Αυτό είναι το σημάδι που έψαχνες για να κλείσεις δυο αεροπορικά

«Ταξίδια». Μια λέξη που από μόνη της εμπνέει ελευθερία, μια λέξη που σου προκαλεί 1000+1 συναισθήματα και σου ξυπνάει αναμνήσεις, γεύσεις, μυρωδιές, εμπειρίες. Μια λέξη που σε κάνει να ονειρεύεσαι καινούριους ανθρώπους, καινούρια μέρη, καινούριες ζωές. Λένε πως «ταξίδια είναι οι άνθρωποι, οι αναμνήσεις μας και οι σχέσεις μας με αυτούς». Μήπως όμως τα ταξίδια αποκτούν άλλο νόημα όταν γίνονται με αυτούς;

Η όλη διαδικασία του ταξιδιού, έχει από μόνη της κάτι το ξεχωριστό και μας ενθουσιάζει. Η επιλογή προορισμού, η ανυπομονησία μέχρι να φτάσει εκείνη η μέρα, το αντίστροφο μέτρημα, η προετοιμασία της βαλίτσας και ο καβγάς για το ποιός θα κάτσει στη θέση στο παράθυρο. Έπειτα τα σχέδια που κάνεις με τον σύντροφό σου για τις στιγμές που θα περάσετε μαζί, μόνοι. Δεν είναι ο τελικός προορισμός ο σκοπός, αλλά η εμπειρία σε όλο της το μεγαλείο.

Βέβαια, εδώ που τα λέμε, δε χρειαζόμαστε τελικά ολόκληρη την ντουλάπα μαζί μας, και ούτε θα τύχει να χρειαστεί το έξτρα συνολάκι. Ναι, ξέρω πως ξέρεις για τι πράγμα μιλάω! Δεν τα χρειαζόμαστε όλα αυτά, μόνο τα βασικά, τα απαραίτητα και το άτομο που αγαπάς, που το βλέπεις και λιώνεις. Εννοείται πως η καλή οργάνωση ενός ταξιδιού, είναι το παν, και συμβάλλει στο να έχουμε και το κεφάλι μας ήσυχο και να είμαστε πιο χαλαροί, αλλά το βασικότερο συστατικό είναι πάντα η καλή παρέα. Δε χρειάζεται να έχουμε προγραμματισμένη και μια δραστηριότητα κάθε ώρα της ημέρας. Άσε και κάτι για την τύχη, για την τρέλα της στιγμής, για την τρελή φάση που θα σας κάτσει και θα εξιστορείς σε όλους τους φίλους και γνωστούς, όταν επιστρέψεις.

Κι όταν ξεκινάει η διαδρομή, είτε με τρένο, αμάξι, αεροπλάνο, πλοίο, όλα γύρω σου παίρνουν μια ευχάριστη μορφή και έχοντας και τον άνθρωπό σου δίπλα σου ομορφαίνει ακόμα περισσότερο το πλάνο. Νιώθεις σαν μικρό παιδί που το πηγαίνουν οι γονείς του στο λούνα παρκ ή βόλτα στον παππού και στη γιαγιά. Ξυπνάς από νωρίς με αλλιώτικη διάθεση και τρομερή ενέργεια, είσαι έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο. Είσαι κατά κάποιο τρόπο, σε άλλη διάσταση. Βάζεις τη μουσική στο full και ξεκινάς τη δημιουργία αναμνήσεων με τον έρωτά σου.

Και κάπως έτσι, βρίσκεις τον εαυτό σου να ανακαλύπτει καινούρια μέρη, μικρά σοκάκια, γραφικά ταβερνάκια, ερημικές παραλίες, μικρά μουσεία, αξέχαστα ζαχαροπλαστεία, μια απρόσμενη ροκ συναυλία. Και ζεις, και χορεύεις, και γεύεσαι, και αισθάνεσαι. Όλα στο έπακρο, όλα μέσα στη φούρια του έρωτα. Μα γιατί δε ζούμε κάθε μας στιγμή με αυτόν τον τρόπο;

Ωστόσο, όταν ταξιδεύεις με τον άνθρωπό σου, όλα είναι αλλιώς. Είναι λίγο σαν να υπάρχετε μόνο οι δυο σας στον κόσμο ή καλύτερα σαν να δημιουργείτε έναν δικό σας. Είναι λίγο λες κι αγαπάς παραπάνω κάθε χώρα που επισκεφθήκατε μαζί και σαν τον προδίδεις, αν βρεθείς ποτέ ξανά στην ίδια χώρα χωρίς εκείνον. Κι οι αναμνήσεις μας γίνονται μαγνητάκια και σουβενίρ που στολίζουμε στο σπίτι, για να θυμόμαστε εκείνες τις στιγμές.

Είναι θεραπευτικό να ταξιδεύεις. Είναι τρόπος αυτοφροντίδας. Από το πιο οργανωμένο στο πιο ανοργάνωτο και αυθόρμητο ταξίδι, αξίζει το κάθε λεπτό, η κάθε νέα γεύση, ο κάθε νέος άνθρωπος, το κάθε νέο τοπίο. Όλα αποτελούν μαθήματα ζωής, γιατί όλα κάτι νέο σου διδάσκουν, κι αυτό μόνο να σου προσφέρει μπορεί. Θέλεις να γυρίσεις τον κόσμο, να περπατήσεις όλα τα σοκάκια, να περιπλανηθείς σε όλες τις γειτονιές, να πάρεις όλα τα μαγνητάκια, κι ας ξεχειλίζει το ψυγείο, γιατί δε χωράνε άλλα. Ε τι περιμένεις;