Καλλυντικά, αρώματα, μαλλιά, νύχια, κρέμες, ξυρίσματα, πουκάμισα, μόδα, γυμναστήρια, έξυπνες ατάκες και προσεγμένες κινήσεις γιατί η πρώτη εντύπωση πάντα μετράει. Όσο κι αν παλεύουμε να πείσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, πάντα θα μετρά, πάντα θα αποτελεί τον καταλυτικό συντελεστή για το αν το γλυκό θα δέσει. Η πρώτη εντύπωση όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την εμφάνιση, ευτυχώς για κάποιους, δυστυχώς για κάποιους άλλους.
Η πρώτη ματιά, η πρώτη χειραψία, η λεγόμενη χημεία, εκείνη είναι που στην πράξη θα καθορίσει την πρώτη εντύπωση και τη συνέχεια. Χημεία δεν είναι πάντα μια σπίθα, ο έρωτας και τα μπλεξίματα δεν κάνουν απλώς κλικ, κάνουν σαματά και θόρυβο και φλέγουν τα πάντα γύρω τους απ’ την πρώτη στιγμή.
Δε χρειάζεται να γνωρίσεις τον άλλον, να περάσετε ώρες βαθυστόχαστων συζητήσεων κι αναλύσεων για να γίνει αντιληπτό πως με αυτόν τον κάποιον θα έχεις μεγάλα μπλεξίματα. Θες ένστικτο, θες χημεία, θες παθιασμένος έρωτας, πάντως πάντα με κάποιους ανθρώπους απ’ την πρώτη στιγμή που τους βλέπεις διαβάζεις στα μάτια τους κι εκείνοι στα δικά σου το βαθύ, δύσκολο κοινό σας μέλλον.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι-μπουλντόζες που περνάν απ’ τη ζωή σου και φεύγοντας είτε αφήνουν καμένη γη είτε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο, σε αλλάζουν απ’ τη ρίζα απ’ την πρώτη στιγμή, σε καθηλώνουν και σε κάνουν να νιώθεις μοναδικός αλλά και συνηθισμένος.
Με μία και μόνο χειραψία σου καίνε το μυαλό και σου μαγνητίζουν την ψυχή και χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια σε έχουν μονίμως σε εγρήγορση. Όχι για το μυστήριο που ίσως υπάρχει στο χαρακτήρα τους, αλλά κατά βάση γι’ αυτή τη σιωπηρή συμφωνία που κλείνετε εξαρχής: «Εμείς, μωρό μου, θα μπλέξουμε πολύ άσχημα!».
Η σπίθα δεν έχει να κάνει με παθιασμένους έρωτες και παντοτινές αγάπες, αλλά με την τριβή που προκαλείται απ’ τα τραχιά βλέμματά σας. Αντικρουόμενοι χαρακτήρες ή πανομοιότυποι άνθρωποι, πάντως το άγγιγμα των ματιών σας είναι ευδιάκριτο πως πετά σπίθες κυρίως περιέργειας του τι πρόκειται να σας συμβεί.
Δε συμβαίνουν, δυστυχώς, κάθε μέρα αυτές οι συναντήσεις φωτιά, που αισθάνεσαι απ’ την αρχή του πρώτου δευτερολέπτου πως κάτι υπάρχει εδώ, αλλά όταν συμβούν ακόμα κι ο πιο έμπειρος στον έρωτα τα χάνει, αδυνατεί να εξηγήσει πώς συμβαίνει αυτή η σύνδεση μεταξύ δύο άγνωστων ανθρώπων, όμως ακόμα κι ο πιο άπειρος μπορεί να το αισθανθεί και να το αναγνωρίσει.
Αυτοί οι λεγόμενοι «κεραυνοβόλοι έρωτες» δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα έννοιες όπως το αιώνιο, το αγνό, το μοναδικό και το ξεκάθαρο που συνήθως έχει μία σχέση που ξεκινά με αργά και σταθερά βήματα. Κρύβουν μέσα τους την περιπέτεια του εφήμερου, το νοιάξιμο της φιλίας, το πρόστυχο του έρωτα και το πάθος του μίσους και δεν ξέρεις ποτέ το χρονικό όριο του μπλεξίματος.
Τα μάτια και τα αγγίγματα λένε πολλά, αλλά ποτέ δε μιλάν για το χρόνο κι αυτή ακριβώς είναι η μαγεία αυτής την παράδοξης σχέσης που ξεκινά όχι με το φιλί του πρώτου ραντεβού, αλλά με το βλέμμα της πρώτης συνάντησης. Πάντα σε αφήνει να πάρεις μία γεύση και σε προκαλεί να έρθεις να το ζήσεις για να ανακαλύψεις τι πραγματικά θα συμβεί.
Είναι πράγματι τρομακτικό κι επίπονο να αισθάνεσαι, αλλά όχι να γνωρίζεις. Αν όμως σε φοβίζει και σκεφτείς αρχικά να το βάλεις στα πόδια, ίσως να μη σου αξίζει να βιώσεις κάτι τόσο μοναδικό όσο αυτές οι σχέσεις-φοίνικες που σε καίνε για να ξαναγεννηθείς πιο εντυπωσιακός και δυνατός.
Αν πάλι σε γοητεύσει τόσο που αποφασίσεις να πέσεις με τα μούτρα, πρόσεχε μήπως αντί να το ζήσεις εσύ, σε σκοτώσει αυτό απ’ τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, γιατί τελικά, πού ξέρεις, μπορεί ο άλλος να ανήκει σε εκείνους που φοβούνται να αισθανθούν το άγνωστο.
Όλοι αγαπάτε τα δράματα και τα μπλεξίματα κατά βάθος κι ας μην το παραδεχόμαστε. Αυτή η μυσταγωγική ένωση δύο ανθρώπων χωρίς καμία εμφανή επαφή, κρύβει μία μαγεία που όλοι ευχόμαστε να βιώσουμε, αλλά λίγοι αντέχουν να τη φτάσουν στο τέλος.
Το μπλέξιμο λοιπόν των χεριών σε εκείνη την πρώτη συνάντηση αντικατοπτρίζει το μπλέξιμο των ψυχών και των κορμιών σας σε ένα υπέροχο, απρόβλεπτο ταξίδι που σίγουρα δεν μπορείς να αρνηθείς.
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάνας Μάργαρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάνα Μάργαρη
