Ναι, με ανακάλυψες. Δε νοιάζομαι για εσένα.
Δε με νοιάζουν τα παιχνίδια σου, δε με νοιάζει που μου λες για άλλους, ενώ ξέρεις πώς λάμπει το βλέμμα μου πάνω σου. Δε με νοιάζει ούτε που προσπερνάς κάθε μου λέξη, όταν την γυρίζω σε κάτι μικρό που έχεις και μου αρέσει.
Είμαι ένας άκαρδος υπολογιστής.
Έχω προϊστορία στη σχολή του Μαρσέλ Μαρσώ, βλέπεις και είμαι ένας τέλειος μίμος.
Και όταν σου λέω πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου, μπορώ να το υποκριθώ τόσο τέλεια, που μπορώ να υποκριθώ και την προσπάθειά μου να μην βουρκώσω, και τα δυο μπουκάλια Μπακάρντι που έχω κατεβάσει για την πάρτη σου, και τα σάπια πηδήματα που κάνω για να μην σε σκέφτομαι με τον μπάσταρδο τον Βολιώτη.
Όλα περιστρέφονται γύρω από το να μου κάτσεις.
Ακόμα κι όταν σου λέω πως δε με νοιάζει το αν θα μου κάτσεις ή όχι, γιατί εμένα αυτό που μου ελειψε, δεν είναι το σώμα, μα τα μάτια σου. Εγώ, να σου τηλεφωνήσω για να ακούσω την φωνή σου; Όχι, το κάνω μόνο για να σε ρίξω στο κρεβάτι.
Και μετά δε θα σου ξαναμιλήσω, ακόμα κι αν πέρασα έξι μήνες χωρίς κάτι που να μου δίνει, ούτε το δέκατο αυτού που νιώθω μαζί σου, όταν μου λες για τα ηλίθια μπλεξίματά σου με κάθε αποτυχημένο.
Βλέπω, μωρό μου, τα έχεις όλα λυμένα μέσα στο κεφάλι σου.
Οπότε, δε βρίσκω κανέναν λόγο να σε βγάλω φάουλ.
Την τελευταία φορά που κοίταξα, έχω και καλύτερα πράγματα να κάνω από το να σου δείχνω κάθε μέρα πως δεν είμαι ελέφαντας. Δε χρωστάω σε κανέναν να του μοστράρω τις ουλές που μου άφησε, λες και κυνηγάω συγγνώμες. Ειδικά σε σένα, που δεν θα τις εκτιμήσεις κιόλας.
Θα γίνω, λοιπόν, όπως με θες.
Η αλήθεια είναι πως, στην αρχή, θα χρειαστεί γενναίες δόσεις οινοπνεύματος και καφεΐνης,
Αλλά, κάποια στιγμή θα το πετύχω. Να χαντακώσω στη βαθύτερη λακκούβα της ψυχής μου κάθε ίχνος συναισθήματος, μόνο για την ημέρα, εκείνη την ημέρα, που θα σου παρουσιάσω την δίμετρη την μπίμπο που πηδάω αυτήν την εβδομάδα και θα στην συστήσω. Κι εσύ τότε, όλα αυτά που έλεγες στον εαυτό σου, αυτά τα ντεμέκ προφητικά περί αναισθησίας, θα τα επιβεβαιώσεις όλα, ένα προς ένα.
Τότε, το παραμύθι στο πίσω μέρος του μυαλού σου, πως εσύ θα με αλλάξεις, θα το κάνω κομματάκια. Ακόμα κι αν δεν είναι και τόσο παραμύθι, δεν έχει σημασία.
Δε θα σε αφήσω να μάθεις πως διαφέρεις από τις άλλες που πέρασαν από την ζωή μου για να σε υποκαταστήσουν. Ναι, κούκλα μου, έπαιξα και μαζί σου. Πέρασα λίγο καιρό να σου πουλάω έρωτα, έφτασα κοντά στο να σε ρίξω. Δε μας έκατσε, πάμε αλλού.
Σε μια ηλίθια ξανθιά (κανένα θέμα με τις ξανθιές, κι εσύ ξανθιά είσαι στην τελική), με μηδενικό iq και επιδόσεις τύπου Σερίνα Γουίλιαμς στην κρεβατοκάμαρα.
Θέλω να ξέρεις, την ώρα που θα στη συστήνω, θα είμαι τελείως νηφάλιος. Μόνο και μόνο για να έχεις την ψευδαίσθηση της ηρεμίας μου. Επίσης θέλω να ξέρεις, πως τη στιγμή που θα γυρίσεις το κεφάλι σου, εγώ θα είμαι ήδη με την Αβάνα υψωμένη, γιατί τότε μόνο θα έχω συνειδητοποιήσει πως σε έχω χάσει οριστικά.
Αλλά πάνω από εσένα και κάθε άλλη ντράμα κουίν που έχει τον μπούσουλα χαμένο, βάζω την ακεραιότητα της προσωπικότητάς μου.
Ας είναι λοιπόν, θα σε αφήσω να πιστεύεις πως είσαι μια παροδική καψούρα. Ίσως έτσι κατεβάσω τη μύτη σου και λίγο.
Αλλά εσύ, όταν σου πουν πως πάνω σου έπαιξα τα ρέστα μου, μην τους πιστέψεις.
Είπαμε, δεν έχω ψυχή.
Συντάκτης: Γιώργος Γραμματόπουλος
