Οι νταντάδες μας, οι γυναίκες που μας μεγάλωσαν

Όλοι μας στη διάρκεια της ζωής μας έχουμε μια φυσική οικογένεια Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μας μοιάζουν, που είμαστε βγαλμένοι απ’ τα σωθικά τους και μοιραζόμαστε το ίδιο αίμα. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη οικογένεια με την οποία δε σε δένουν δεσμά αίματος, αλλά όμορφες στιγμές κι αναμνήσεις. Η αρχή αυτής της διαφορετικής οικογένειας ξεκινά από εκείνον τον άνθρωπο που πάντα θα σημαδεύει την παιδική κι ίσως κι εφηβική ζωή σου. Μια γλυκιά αγαπημένη νταντά.
Όλοι -άλλοι λίγο, άλλοι σχεδόν σε ολόκληρη την παιδική τους ηλικία- έχουν να θυμούνται μια τέτοια γλυκιά φιγούρα. Η γαμάτη νταντά που μας λάτρεψε ως παιδιά και μας αγάπα ως ενήλικες με τρόπο ειλικρινή, που δε σε έκανε να αισθανθείς  ποτέ για κανέναν λόγο πως ο χρόνος μαζί σου ήταν για εκείνη δουλειά που μετριόταν με το χρήμα. Όσο κι αν αυτό ήταν σημαντικό κομμάτι στη σχέση της με την οικογένεια, κανείς δεν της επέβαλλε να σε αγαπήσει.
Εκείνη η πάντα όμορφη γυναίκα που αν δεν ήσουν ερωτευμένος μαζί της, ήθελες σίγουρα να της μοιάσεις. Σε άφηνε να βλέπεις τηλεόραση μέχρι λίγο πιο αργά κι ας το τόνιζε η μαμά σου πως δεν πρέπει να ξενυχτήσεις. Περίμενες πώς και πώς να φύγουν οι γονείς σου για να μπορέσεις να την παρακαλέσεις να σου δώσει να φας τις σοκολάτες που έκρυβαν στα ψηλά ράφια. Βλέπατε παιδικά παρέα, ενώ κανένας άλλος μεγάλος δεν καθόταν μαζί σου και τρώγατε δημητριακά και μερέντα απ’ το κουτί κι εννοείται πως ήταν η μόνη που σε κάθε βόλτα σας σου αγόραζε μπαλόνι.

Όσο όμως κι αν μεγάλωσες πάντα θα σου λείπει και θα επιθυμείς να δείτε ξανά μαζί παιδικά και να σου λέει παραμύθια για να κοιμηθείς. Μεγάλωσες όμως κι ίσως να χαθήκατε και να αναρωτιέσαι πού να βρίσκεται τώρα, τρώει μερέντα με άλλα παιδάκια ή λες να έκανε δικά της;

Αν πάλι έχετε ακόμα κρατήσει επαφές, κάθε φορά που τη συναντάς, αισθάνεσαι μια δυσπιστία αναμεμιγμένη με μια δόση συγκίνησης για το πώς και πόσο πολύ μεγάλωσες. Ρωτά να μάθει τα μάθει τα πάντα για σένα, κανονικότατος έλεγχος. Όταν μιλάς για σχέσεις και σπουδές και δουλειές, εκείνη εξακολουθεί να απορεί, αδυνατεί να πιστέψει πως ο μικρός ταραξίας μεγάλωσε πια και δεν περιμένει εκείνη για να πάει βόλτα ή το δικό της φιλί για καληνύχτα.
Κι όσο εσύ της εξιστορείς την τροπή της ζωής σου, εκείνη σε σκανάρει από πάνω ως κάτω και προσπαθεί να βρει ομοιότητες με το μικρό παιδάκι που χωνόταν στην αγκαλιά της για να δουν μαζί παιδικά.

Μα, στο τέλος η ανακούφισή της είναι εκεί, πρώτα που μεγάλωσες κι έγινες ένας όμορφος άνθρωπος και δεύτερον που δεν την ξέχασες. Γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβεβαίωση πως έκανε σωστά τη δουλειά της.
Επιβεβαιώνεται η αγάπη της για σένα, για τα παιδιά, για την εργασία της κι εύχεται να μείνει πάντα ίδια στην καρδιά όλων των παιδιών που τη μέτρησαν σαν δεύτερη μάνα, μεγάλη αδερφή, έρωτα των παιδικών χρόνων και καλύτερο φίλο.
Είναι ένα δώρο αυτοί οι άνθρωποι κι όσοι μεγάλωσαν με νταντάδες είναι τυχεροί. Δύο μάνες! Ένας επιπλέον άνθρωπος να νοιάζεται για σένα και να ανησυχεί, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια που έχεις γίνει ολόκληρο γαϊδούρι. Πάντα έχει την έννοια σου κι αυτό φαίνεται γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν ξεχνά τα γενέθλιά σου και τη γιορτή σου κι όποτε σε συναντά θέλει να σιγουρευτεί πως είσαι εντάξει κι η ζωή σου είναι τακτοποιημένη.
Να τη θυμάσαι, είναι κομμάτι σου κι όταν τη συναντάς, μην ξεχνάς πως σε αγαπά το ίδιο κι ό,τι κι αν γίνει, νοιάζεται για σένα όπως οι γονείς σου και διψά να γνωρίζει πως κι εσύ την αγαπάς. Μη χάνεσαι λοιπόν κι όταν την ξαναδείς, δώσε της ένα τρυφερό μεγάλο φιλί όπως εκείνα που της έδινες τότε που σου έκανε όλα τα χατίρια.