Δεν είναι έρωτας αν ζητάς να αλλάξει συναλλαγή είναι

Κάποτε είχα ακούσει πως μια σχέση, για να είναι επιτυχημένη πρέπει να μοιάζει με τον καφέ. Θέλει υπομονή, φροντίδα, γούστο και αγάπη. Εμένα μου έρχονται μερικά συστατικά ακόμα, μα ας αρκεστούμε σε αυτά. Το ζήτημα είναι πως ένα μόνο δεν αρκεί για να πετύχει η συνταγή. Πόσο ικανό είναι λοιπόν εκείνο το «Σ’ αγαπώ» να κρατήσει δυο ανθρώπους μαζί. Ερωτευόμαστε (ή ίσως ενθουσιαζόμαστε) πολύ εύκολα με την πρώτη εικόνα που λαμβάνουμε για τον άλλο. Ξεχνάμε όμως να υπολογίσουμε πως η αρχική εντύπωση που προσπαθούμε να πλασάρουμε στους άλλους για εμάς είναι ίσως το ιδανικό που θα θέλαμε να είμαστε. Συνεπώς έτσι σκέφτεται ή πράττει και η απέναντι μεριά.

Δυστυχώς, όσο υπέροχη σχέση κι αν έχει χτίσει κανείς με τον εαυτό του πάντοτε θα βρίσκει αρνητικά. Είτε εκείνα αφορούν την εμφάνιση είτε τον χαρακτήρα. Ίσως ανά περιπτώσεις να επικεντρωνόμαστε στα εξωτερικά χαρακτηριστικά αφού είναι πιο δύσκολο να τα αλλάξουμε. Γι’ αυτά άλλωστε δεν ευθυνόμαστε εμείς. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ανέφικτο.

Έχουμε μπερδευτεί λίγο τα τελευταία χρόνια ενώ ακούμε συνεχώς πως πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είναι λατρεύοντας κάθε ατέλεια, ταυτόχρονα απαιτείται να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή εκείνου αλλάζοντας οτιδήποτε μας βασανίζει. Μέχρι εδώ όμως αποτελεί δική μας επιλογή το πώς θα θέλαμε να είμαστε ή να γίνουμε καθώς και τι είναι εκείνο που τελικά θα μεταποιήσουμε ώστε να επιτύχουμε την εικονική μας τελειότητα. Τι γίνεται όμως όταν κάποιος άλλος μας ζητά να αλλάξουμε ή το κάνουμε εμείς σε εκείνον;

Η παγίδα είναι η πρώτη επαφή με την εικόνα που εμείς λάβαμε μεταφράζοντάς τη όπως μας βολεύει. Εξιδανικευμένα πρότυπα, ρομαντικές ταινίες ή προσωπικά κενά που παλεύουμε να καλύψουμε μέσα από άλλους; Όλοι λίγο πολύ, αναζητούμε ό, τι μας λείπει καθώς και την πλήρη αποδοχή των άλλων. Ας θυμηθούμε παρέα όμως, πως δεν είμαστε τηγανιτές πατάτες για να αρέσουμε σε όλους. Άλλωστε ούτε σε μας αρέσουν όλοι. Πάντοτε υποστήριζα το «λίγοι και καλοί» μα και σωστοί. Το να αποτελείται η παρέα σου από δύο άτομα, επί παραδείγματι, δε συνεπάγεται να είναι τα σωστά ούτε όμως αν κατεβάζετε ποδοσφαιρική ομάδα, πως είναι τα λάθος. Αρκεί απλώς ότι αλλαγές θα σου ζητηθούν από εκείνα να κάνεις στον εαυτό σου να είναι μόνο για το καλό σου. Εάν κάποιος σε παροτρύνει να γυμναστείς δε σημαίνει πως θα το κάνει για να αδυνατίσεις επειδή δεν του αρέσεις όπως είσαι. Ίσως το κάνει για να βελτιωθεί η φυσική σου κατάσταση και υγεία ή ακόμη, για να αποκτήσετε μια κοινή συνήθεια ώστε να περνάτε χρόνο μαζί.

Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο ένας παλεύει να εντοπίσει την ιδανική πλευρά του άλλου, η οποία υφίσταται μόνο στη φαντασία του. Αναλογίσου πριν παλέψεις να μεταμορφώσεις κάποιον ότι αυτά που σήμερα βρίσκεις σαν ατέλειες είναι όλα αυτά που σε οδήγησαν να τον ερωτευτείς. Το ίδιο φυσικά πρέπει να εξετάζετε αμφότεροι. Μικροϋποχωρήσεις κάνουμε, θα κάνουμε και θα αναζητάμε πάντοτε αρκεί με αυτές να μην αγανακτούμε. Είναι έντονα διαφορετικό να σου ζητήσει κανείς να αλλάξεις το χρώμα των μαλλιών σου, (όπου προσωπικά θα με δυσκόλευε αρκετά) με το να σταματήσεις να βλέπεις τους φίλους ή ακόμη και να αλλάξεις θρησκεία, επάγγελμα ή ιδεολογία πολιτική (που είναι μία αρκετά μεγάλη παραβίαση των δικαιωμάτων σου).

Κάποτε είχα γνωρίσει ένα ζευγάρι από εκείνα που θαρρείς πως είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Δυο πανευτυχείς ανθρώπους όπου ζούσαν έναν επίγειο έρωτα βγαλμένο από παραμύθι. Σαν να το ζήλευα καμιά φορά το συναίσθημα αυτό. Έμαθα προσφάτως πως δεν είναι πια μαζί. Όχι, δεν ξε-αγαπήθηκαν -ανάθεμα κι αν γίνεται– μα οι οικογένειές τους μπήκαν εμπόδιο ζητώντας τους να αλλάξουν. Κανείς δεν έκανε πίσω, δε γινόταν άλλωστε κι έτσι πάγωσε ένας έρωτας. Δε θα μείνω στον λόγο αφού θεωρώ ανούσιο να αναφερθεί μιας κι είναι ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα όπου οι περισσότεροι έχουμε βιώσει.

Στην ιστορία μας δεν ξέρω αν πληγώθηκε κάποιος πιο πολύ από τον άλλον, όμως θεωρώ σχεδόν σίγουρο πως η μεριά του «θύτη» ίσως είναι πιο επίπονη. Με τον όρο θύτη, αναφέρομαι στο άτομο που απαιτεί μια αλλαγή από τον σύντροφό του ενώ όταν συνειδητοποιεί πως μετάνιωσε είναι πια αργά. Βεβαίως έχει πάρει ένα δυνατό μάθημα καθώς πλέον μπορεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα των ανθρώπων και να την αποδεχθεί. Να αγαπήσει εκείνο που πραγματικά έχει δίπλα του κι όχι εκείνο που ιδανικά θα ήθελε ή θα φανταζόταν.

Αδιαμφησβήτητα το «θύμα» έχει λόγους ή αφορμές ώστε να είναι πιο συγκεκριμένος στο εξής θέτοντας τα όριά του εξ αρχής. Μεταβάλλονται καμιά φορά μα αυτό είναι το μυστικό. Όσα δίνουμε στον άλλον από αγάπη ή αφέλεια εκείνος ίσως τα λαμβάνει ως αδυναμίες άρνησης και καταλήγει να τα εκμεταλλεύεται. Θα μου πεις, «δηλαδή να πάψω να εμπιστεύομαι και τη σκιά μου για να μην πληγωθώ ή να μη δίνω απλόχερα όσα νιώθω;» Τίποτα από τα δύο. Να κάνεις πάντοτε ό, τι αισθάνεσαι αρκεί να μη μετανιώσεις ποτέ. Όχι για όσα ένιωσες μα για όσα προκάλεσε από τη λάθος συναισθηματική σου διαχείριση.

Εδώ είναι που έρχεται να ταιριάξει το «Αγάπα πρώτα τον εαυτό σου κι ύστερα όλους τους άλλους». Αν ξέρεις να θέτεις τα όριά σου, να διεκδικείς όσα θες ακόμη κι αν χρειαστεί ο ήλιος να δύσει απ’ την ανατολή, θα μάθουν να σε αποδέχονται και να σε αγαπούν για αυτό ακριβώς που είσαι. Μην αφήνεις σε κανέναν το περιθώριο να σε πληγώνει ζητώντας σου να αλλάξεις. Αν δεν του κάνεις, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Δείξε από εκείνη την πρώτη εντύπωση ό, τι πιο αληθινό έχεις εντυπωσιάζοντας τον άλλο με την αυθεντικότητά σου.

Αποψούλα για σήμερα, που πιο πολύ με συμβουλή μοιάζει: Βρες όσα δε σε ευχαριστούν σε εσένα και μετέτρεψέ τα σε προτερήματα. Οριοθέτησε τα θέλω και τα πιστεύω σου. Σου υπόσχομαι πως θα δεις τεράστια αλλαγή στην εκτίμηση των άλλων προς εσένα μα και μεγαλύτερη απόρριψη. Μη σε πάρει από κάτω, δε θα έκανες χωριό με εκείνους ούτως ή άλλως. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε κάνει κάτι που δεν είσαι ή δε θα ήθελες ποτέ να γίνεις.