Bιβλίο-ταράτσα-ηλιοβασίλεμα-stop

Μισή η ζωή όσων δεν έχουν ανακαλύψει τη μαγεία που κρύβει μέσα του ένα βιβλίο. Η μυρωδιά των σελίδων όταν ακόμα είναι καινούριο, οι εκατό διαφορετικές ζωές που μπορείς να ζήσεις διαβάζοντάς το και ο μικρός θάνατος που το συνοδεύει όταν το τελειώνεις, βιώνοντας τη μελαγχολία ενός κανονικού χωρισμού.

Η ουσία που βρίσκεται στα βιβλία, άλλωστε, είναι από μόνη της φανερή. Βλέπεις, έχουν τη συνήθεια να σε ταξιδεύουν. Από το πρώτο λεπτό κιόλας, εκείνο που σε βρίσκει στους διαδρόμους του αγαπημένου σου βιβλιοπωλείου, σε τραβούν σαν το πιο λαχταριστό γλυκό στο πιο μυρωδάτο ζαχαροπλαστείο. Το ένστικτό σου ξέρει ήδη πολύ καλά από μόνο του τον λόγο που επέλεξε το συγκεκριμένο βιβλίο, αυτό που μίλησε στην ψυχή και τα ρουθούνια σου, αυτό που χρειάστηκε μόνο να ξεφυλλίσεις για να σε πείσει πως είναι ήδη δικό σου, πως αξίζει εκείνη τη θέση στην υπόλοιπη συλλογή σου. Δεν έχεις όμως ζήσει τίποτα, μέχρι να ανακαλύψεις τον συνδυασμό βιβλίου-ταράτσας.

Σίγουρα, όπου και αν προτιμήσεις να διαβάσεις το βιβλίο σου θα το απολαύσεις το ίδιο. Είτε το διαβάσεις με θέα τη θάλασσα, είτε στο βουνό, είτε στο γραφείο ή στο αγαπημένο σου σημείο στο μπαλκόνι. Υπάρχει όμως κάτι στον αέρα της ταράτσας που δεν μπορεί να εξηγήσει κανείς με λόγια. Ο ήλιος που σιγά-σιγά πέφτει, το αεράκι που χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά και το σώμα σου, το βιβλίο στη θέση που πρέπει να είναι –στα χέρια αλλά και την καρδιά σου-  και το μυαλό να φαντάζεται όλα όσα διαβάζεις– με θέα το αστικό τοπίο και τον μακρινό βόμβο της πόλης.

Θα έλεγε κανείς πως διαβάζοντας το βιβλίο σου στην ταράτσα είναι σαν να μπαίνει για λίγο η ζωή σε παύση. Σαν να υπάρχεις για λίγο μόνο εσύ κι οι ήρωες, μπροστά στο λυτρωτικό ηλιοβασίλεμα. Κι ας το έχεις διαβάσει πολλές φορές, θα μοιάζει σαν να είναι και πάλι η πρώτη. Σαν να σου μαθαίνει να ζεις αργά, σε ένα μέρος που όλα κινούνται γρήγορα. Σαν να μην έχεις κανένα λόγο να αγχωθείς για τίποτα, γιατί τουλάχιστον για εκείνη τη στιγμή όλα είναι όπως πρέπει.

Όπως πολύ σωστά είπε και ο George R.R. Martin: «Ένας αναγνώστης ζει χιλιάδες ζωές πριν πεθάνει. Ο άνθρωπος που δε διαβάζει ποτέ, ζει μόνο μία». Κι όντως, με κάθε βιβλίο που πέφτει στα χέρια μας έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε κι από μια άλλη ζωή. Δεν είναι πολύ όμορφο και παρηγορητικό ταυτόχρονα να το ξέρουμε αυτό; Δεν είναι αρκετό να ξέρουμε πως τα βιβλία είναι αναμφισβήτητα ένα παράθυρο για τον κόσμο; Πως η λέξη «βιβλίο» συνεπάγεται της ελπίδας;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που απολαμβάνουμε το διάβασμα κι ο καθένας βρίσκει τους δικούς του. Άλλοι γιατί ταυτίζονται με τα πρόσωπα και τις ιστορίες, άλλοι γιατί ταξιδεύουν κι ονειρεύονται κι άλλοι γιατί πολύ απλά είναι βιβλιοφάγοι. Όπως και να έχει, σε κάθε περίπτωση τα βιβλία αυτά αποτελούν μεγάλο κομμάτι του εγώ μας, της ύπαρξής μας. Θα είναι εκεί πάντα όταν τα χρειαστούμε, όταν ψάξουμε μια αναφορά, όταν το μόνο που θα θέλουμε είναι να χαθούμε στις σελίδες τους. Θα μας περιμένουν υπομονετικά να ξεκλέψουμε λίγο χρόνο, ακολουθώντας μας κι οδηγώντας μας ταυτόχρονα.

Για κάθε ηλιοβασίλεμα λοιπόν, που μας βρήκε αγκαλιά με ένα βιβλίο απολαμβάνοντας το ήρεμο αεράκι και για κάθε βιβλίο που μας βρήκε κλαίγοντας από το πόσο καλό ήταν. Για κάθε στάση στο βιβλιοπωλείο που μεταξύ μας ποτέ δεν κρατάει μισή ώρα και για κάθε σελίδα που γράφει όσα νιώθει η ψυχή μας και δεν το είχαμε καν συνειδητοποιήσει. Για κάθε φορά που είμαστε πεσμένοι, αγχωμένοι, απλώς μόνοι, ένα καλό βιβλίο, μια ταράτσα και το ηλιοβασίλεμα –γιατί αυτά τα τρία πάνε μαζί- θα είναι πάντα εκεί. Μπορείς να κοιμηθείς ήρεμα απόψε, λοιπόν. Αύριο σε περιμένει η εκατοστή ζωή που έχεις να ζήσεις κι ύστερα από αυτή άλλες τόσες.