Κι αν στη ζωή μας υπάρχει κάτι που μας δίνει δύναμη κι ενέργεια να συνεχίσουμε, αυτό είναι ο έρωτας. Από την αρχαιότητα ως και σήμερα, ο έρωτας θεωρείται ως η κινητήριος δύναμης των πάντων. Για τον καθένα, ξεχωριστά, αποτελεί μια μοναδική εμπειρία στο σύνολό της. Από την αρχή μιας γνωριμίας, στην περίοδο που οι ερωτευμένοι έρχονται όλο και πιο κοντά και μαθαίνουν σιγά- σιγά ο ένας τον άλλον, ως και το πέρασμα αυτής σε μια ολοκληρωμένη πλέον σχέση.
Πόσο ειλικρινής είμαστε, όμως, όταν γνωρίζουμε το άτομο που μας ενδιαφέρει αλλά και με τον με τον ίδιο μας τον εαυτό; Κι εκεί που χαλαρώνεις ήρεμα κι ωραία και πίνεις τον καφέ σου, έρχεται το πρώτο μήνυμα. Το ανοίγεις, ξεκινάς να διαβάζεις με πολύ ενδιαφέρον και προσήλωση τι λέει -δεν πιστεύεις και πολύ στα μάτια σου- ενώ η καρδιά σού είναι έτοιμη να βγει από το σώμα σου. Ακόμα να πιστέψεις ότι σου έστειλε. Προσπαθείς να βάλεις λίγο το μυαλό σου σε τάξη κι αρχίζεις να γράφεις. Για λίγα δευτερόλεπτα γράφεις -σβήνεις, μέχρι να βρεις τις κατάλληλες λέξεις και το κατάλληλο ύφος για να απαντήσεις. Το στέλνεις.
Αμέσως θέλεις να σβήσεις το μήνυμα και να στείλεις κάτι άλλο. Αισθάνεσαι πως δεν είναι καλό και δε θα ανταποκριθεί όπως επιθυμείς. Επιτέλους, σου απαντάει. Το σώμα σου ηρεμεί και η ψυχούλα σου έρχεται στη θέση της. Η αρχή έχει μόλις γίνει. Σε κάθε ερώτηση που σου κάνει σκέφτεσαι λίγο παραπάνω -ίσως απ’ ότι θα έπρεπε – τι να απαντήσεις. Ενώ σου είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, φοβάσαι ότι θα πεις κάτι που δεν «πρέπει» και η συζήτηση θα κοπεί στη μέση. Νιώθεις τον εαυτό σου να εκτίθεται και προσπαθείς με κάθε τρόπο να δείξεις τις καλές σου πλευρές. Χάνεις με αυτό το τρόπο, τόσο τον αυθορμητισμό σου, όσο και τη μαγεία της στιγμής.
Πολλές φορές, πάνω στην προσπάθειά μας να εντυπωσιάσουμε εκείνον ή εκείνη που μας αρέσει, ξεχνάμε ποιοι στην πραγματικότητα είμαστε, και προσπαθούμε να γίνουμε κάποιοι άλλοι. Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις εξαρτάται από την πεποίθηση που έχουμε για εμάς. Αν μέσα μας νιώθουμε λίγοι, ότι δεν είμαστε αρκετά ενδιαφέροντες τύποι, ή άξιοι για να μας συμπαθήσουν, θα δημιουργήσουμε μια εικόνα η οποία δε θα ανταποκρίνεται τόσο πολύ στην πραγματικότητα. Ίσως δώσουμε ακόμα και ψεύτικα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας για να ενισχύσουμε το δημιούργημά μας. Δίνουμε μια πιο ωραιοποιημένη πλευρά μας, επειδή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε και να αντέξουμε την απόρριψη.
Καθώς, λοιπόν, έχεις φτιάξει την τέλεια εικόνα σου, πρέπει και να τη διατηρήσεις. Αυτό σημαίνει πώς αλλοιώνεις κάθε τι «αρνητικό», που πιστεύεις ότι έχεις πάνω σου. Από τα φυσικά σου χαρακτηριστικά ως και τα στοιχεία του χαρακτήρα σου. Θέλεις να είσαι πάντα όμορφος ή όμορφη, να δείχνεις ελκύστικός-ή, να χαμογελάς σαν διαφήμιση για οδοντόκρεμα και να έχεις πάντα τύπο. Με λίγα λόγια δεν αφήνεσαι ελεύθερος-η να απολαύσεις τη συντροφιά του παρτενέρ σου. Σκοπός σου δεν είναι να ζήσεις τη στιγμή, αλλά να μη χάσεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επέβαλες στον εαυτό σου.
Δε σου επιτρέπεις να εκφράσεις συναισθήματα όπως είναι ο θυμός, ο πόνος, η δυσαρέσκεια για να μη δείξεις αδυναμία. Προσπαθείς να έχεις μια θετική στάση για όλα, ακόμα και όταν κάτι δεν ταιριάζει με τις πεποιθήσεις και τις αξίες σου. Η ανασφάλειά σου είναι αυτή που σε καθοδηγεί. Διάφορες αρνητικές σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου και δε σου επιτρέπουν να αισθανθείς ασφάλεια με σένα και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώσει αποδοχή γι’ αυτό ακριβώς που είναι.
Ο ενθουσιασμός αυτής της νέας γνωριμίας, το καινούριο που σου συμβαίνει, αυτό το κάτι που έρχεται να ταράξει τα νερά σου και να σε βγάλει από τη ρουτίνα και η προσωπική σου ανάγκη για μια σχέση λειτουργούν αντίστροφα σε σένα και δεν είσαι τόσο ειλικρινής όσο θα ήθελες. Για να καλύψεις τα κενά μέσα σου πιάνεσαι από αυτή τη σχέση και προσπαθείς με το τρόπο σου να τη χειραγωγήσεις.
Κάπως έτσι, σε ξεγελάς. Έχεις πείσει κι εσένα τον ίδιο, ότι όντως είσαι εκείνο το άτομο. Έπαψες όμως να σέβεσαι τον εαυτό σου και τα όρια τού ανθρώπου που λες ότι θέλεις για σύντροφο. Πόσο οξύμωρο. Να ζητάμε την αγάπη και την αποδοχή από τους άλλους, ανθρώπους όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε σε θέση να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας.
Κι αν έχεις κάνει κι άλλες σχέσεις στο παρελθόν, δε σε βοήθησαν και τόσο αφού δεν κοίταξες μέσα σου να δεις ποιος είσαι και τι είναι αυτό που θέλεις να έχει το ταίρι σου. Όχι τι θέλει από σένα, αλλά εσύ τι έχεις ανάγκη. Επιδιώκεις να ανέβεις χωρίς να συνειδητοποιείς ότι είναι παροδικό. Πως όλη αυτή η φούσκα κάποια στιγμή θα σκάσει. Χρειάζεται να δεις τη μοναδικότητά σου για να μπορέσεις να την εκφράσεις. Θα τη φανερώσεις με τόσο φυσικό τρόπο που, δε θα υπάρχει περίπτωση να μην κεντρίσεις το ενδιαφέρον και την προσοχή εκείνου που η καρδιά σου λαχταρά.
Και δε θα μάθεις ποτέ αν τελικά ο γνήσιος εαυτός σου άξιζε της προσοχής κάποιου, αφού δεν του έδωσες την ευκαιρία να τον γνωρίσει.
Συντάκτης: Άννα Κοκολάκη
