Στη ζωή σου θα συναντήσεις ένα σωρό ανθρώπους. Άλλοι απόλυτοι κι αυταρχικοί, άλλοι σεμνοί, ντροπαλοί κι αντικοινωνικοί κι άλλοι δημοφιλείς, φιλικοί, διαβασμένοι, μποέμ κι εκκεντρικοί κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.Καθένας έχει κάτι μοναδικό, ίσως και κάτι ενδιαφέρον.
Με όλους θα έχεις μια μικρή και μια μεγάλη δοσοληψία, κάτι θα πάρεις και κάτι θα δώσεις. Θα έρθουν στιγμές που θα βαρεθείς όλη αυτή την πολυκοσμία μα οι πιο κουραστικοί ανυπόφοροι είναι οι ημιμαθείς, εξυπνάκηδες και κυρίως οι αλαζόνες που είναι δυστυχώς πολλοί, τους συναντάς συχνά κι επίσης συχνά αυτά τα τρία ενοχλητικά χαρακτηριστικά μπορεί να τα συναντήσεις σε ένα πρόσωπο.
Αντίθετα, σπάνια θα βρεις εκείνους τους ειλικρινά ταπεινούς ανθρώπους, τους σιωπηλά φωτεινούς που χωρίς καμία κουβέντα, κανέναν ιδιαίτερο θόρυβο σου δίνουν να καταλάβεις πως κάτι σπουδαίο υπάρχει εδώ. Οι ειλικρινά ταπεινοί άνθρωποι είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση μα όταν τους ανακαλύψεις θέλεις να πας κοντά και να τους παρατηρείς για ώρες, να τους μιλάς, να τους ρωτάς, να μάθεις ό,τι είναι δυνατό γι’ αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους.
Όχι δεν αναφέρομαι σε ντροπαλούς και σεμνούς που δεν αντέχουν την προσοχή ούτε για ένα λεπτό, αλλά ούτε και για ‘κείνους τους ψευτό-μυστηριώδεις που θα το παίξουν ζόρικοι δήθεν πως κάτι όμορφο κρύβουν, αλλά αν πας κοντά είναι απλά ένα εξώφυλλο, ενός άδειου χαρακτήρα. Μιλάω γι’ αυτούς που όταν θα σου μιλήσουν, θα έχουν κάτι ενδιαφέρον να σου πουν κι όμως όσο γνώστες του θέματος κι αν είναι, δε θα τους ακούσεις να ξεκινάν πρόταση με το «εγώ» αλλά ούτε και να κάθονται να σου μιλάν για κάθε εμπειρία τους.
Η μαγεία της ταπεινότητας των ανθρώπων έγκειται πρώτα απ’ όλα στο γεγονός πως τούτοι οι άνθρωποι δεν έχουν πράγματι ιδέα για το πόσο υπέροχοι είναι κι αυτό πάντα θα τους αφυπνίζει. Αδιαφορώντας για την επίδειξη του εγώ τους, εστιάζουν στη διαρκή αυτοβελτίωσή τους γιατί γνωρίζουν πως όσα κι αν έχουν καταφέρει ως τώρα, έχουν πολύ δρόμο ακόμα.
Εν αντιθέσει με την έπαρση που καταδεικνύει μια αδράνεια. Ο αλαζόνας έχει μια ασυνείδητη μάλλον αίσθηση πως έχει καταφέρει όσα θα έπρεπε και μένει σταθερός, γεγονός που τον ωθεί στην απολυτότητα των απόψεών του.
Αυτοί οι άνθρωποι με αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι ξεχωριστοί απλά και μόνο επειδή είναι ταπεινοί, η ταπεινότητα γεννήθηκε χάρη σε τόσες άλλες αρετές που κρύβουν μέσα τους. Δεν αγαπούν τους καβγάδες και τις συγκρούσεις, γιατί κάθε σύγκρουση κρύβει μέσα της πάντα ένα εγωιστικό, κτητικό κίνητρο. Με τον εγωισμό όμως και την αλαζονεία κανείς δεν κέρδισε ποτέ τίποτα, μονάχα εμπόδια. Εμπόδια τα οποία τις περισσότερες φορές είναι ανυπέρβλητα γιατί τα έφτιαξες μόνος και δύσκολα διακρίνεις τα εμπόδια που έβαλες εσύ στον εαυτό σου.
Με τον εγωισμό και την αλαζονεία κανείς ποτέ δεν κέρδισε σεβασμό και προσοχή παρά μόνο οίκτο και μίσος. Οι ταπεινοί χαρακτήρες όμως εκπέμπουν έναν σεβασμό, μιαν εκτίμηση και μια προσοχή, γιατί αυτό το χαρακτηριστικό τους κρύβει ένα μεγαλείο και μια αξιοπιστία, μια ζωντάνια, έναν άνθρωπο ευέλικτο και προσιτό, κάποιον που δε θα αδιαφορήσει για όσα θέλουν να μοιραστούν μαζί του μα διψά να τα μάθει για να γίνει κι ο ίδιος καλύτερος.
Ξέρεις γιατί διψάς να βρίσκεσαι κοντά σε τέτοιους ανθρώπους; Γιατί δε θα σε κάνουν ποτέ να αισθανθείς λίγος, δε θα προσπαθήσουν με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο να σε υποτιμήσουν, αλλά ούτε και να σε υπερεκτιμήσουν. Θα σου φερθούν όπως πρέπει κι εκεί που αρμόζει θα σου υποδείξουν το λάθος σου μα όχι για να σε ντροπιάσουν, αλλά για σε κάνουν καλύτερο κι ακόμα να μάθουν κι αυτοί απ’ τα δικά σου λάθη.
Η σιωπή τους, η σπάνια υπομονή που έχουν κι η ευγένειά τους δεν τους επιτρέπει να αρχίσουν καμιά κουβέντα με το «εγώ». Η ταπεινότητα για να είναι ουσιαστική πρέπει να συμβαδίζει με τον αυτοσεβασμό. Σέβονται λοιπόν, αρκετά τον εαυτό τους, ώστε να μην τον μοσχοπουλάν με την πρώτη ευκαιρία σαν να είναι διαφημιστικό για σαμπουάν. Θα προτιμήσουν να ακούσουν τους άλλους και να μάθουν για τις δικές τους βαρύγδουπες πράξεις και θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν να πάρουν το καλύτερο από κάθε εμπειρία, σιωπηλά.
Μακάρι να ήταν περισσότεροι και μακάρι να μπορούσες κι εσύ κι εγώ κι όλοι μας να σωπαίναμε για λίγο τους εγωισμούς μας για να ακούσουμε την αλήθεια του εαυτού μας.
Η αρετή των ανθρώπων δεν έρχεται με τυμπανοκρουσίες μα αθόρυβα κι ήρεμα, κι αν είσαι τυχερός κι οι δήθεν μετριόφρονες πάψουν να περιαυτολογούν ίσως ανακαλύψεις έναν τέτοιον άνθρωπο. Μα και πάλι πόσο έτοιμος είσαι να αφήσεις πίσω τον δικό σου εγωισμό και τα κατορθώματά του για να θαυμάζεις ειλικρινά το μεγαλείο της ελάχιστης ταπεινότητα που απόμεινε σήμερα στον κόσμο;
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάνας Μάργαρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάνα Μάργαρη
