Σ’ ένα μπάνιο παίρνουν το χρώμα ολόκληρου καλοκαιριού

Μπήκε κιόλας ο Αύγουστος και το φετινό καλοκαίρι (δυστυχώς) ρίχνει σιγά-σιγά τίτλους τέλους. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ήδη επισκεφτεί τις αγαπημένες μας παραλίες πολλές φορές ή ίσως να έχουμε ήδη πάει και διακοπές. Είναι φυσικό, λοιπόν, να έχουμε πάρει λίγο χρώμα παραπάνω, περισσότερο απ’ το συνηθισμένο. Το ίδιο αυτό σοκολατί χρώμα που άλλοι δεν πρόκειται να πάρουν ούτε αν ξαπλωθούν κάτω απ’ τον ήλιο πέντε ολόκληρα καλοκαίρια.

Αρχικά, παίζουν ρόλο και τα νούμερα, η συχνότητα δηλαδή των επισκέψεών σου στη θάλασσα. Αναμενόμενο σενάριο πως όσες περισσότερες φορές πας κι όσες περισσότερες ώρες καθίσεις στον ήλιο τόσο πιο πιθανό να πάρεις έντονο καφέ χρώμα. Θα πας στην παραλία για μπάνιο ή ηλιοθεραπεία (ή και τα δύο) τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Όσο πιεσμένος και να είσαι απ’ τη δουλειά και τις υποχρεώσεις, αν δε μυρίσεις ιώδιο δεν έζησες καλοκαίρι και τώρα που πιάσαμε και τον τελευταίο του μήνα στενεύουν τα περιθώρια.

Η θάλασσα λοιπόν μπορεί να μας αγαπάει όλους το ίδιο, ο ήλιος όμως κάνει διακρίσεις. Υπάρχουν άτομα που παίρνουν χρώμα πολύ εύκολα. Όταν λέμε εύκολα εννοούμε εκνευριστικά εύκολα. Συνήθως έχουν μια πιο μελαψή επιδερμίδα. Κι απ’ το πρώτο τους μπάνιο μπορείς άνετα να διακρίνεις τη διαφορά. Καλά, προς το τέλος του καλοκαιριού στο μισοσκόταδο δεν τους βλέπεις, έχουν αλλάξει φυλή -κι οι υπόλοιποι σκάνε απ’ το κακό τους. Κι όλο αυτό χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, χωρίς να λιώσουν ώρες κάτω απ’ τον καυτό ήλιο, χωρίς λαδάκια που υπόσχονται σοκαλατί θαύματα. Δεν τα χρειάζονται. Απλά συμβαίνει, για να εκνευρίζουν τους άλλους ίσως.

Τα αντηλιακά κι οι δείκτες προστασίες είναι λεπτομέρειες γι’ αυτούς, αφού ο ήλιος τους αγαπάει, αλλά εδώ κάνουν μεγάλο λάθος. Ίσως να ‘ναι τυχεροί και να μη γίνονται κόκκινοι σαν αστακοί ή να μην ξεφλουδίζουν σαν σαύρες σαν κάτι άλλους, αλλά σίγουρα ταλαιπωρούν το δέρμα τους και προκαλούν προβλήματα που ίσως αργήσουν να φανούν. Η ηλιακή ακτινοβολία είναι επικίνδυνη πολύ παραπάνω απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε κι η ανάγκη για προστασία είναι εξίσου σημαντική για όλους, κάτασπρους και καφετιούς.

Και πάμε τώρα στους άλλους, τους αδικημένους του καλοκαιριού. Εκείνους που σπαταλάν μάλλον μάταια τις ώρες τους κάτω απ’ τον ήλιο, που δυσκολεύονται να μαυρίσουν κι όση προσπάθεια κι επιμονή κι αν δείξουν τις περισσότερες φορές καταλήγουν με εγκαύματα (κι ας βάλανε αντηλιακό 50άρη, αυτό για τα μωρά) κι απογοητευμένοι αποδέχονται την πραγματικότητα, πως το πιο κοντά σε σοκολατί επιδερμίδα για εκείνους είναι η λευκή σοκολάτα.

Ίσως σκεφτούν το σολάριουμ σαν επιλογή, μπας και τους φύγει κι ο καημός για λίγο χρώμα. Γιατί κι αυτοί οι άνθρωποι στα ινστιτούτα με αυτά τα μηχανήματα τι να κάνουν,  κλέφτες να γίνουν; Αν περίμεναν απ’ τους άλλους που σε μία μέρα γίνονται αγνώριστοι, λες και τους περάσαμε μια στρώση κακάο, θα το ‘χαν κλείσει το μαγαζάκι τους.

Ξέρεις κάτι, όμως; Έχει την πλάκα του κι όλο αυτό, οι μισοί να εκνευρίζονται με τους άλλους μισούς. Καθώς οι ηλιοκαμένοι θέλανε να ‘ναι λίγο πιο άσπροι κι οι ασπρουλιάρηδες λίγο πιο σοκολατί και σχεδόν κανείς δεν είναι τελείως ικανοποιημένος, αφού πάντα θέλουμε αυτό που δεν έχουμε. Εξάλλου κάποιος λόγος θα υπάρχει που δε μας θέλει ο ήλιος ορισμένους, ίσως να μη μας πήγαινε όσο το αριστοκρατικό λευκό μας (παρηγοριά στον άρρωστο). Όπως και να ‘χει, έχουμε έναν ολόκληρο μήνα να απολαύσουν τη θάλασσα, τον ήλιο, τις παραλίες, τα όμορφα νησιά και την ηρεμία μας. Και πού ξέρεις; Ίσως ο Σεπτέμβρης να μας βρει όλους Λατίνους.