Τις μεγαλύτερες αλλαγές τη ζωής μας, τις ζήσαμε μετά από πολύ πόνο

Οι αλλαγές που βιώνουμε στη ζωή μας, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής. Από την εξωτερική μας εμφάνιση έως και την πνευματικότητά μας παρατηρούμε τον εαυτό μας να βρίσκεται διαρκώς σε μία μεταβολή. Σημαντικός παράγοντας της μεταβολής αυτής είναι αρχικά ο χρόνος και η εμπειρία. Τις μεγαλύτερες όμως αλλαγές τη ζωής μας, τις ζήσαμε ύστερα από πολύ πόνο. Είναι εκείνες οι στιγμές που έρχονται απρόσκλητες, που δε φανταζόσουν τον εαυτό σου ποτέ να βιώσει κάτι τέτοιο, που σκέφτεσαι συνεχώς αυτό γιατί έπρεπε να ”μου” συμβεί. Είναι εκείνες οι στιγμές που ”κόβουν” τη ζωή σου στη μέση και σε αφήνουν άφωνο, να προσπαθείς να τα καταφέρεις μόνος. Όλο σου το ”είναι” πλημμυρίζεται από διάφορα συναισθήματα τα όποια δεν μπορείς να ελέγξεις και να καταλάβεις. Φόβος, θλίψη, άγχος, ντροπή, θυμός, είναι λίγα απ’ όλα όσα νιώθεις. Για τον καθένα το βίωμα το οποίο έζησε και του άλλαξε ριζικά τη ζωή του μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό. Ένα διαζύγιο μετά από χρόνια γάμου, ένας ξαφνικός θάνατος του γονιού ή κάποιου πολύ στενού φίλου, μια απρόσμενη απόλυση από τη δουλειά, η προδοσία από αγαπημένα πρόσωπα, είναι λίγα από τα γεγονότα τα οποία έρχονται και αναθεωρούν για πάντα το τρόπο που σκεφτόμαστε, ενεργούμε, βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τη ζωή.

Στην αρχή υπάρχει μονάχα το μαύρο. Βρίσκεσαι σε μία κατάσταση άρνησης. Όλα είναι μάταια και τίποτα απολύτως δε γεμίζει το κενό εκείνο που δημιουργήθηκε. Όλες οι μέρες φαίνονται ίδιες, βαρετές χωρίς ίχνος προσμονής και αισιοδοξίας. Ζεις μέσα με μία τρύπα και ανακυκλώνεις τις ίδιες αρνητικές σκέψεις. «Τι θα μπορούσε να αλλάξει;» «Τι έκανα λάθος;» «Άραγε θα ξανά είμαι όπως πρώτα;». Και όλο αυτό δε σταματάει. Στο ηχείο παίζει εδώ και νύχτες το ίδιο στενάχωρο τραγούδι. Η καθημερινότητά σου έχει πάρει μία τελείως διαφορετική πορεία από αυτή που φανταζόσουν και ήθελες. Κλείνεσαι στον εαυτό σου και χάνεσαι γιατί πληγώθηκες. Κι αυτό από μόνο του είναι ικανό να φέρει στην επιφάνεια μία άλλη πλευρά του εαυτού σου, που πριν δεν ήξερες ότι υπήρχε. Και εδώ έρχεται το πρώτο σου μάθημα. Παρόλο τα συναισθήματα που αισθάνεσαι αλλά δε θέλεις να τα νιώθεις, είναι αυτά που θα σου μάθουν την αλήθεια και το νόημα της ζωής. Κλαις, έρχεται το πρώτο ξέσπασμα. Εκεί νιώθεις μία ανακούφιση, όμως υπάρχει ακόμα δρόμος.

Όλοι μας φοβόμαστε να ζήσουμε αληθινά γιατί προσπαθούμε να προστατέψουμε την καρδιά μας. Η ζωή όμως είναι γρήγορη και δε ρωτάει κανένα πώς επιθυμεί να ζήσει αντίθετα του φέρνει ολοένα και περισσότερες προκλήσεις να αντιμετωπίσει. Το «γιατί σε μένα;» δεν υπάρχει, κανένας δε μένει αλώβητος από αυτό το πέρασμα. Αν και υπάρχουν φορές που νιώθουμε πως μόνο εμείς πληγωνόμαστε σε αυτό το κόσμο, αρκεί κάποιος να ανοίξει το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση για να διαπιστώσει πόσος πόνος υπάρχει εκεί έξω. Ο μικρόκοσμός σου όμως έχει τραυματιστεί σοβαρά. Η πραγματικότητά σου κατέρρευσε από τη μία στιγμή στην άλλη. «Και τώρα τι; Πώς μπορώ να ζήσω με αυτό;» Σιγά – σιγά έρχεται μία μικρή σπίθα φωτός, συνειδητοποιείς πώς αυτή η αλλαγή ήρθε για πάντα και εσύ θα πρέπει να μάθεις να υπάρχεις μαζί της. Ίσως κατά βάθος αυτό να μας ζορίζει περισσότερο, πώς θα συνηθίσουμε να ζούμε μέσα σε μία νέα πραγματικότητα, και ποιοι θα είμαστε στο τέλος εμείς.

Γιατί χωρίς να το καταλάβεις άλλαξες και εσύ από εκείνο το πρώτο λεπτό. Βιώνεις ένα μικρό πένθος. Κάθε μεγάλη τροπή που παίρνει η ζωή, χρειάζεται χρόνο ώστε να μπορέσεις να την αφομοιώσεις. Ο χρόνος αυτός αποτελεί το μεταίχμιο για να κάνεις τη νέα σου αρχή. Όσο βουνό και αν σου μοιάζει τώρα η διαδικασία είναι αυτή που χρειάζεσαι για να μπορέσεις να εξελιχθείς. Μέσα σου επικρατεί θλίψη και βγαίνει με θυμό. Δεν μπορείς να εκφράσεις με γαλήνη τα συναισθήματα σου καθώς μέσα σου επικρατεί τρικυμία. Αγχώνεσαι για το τι θα επακολουθήσει. Εσύ εξακολουθείς να υπάρχεις και χωρίς να το καταλαβαίνεις έχεις ξεκινήσει να ακολουθείς τα νέα δεδομένα. Το αύριο είναι εκεί και σε περιμένει. Αν και μπορεί τώρα να μη νιώθεις ακόμα έτοιμος μέσα σου κάπου στο βάθος υπάρχει μια εσωτερική φωνή που σε καλεί. Αρκεί να συνδεθείς με τον εαυτό σου και θα δεις το μέλλον που σε περιμένει. Και αυτό το μέλλον σου αξίζει γιατί το κέρδισες ύστερα από πολύ κόπο. Γύρω από το μαύρο χρώμα που υπήρχε στη ζωή σου αρχίζεις τώρα να προσθέτεις και άλλα χρώματα. Και όσο πιο πολλά χρώματα μαζεύεις γύρω σου καταλαβαίνεις και την αξία του μαύρου αλλά και ότι είσαι ένας καμβάς ο οποίος μπορεί να αποτελείται απ’ όλων των ειδών τα χρώματα.