Προτιμούν να κρατούν αποστάσεις γιατί φοβούνται την επαφή

Καμιά φορά οι σχέσεις λήγουν ξαφνικά, άδοξα, χωρίς να το περιμένεις, με αποτέλεσμα να υψώσεις απροσπέλαστα τείχη. Θαρρείς πως θα προστατευτείς από επόμενες πιθανές κακοτοπιές, γεγονός που αποτελεί ουτοπία. Πασχίζεις να κρατήσεις άμυνες σε εξωτερικά ερεθίσματα μα καταλήγεις να κλείνεσαι στον εαυτό σου μη βοηθώντας ούτε εσένα τον ίδιο. Εκπέμπεις μια εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στον αληθινό σου εαυτό και που φτάνει σε σημείο να σε αντιπροσωπεύει πριν καλά καλά το καταλάβεις.

Καμιά φορά εκείνοι οι απόμακροι τύποι που θα συναντήσεις δεν είναι απλώς σνομπ. Βρίσκονται σε εσωτερική πάλη, την οποία έχουν καταφέρει να κρύψουν πίσω απ’ την ασπίδα του «ύφους» τους. Δείχνει ενίοτε ωριμότητα μια τέτοια συμπεριφορά που είναι φυσικά δύσκολο να συλλάβουν όσοι στέκουν έξω απ’ τον χορό. Άνθρωποι πληγωμένοι απ’ τους ανθρώπους, τις συμπεριφορές τους ή ακόμη και απ’ τη ζωή. Εικόνα αδικίας, απόρριψης και ένα σωρό άλλα αρνητικά συναισθήματα οδηγούν αυτόματα εσωστρέφεια. Δύσκολο για αρκετούς να βρουν τις ισορροπίες τους αν αναλογιστούμε τον καθημερινό αγώνα δρόμου να καλύψουμε υποχρεώσεις, να διαχειριστούμε σχέσεις και να παραμείνουμε αλώβητοι. Απόρροια των παραπάνω αποτελεί το γεγονός πως ένας φαινομενικά μπλαζέ τύπος, ως επί το πλείστον είναι ένας άνθρωπος με βαρύ παρελθόν, το οποίο επιβαρύνει το μέλλον του. Σκέψου όμως πόσο ενδιαφέρουσες ιστορίες μπορεί να σου διηγηθεί λόγω της πολυπλοκότητας των καταστάσεων που έχει βιώσει. Εν ολίγοις, αδυναμίες που μετατρέπονται σε υπερδυνάμεις με μορφή αυτοάμυνας. Είναι εκείνοι οι φίλοι που θα δεις να γίνονται εργασιομανείς, να καταφεύγουν σε εξαρτήσεις κάθε μορφής. Προσπαθούν ν’ αγκιστρωθούν από «ασφαλείς» καταστάσεις, ώστε να μπαλώσουν πρόχειρα τις πληγές τους.

Είναι σύνηθες να κρίνουμε τους άλλους από την πρώτη εικόνα· μέγα λάθος! Κρίνεται αδύνατο να αποφανθούμε για την ψυχοσύνθεση κάποιου γνωρίζοντας μόνο αυτό που θέλει να μας παρουσιάσει. Πολυδιάστατες έννοιες προσπαθούν να χωρέσουν πίσω από ένα καλοδουλεμένο προσωπείο. Δεν παύω ποτέ να εντυπωσιάζομαι με την εφευρετικότητα των ανθρώπων όταν πρόκειται να καλύψουν τις αδυναμίες τους. Σαν να παλεύουν να αυτοτιμωρούνται που δεν είμαστε τέλειοι, ενώ αυτές οι ατέλειες είναι που μας καθιστούν ξεχωριστούς.

Τείνει να παρεξηγείται ο όρος «απόμακρος», καθώς συχνά συγχέεται με εκείνον του αντικοινωνικού ή του νάρκισσου. Κάθε άλλο, ο εσωστρεφής άνθρωπος αναζητά την επικοινωνία αρκεί να είναι ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική. Η επιλεκτικότητα αυτή τον κάνει να δείχνει κλειστός και αποκομμένος μα στην πραγματικότητα φοβάται μην πληγωθεί. Οι πιο ευαίσθητοι άνθρωποι αγωνίζονται να καλύπτουν τις αδυναμίες τους μιας και ο φόβος τους υπερβαίνει τη θέληση για κοινωνικοποίηση μαζί με την ανάγκη ανάπτυξης σχέσεων. Σπανίως ανοίγονται, μα κι αν το κάνουν οι κινήσεις τους παραμένουν μετρημένες, με μαθηματική ακρίβεια, ώστε να εξωτερικεύσουν μόνο τα σημεία που θα επιλέξουν. Μηδενίζουν κάθε πιθανότητα πρόσβασης στον εσωτερικό τους κόσμο τόσο έντονα που ακόμη και σε σχέσεις τους κρατούν την ίδια απόμακρη στάση. Σύμφωνα με έρευνες είναι οι ίδιοι που έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να απατήσουν τον σύντροφό τους ή να μπλεχτούν σε εξωσυζυγικές περιπέτειες.

Δε φαντάζει απίθανο κατανοώντας τον φόβο τους· «πριν με πληγώσεις εσύ, θα το κάνω εγώ πρώτος». Κάπου εδώ θα περιμένεις, από συνήθεια, να ακούσεις μια γνώμη δική μου γνώμη που δεν ξέρω αν μπορώ να εκφέρω. Νιώθω να ακροβατώ καμιά φορά σε εκείνα τα όρια και φοβάμαι μην παγιδευτώ στον εαυτό μου κι σε εκείνον τον φαύλο κύκλο που φοβούμενη μην με πληγώσουν θα καταλήγω να αυτο-πληγώνομαι καθημερινά. Άνθρωπος της συνήθειας που δύσκολα ξεβολεύεται, με φίλους που δεν αποχωρίζομαι πια και μια καθημερινότητα που δυσκολεύομαι πολύ να τροποποιήσω. Απόμακρη; Εγώ ψυχαναγκαστική θα με χαρακτήριζα.