρα, κάποτε θα πάρουν το πτυχίο στα χέρια τους. Και τότε, αφού κόπιασαν πολύ για να τα καταφέρουν, θα περιμένουν αυτό το χαρτί να ανοίξει μαγικά πόρτες, κάνοντας βήματα κοντά στο όνειρό τους.

Ως παιδιά μας ρωτούσαν συχνά κι έτσι αρκετές φορές έτυχε να δηλώνουμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Αυτά τα παιδικά όνειρα κάποτε λησμονούνται, άλλοτε τα ξεχνάμε και μας στοιχειώνουν κι άλλοτε είναι αυτά που μας ορίζουν.

Όλες οι πιο πάνω περιπτώσεις, όπου ο καθένας ακολουθεί το μονοπάτι που επιθυμεί, μοιάζουν ιδεατές. Τι συμβαίνει, όμως, όταν για κάποιο λόγο βγαίνεις εκτός πορείας; Όταν βρίσκεσαι πνιγμένος μέσα στις υποχρεώσεις, πόσο σίγουρος είσαι πως αυτά που κάνεις τώρα εξυπηρετούν όχι μόνο την επιβίωσή σου αλλά ταυτόχρονα καλύπτουν και τα εσωτερικά κενά σου, γεμίζουν τους στόχους σου; Πότε ήταν, άραγε, η τελευταία φορά που κοίταξες τον εαυτό σου στον καθρέφτη και αναρωτήθηκες αν όλα αυτά που έχεις καταφέρει μέχρι τώρα σε συμπληρώνουν;

Να έχεις την ικανότητα να αντικρίζεις το είδωλό σου με ειλικρίνεια κι όταν κάτι δεν πάει όπως θα το ήθελες να απομακρύνεσαι για λίγο, να βγαίνεις έξω απ’ το κουτί, να σε παρατηρείς από απόσταση και να αναγνωρίζεις πως κάτι πάει λάθος. Μόνο έτσι, αν παραδεχτείς αδυναμίες κι ατυχείς χειρισμούς σου, θα κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα δεδομένα, για να τα κάνεις όλα (ή έστω τα περισσότερα) όπως τα θες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναγνωρίζουμε τις πράξεις μας και πώς αυτές μας έχουν οδηγήσει στο ποιοι είμαστε.

Σε αρκετές στιγμές της ζωής μας, σε ένα κλίμα ανασφάλειας κι αμφιβολίας, μπορεί να κάναμε διάφορες αρνητικές σκέψεις∙ πως οι στόχοι που θέσαμε είναι υπερβολικά προκλητικοί για να αντεπεξέλθουμε και πως τα όνειρά μας ίσως τελικά να ‘ναι  άπιαστα. Σε εκείνες τις αδύναμες στιγμές μας πρέπει να βάζουμε στο τραπέζι όλες μας τις επιτυχίες, καθετί μικρό και μεγάλο που καταφέραμε. Κάθε προσωπική μας νίκη είναι σπουδαία κι είναι το κίνητρο για περισσότερες.

«Είμαι, άραγε, ο άνθρωπος που ήθελα να γίνω; Έχω κάνει τις σωστές επαγγελματικές και συναισθηματικές επιλογές; Ο άνθρωπος που βλέπουν οι γύρω μου είναι αυτό που μου αξίζει και θα ήθελα να με χαρακτηρίζει; Αυτά που έχω καταφέρει με αντιπροσωπεύουν;». Η αμφισβήτηση είναι μέσα στο παιχνίδι κι ίσως είναι κι ο τρόπος μας να μας δείχνουμε το δρόμο όταν φτάνουμε σε αδιέξοδο.

Σε αυτές τις στιγμές, που χρειαζόμαστε απλά ένα διάλειμμα για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς θα συνεχίσουμε την πορεία μας και πώς πρόκειται να κινηθούμε στο μέλλον, βασίζουμε την πρόοδό μας. Γιατί ακόμα κάτι μας τρώει, γιατί δεν έχουμε παραιτηθεί. Γιατί είναι βέβαιο πως όποιος δεν μπορεί να δει καθαρά προς τα πού οδεύει κι ακολουθεί απλά το ρεύμα, χωρίς να ανησυχεί, στο τέλος θα εκτροχιαστεί.

Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικούς στόχους κι άλλα όνειρα. Ο καθένας επίσης έχει άλλα εφόδια, άλλοι έχουν εξειδικευμένες γνώσεις, άλλοι μονάχα εμπειρία. Αρκετοί δουλεύουν σκληρά και κάποιοι αρκούνται στην τύχη. Το σημαντικότερο είναι εσύ να είσαι περήφανος για αυτά που έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής, να μην ξεχνάς πως τα όνειρα μπορούν να εκπληρωθούν, αρκεί εμείς να μην τα υποτιμούμε και να μην τα αναβάλλουμε.

Τίποτα δεν πρέπει να μένει για αύριο, επειδή το κάθε αύριο είναι ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρό σου. Σαν μια σκάλα, δηλαδή, όπου κάθε σκαλί είναι κι ένας στόχος και κάθε στόχος ένα κομμάτι που συμπληρώνει την ευτυχία σου.