«Βεβαίως και δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες, μωρό μου.» Διάβασα πρόσφατα αυτή την πρόταση στη συνέντευξη το κυρίου Χριστιανόπουλου. Μα τι λέει αυτός, σκέφτηκα στην αρχή, είναι καθόλου με τα σωστά του; Δε μου πήρε πολύ χρόνο για να διαπιστώσω πως είχε απόλυτο δίκιο. Τα έβαλα κάτω με χαρτί και μολύβι και ξεκίνησα υπολογισμούς. Ένα κι ένα δύο. Πάντα; Δεν υπάρχουν φορές που κάνει έντεκα ή ένα; Υπάρχουν. Σ’ αυτές τις εξαιρέσεις ανήκει και ο έρωτας.
Καρδούλες, πεταλούδες στο στομάχι, ροζ συννεφάκια κι ένα σορό χαζομάρες για να ωραιοποιήσουμε τον πόνο που βιώνουμε από τον έρωτα. Μάθαμε να τον εξυμνούμε αδημονώντας τη στιγμή που θα μας χτυπήσει την πόρτα. Και; Τι καταλάβαμε; Είσαι κι εσύ που θα μου πεις πως πέτυχες το λαχείο αλλά πριν βιαστείς αναλογίσου τι πέρασες μέχρι τότε ή τι υπάρχει γύρω σου.
Βάση στατιστικών ένας έρωτας κρατάει δύο χρόνια. Ούτε μέρα παραπάνω. Ίσως να είναι κάπως αυστηρό το όριο όμως από προσωπική πείρα δεν μπορώ να διαφωνήσω. Άλλωστε είναι χιλιοακουσμένα αυτά. Ο ενθουσιασμός οριοθετείται στο τρίμηνο κι ύστερα αντιλαμβανόμαστε αν είναι έρωτας. Κι όταν αυτός περάσει; Αν είσαι τυχερός έρχεται η αγάπη. Τι πάει να πει όμως τυχερός; Παιχνίδι πιθανοτήτων παίζουμε; Όχι. Απλώς, συνήθως μετά το πέρας του έρωτα που κρύβει τον ενθουσιασμό, εμφανίζεται η πραγματική εικόνα του συντρόφου σου. Όχι εκείνη που είχες πλάσει στο μυαλό σου και ζούσες με την ψευδαίσθηση πως είναι αληθινή. Τότε ή συμβιβάζεσαι και μένεις ή πάμε για άλλα.
Δεν ξέρω αν θέλω να πιάσω τα φιλοσοφικά αλλά αξίζει να αναφερθεί πως η γνώμη του Freud περί μιας και μοναδικής αγάπης, τείνει να επαληθεύεται. Ψάχνουμε σε συντρόφους τα πρόσωπα των ανθρώπων που υπήρξαν οι πρώτες μας αγάπες και σχέσεις εμπιστοσύνης. Είτε είναι γονείς, είτε παππούδες, θείοι, αδέλφια, κηδεμόνες. Εκείνα τα πρότυπα αγάπης που ακόμη κι όταν δεν είναι υγιή, εξακολουθούμε να τα ψάχνουμε μανιωδώς σαν να μας τρομάζει το νέο. Εκείνο που δεν έχουμε βιώσει ξανά. Επιζητούμε την ασφάλεια των γνώριμων συναισθημάτων. Αυτή η διαδικασία όμως φτάνει να γίνεται εμμονή και να εξαρτάται η ευτυχία μας από τα χέρια άλλων. Ή μάλλον τις καρδιές άλλων. Κρίνεται ορθότερο για την περίσταση.
Αμφισβητείται η ύπαρξη ευτυχίας του ατόμου ως μονάδα καθώς τα κοινωνικά πλαίσια που έχουν επιβληθεί, ωθούν τον καθένα σε αυτή την σκέψη. Από πολύ μικρές ηλικίες ακούμε για γάμους, οικογένειες και ολοκλήρωση που προκύπτει μόνο μέσω αυτής της οδού. Όσο ρομαντισμό κι αν κρύβω, διαφωνώ κάθετα με την παραπάνω λογική. Ευτυχισμένος είναι κανείς όταν τελειοποιήσει τη σχέση με τον εαυτό του. Ύστερα, ας αποφασίσει μόνος αν θέλει να σπάσει τη μοναξιά του και να μοιραστεί την ευτυχία του. Δεν είμαστε παζλ να ενώσουμε τα κενά μας για να συμπορευθούμε. Απαιτείται προσωπική ολοκλήρωση για την επιτυχία της ευτυχίας.
Καλά όλα αυτά θα μου πεις και χαζεύοντας στο instagram θα πέσεις σε εκείνες τις ειδυλλιακές φωτογραφίες ζευγαριών που είναι οριακά βγαλμένες από περιοδικά. Ασυναίσθητα, ειδικά αν είσαι σε περίοδο μοναξιάς, θα ζηλέψεις λίγο και θα αναρωτηθείς πότε θα βιώσεις κι εσύ έναν τέτοιο έρωτα ή γιατί ο δικός σου δεν πηγάζει από τόση ευτυχία. Δεν ξέρω για σένα, εγώ πάντως όποτε υπήρξα ερωτευμένη, ή έστω νόμισα, δε θυμάμαι να έστησα το τρίποδο, να άνοιξα φλας και να αποθανάτισα τις αγκαλιές στον καναπέ ή τα παιχνίδια στην ακτή της παραλίας. Κάπως στημένα μου μοιάζουν εμένα τέτοια σκηνικά. Δε σκοπεύω να βγάλω την ουρά μου απ’ έξω, φυσικά κι έχω βγάλει φωτογραφίες με συντρόφους όμως δεν τις πούλησα για αυθόρμητες στιγμές ατέρμονης ευτυχίας. Ένας έρωτας που πασχίζει να φωνάξει χαρά από τα social media ή τα φώτα των φακών, δεν είναι ούτε έρωτας ούτε ευτυχισμένος. Το μυαλό όμως δεν έχει την τάση να αποκωδικοποιεί όλες αυτές τις πληροφορίες ακαριαία γι’ αυτό πέφτει στην παγίδα πιστεύοντας αυτό που βλέπει χωρίς να επεξεργαστεί το background.
Πουλάνε όμως θα μου πεις όλες αυτές οι εικόνες είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε την τηλεόραση. Αμφιβάλω. Δε γνώρισα κανέναν να ερωτεύεται έχοντας την ανάγκη να το προβάλει. Δεν μπορώ να παραλείψω κι εδώ τις εξαιρέσεις των ανθρώπων που πληρώνονται από την προβολή αυτή. Ωστόσο, ακόμη και τότε, δεν πουλάει ο ευτυχισμένος έρωτας αλλά το κουτσομπολιό της προσωπικής ζωής του ζευγαριού.
Έρωτας και πάλι έρωτας. Όχι με καρδούλες και παραφουσκωμένα μπαλόνια. Με πόνο και δυσκολίες. Το χειρότερο με τον έρωτα είναι πως συνηθίζει να αφορά μια εκ των δύο πλευρών. Δημιουργεί απωθημένα κι εκείνα πονάνε περισσότερο από κάθε τέλος. Μονάχα έτσι είναι οι έρωτες κι ας θέλουμε να τους αντιμετωπίζουμε σαν τριαντάφυλλα. Ξεχνάμε τα αγκάθια αλλά πιάνοντας βιαστικοί το άνθος πληγωνόμαστε. Άλλοτε ανεπανόρθωτα κι άλλοτε πιο συμβατικά. Οραματιζόμαστε χαμόγελα, δυνατά γέλια, χαρές, αγάπες ενώ στο τέλος μένουν μόνο δάκρυα. Έτσι είναι ο έρωτας όμως. Όμορφος αλλά επικίνδυνος. Ανέκαθεν αυτή η μορφή έρωτα πουλούσε. Όσα αρκουδάκια κι αν πάρεις ή δώσει του Αγίου Βαλεντίνου, θα καταλήξουν ξεκοιλιασμένα ή καταχωνιασμένα σε κάποιο ντουλάπι μέχρις ότου έχεις την δύναμη να τα αντικρίσεις ξανά. Τα λουλούδια μαραίνονται αλλά κανένα ψεύτικο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μαγεία του αληθινού. Έτσι και οι έρωτες περνούν,όμως καμία συμβατική αγάπη δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φλόγα τους.
Αποψούλα γι’ απόψε; Με ένα ευχαριστώ θέλω να ξεκινήσω, σε συγγραφείς και ποιητές που πήγαν κόντρα στο κύμα κι επέλεξαν να γράψουν για τον έρωτα που πονάει κι αφήνει πληγές. Σε εκείνους θα ανατρέχουμε όταν ψάχνουμε την ελπίδα πως δεν είμαστε οι μόνοι που πέσαμε θύματα του φτερωτού αγγέλου με τα ατελείωτα βέλη στη φαρέτρα. Όσο για εκείνες τις καλοστημένες φωτογραφίες που ξεχειλίζουν ευτυχία, μια συμβουλή που δίνω πάντα˙ μην κατεβάζεις αμάσητα όσα βλέπεις στα social media. Είναι η δουλεία τους να σου πουλήσουν ακόμη και συναισθήματα. Γίνεσαι εύκολα διαχειρίσιμος έτσι.
Οπότε την επόμενη φορά που θα δεις ένα ευτυχισμένο ζευγάρι να τρέχει ανέμελο στην ακτή σκέψου ένα τρίποδο στημένο στο πουθενά ή έναν κακομοίρη φίλο που έχει τραβήξει εκατό φορές εκείνο το παιχνίδι για να φανεί αληθινό αλλά και φωτογενές. Τέλος, να ερωτεύεστε. Να ερωτεύεστε βαθιά και να πονάτε. Βοηθάει!
Συντάκτης: Μέρσα Τσακίρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
