Πανελλήνιες: Όσα θα θέλαμε να ακούσουμε ως νέοι και όσα πρέπει να πούμε ως γονείς

Για τελευταία φορά χτύπησε, την Παρασκευή, το σχολικό κουδούνι για τους μαθητές των Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων, που φοιτούσαν στη Γ’ τάξη.

Μόλις 68.851 είναι οι υποψήφιοι που θα δώσουν φέτος, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, για να περάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την Πέμπτη 30 Μαΐου θα ξεκινήσουν οι Πανελλαδικές του 2024 με τους μαθητές των Επαγγελματικών Λυκείων να διαγωνίζονται στα Νέα Ελληνικά ενώ μία μέρα μετά – Παρασκευή 31 Μαΐου οι απόφοιτοι των Γενικών Λυκείων, θα διαγωνισθούν στη Νέα Ελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία.

Πρώτο μάθημα Νέα Ελληνικά

Σε ένα και μόνο κοινό μάθημα θα εξετασθούν όλοι οι διαγωνιζόμενοι και αυτό είναι φυσικά η Νέα Ελληνική Γλώσσα. Αν και η ύλη που διατίθεται για εξέταση είναι τεράστια και σίγουρα πρέπει να καλυφθεί μία μεγάλη γκάμα θεμάτων για να αναδείξει τις ικανότητες των μαθητών, όπως μας εξηγούν πολλοί φιλόλογοι περιμένουν τα θέματα να είναι επίκαιρα.

Θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος όπως είναι η βiα (σχολική, οικογενειακή, επαγγελματική), ο φυλετικός διαχωρισμός, η ενσωμάτωση – ένταξη των μειονοτήτων σε μία νέα κοινωνία, η ανεξιθρησκεία, η φτώχεια κ.α., είναι μερικά από αυτά που περιμένουμε να δούμε τους μελλοντικούς ακαδημαϊκούς μας πολίτες να διατυπώνουν. Ιδιαίτερη σημασία έχουν βέβαια και τα περιβαλλοντικά ζητήματα όπως είναι η διαρκής αυξανόμενη ρύπανση του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή, η κακοποίηση των ζώων. Αξίζει, φυσικά, να δούμε και το τρόπο που η νέοι αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της υπερ-πληροφόρησης, της τεχνολογίας και πώς τους βοηθάει στην ελευθερία του λόγου τους. Παράλληλα η χρήση των κοινωνικών δικτύων, τα πλεονεκτήματα και η βοήθεια που έχουν δώσει αλλά και τα μειονεκτήματα αυτών. Κοινωνικός αποκλεισμός, ψυχολογικές διαταραχές.

Παρόλο που το σύστημα εκπαίδευσης παραμένει σε ένα μεγάλο του κομμάτι στείρο και αναχρονιστικό ακολουθώντας τακτική αποστήθισης, αναμένουμε με το χρόνο αυτό να αλλάξει. Η γλώσσα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μορφές έκφρασης. Ας αφήσουμε τη νεολαία να μας δείξει τις δεξιότητές της, το τρόπο που βλέπει αυτό το κόσμο και τι θέλει να αλλάξει.

Η στάση – θέση των γονιών

Κάθε γονιός περιμένει τη στιγμή που το παιδί του θα περάσει στη σχολή που επιθυμεί για να νιώσει περήφανος. Από τη μία προσπαθεί να το εμψυχώσει και να το ενθαρρύνει από την άλλη όμως του φορτώνει, άθελά του, το βάρος ότι πρέπει να πετύχει. Για τα παιδιά είναι η πρώτη ουσιαστική μάχη που δίνουν με τον εαυτός τους, με τους γονείς τους και με την κοινωνία. Αυτό που χρειάζονται είναι στήριξη, ακόμα και αν δεν έχουν προγυμναστεί όπως θα θέλατε ή δεν περάσουν στη σχολή της αρεσκείας σας.  Θέλουν να αισθανθούν την αποδοχή σας, να είστε εκεί σε περίπτωση που δεν τα «καταφέρουν» και να τους δείξετε ότι υπάρχουν λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Αν και το άγχος που έχετε, είναι δικαιολογημένο, καλό θα ήταν να μην το περάσετε στα παιδιά σας.

Κάθε άνθρωπος χαράζει το δικό του δρόμο. Η σύγκριση με άλλους συμμαθητές του που μπορεί να έχουν περισσότερη μαθησιακή κλήση δε θα ωφελήσει σίγουρα κανένα. Αντιθέτως θα έχει ως αποτέλεσμα οι ικανότητες του παιδιού σας να μη βγουν στην επιφάνεια, καθώς εσείς οι ίδιοι δε θα τις έχετε αντιληφθεί.  Επικεντρωθείτε μαζί στα δυνατά του σημείο και προσπαθήστε να τα  αναδείξετε. Τα παιδιά δεν είμαστε εμείς. Έχουν τα δικά τους όνειρα, τις δικές τους ανάγκες και θέλω. Αν το δικό σας παιδικό όνειρο ήταν να γίνεται καθηγητής, ηθοποιός, μάγειρας, ή κάτι άλλο μην το κληρονομήσετε  στα παιδιά σας.  Μιλήστε τους για το μέλλον, μοιραστείτε τις ανησυχίες σας και προσπαθήστε να τα καθοδηγήσετε. Αφήστε τα ελεύθερα να διαλέξουν τι θέλουν να κάνουν, να αναγνωρίσουν που είναι καλοί και που λιγότερο.  Τώρα είναι η δική τους στιγμή να δημιουργήσουν την ταυτότητά τους, να διαφοροποιηθούν από σας και να ενηλικιωθούν.

Η ζωή σας τώρα αρχίζει!

Ήρθε η ώρα που θα τα δώσετε όλα ή όσα μπορείτε και θέλετε! Για πολλούς από σας ίσως οι πανελλήνιες να σημαίνουν, να «φύγω» από το πατρικό σπίτι, ή να «κάνω» το όνειρο μου πραγματικότητα ή να «προσπαθήσω» για κάτι που μπορεί να βγει μπορεί και όχι. Κάποιοι είστε σίγουροι, κάποιοι το ψάχνετε ακόμα, και άλλοι πηγαίνετε με τη ροή. Είναι τόσο φυσιολογικό αυτό που βιώνεται, καθώς βρίσκεστε στο μεταίχμιο της εφηβείας και της ενηλικίωσης. Σκοπός των εξετάσεων είναι να επιλέξεις μία σχολή πού θα σου ανοίξει το δρόμο για το μελλοντικό σου επάγγελμά. Πόσο σίγουρο όμως είναι ότι μετά από κάποια χρόνια αυτό το επάγγελμα που κάποτε επέλεξες θα σε γοητεύει το ίδιο;

Οι εξετάσεις είναι μία διαδικασία που αφορούν εσένα. Αν θέλεις να αποδείξεις στους γονείς σου ότι αξίζεις, στους φίλους σου ότι πέτυχες, στους καθηγητές ότι δεν έχασαν το χρόνο τους μαζί σου μάλλον δε βρήκες το «σωστό» τρόπο. Το άγχος που έχεις για να καταφέρεις να πετύχεις, και να αισθανθείς εσύ όμορφα με σένα, είναι ήδη αρκετό.
Σίγουρα όμως οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν είναι το τέλος του κόσμου σας. Είναι μονάχα μια σταγόνα σε όλα αυτά που καλείστε να κάνετε από δω και πέρα. Η επιτυχία και η αποτυχία είναι έννοιες τόσο σχετικές μεταξύ τους, που πάντα μας μπερδεύουν όλους. Αν, για παράδειγμα,  δεν περάσεις στην πρώτη σου επιλογή, θα το εκλάβεις ως μία αποτυχία, όμως οι ευκαιρίες που πιθανότητα να σου δώσει η άλλη επιλογή να είναι για το μέλλον σου περισσότερο κερδοφόρες.

Όλα είναι μέρος της ζωής. Άλλοτε δίνουμε μικρές και άλλοτε μεγαλύτερες μάχες για να κερδίσουμε. Το ζητούμενο όμως είναι να απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Όποιο και αν θα είναι το αποτέλεσμα στο τέλος αυτό που θα θυμάστε είναι πώς ήσασταν τότε. Μιλήστε με κάποιον που σας καταλαβαίνει, εκφράστε τα συναισθήματα σας, ξεκουραστείτε, συμβουλευτείτε κάποιο καθηγητή σας αν έχετε ανασφάλειες για κάποιο μάθημα, πιστέψτε σε σας!