Ας παραδεχτούμε ότι όλοι έχουμε δοκιμάσει να σταθεροποιήσουμε τον διακόπτη από το φως του σαλονιού ή του μπάνιο στη μέση παλεύοντας να δούμε αν η λάμπα θα μείνει ανοιχτή ή θα σβήσει. Επίσης, να αποδεχτούμε ότι πριν καταλήξουμε να πίνουμε σκέτο τον καφέ μας, δοκιμάσαμε τον μέτριο ή τον γλυκό. Τέλος, άλλοτε προτιμάμε κρύο το φαγητό μας κι άλλοτε ζεστό. Δοκιμές που μας πείθουν για το τι ακριβώς θέλουμε εν τέλει. Δοκιμές όμως που δεν έχουν χώρο στις ανθρώπινες σχέσεις.
Δυο μήνες μαζί και δύο χώρια. Σαν το «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε» που εφηύραμε για να δικαιολογούμε τις σχέσεις με σκαμπανεβάσματα. Το να εισβάλλεις ξανά και ξανά στη ζωή κάποιου δίχως να προσφέρεις κάποια σταθερότητα, όμως, δεν αφήνει περιθώρια στον άλλο να σε εμπιστευτεί. Δεν αποπνέεις τέτοια αύρα ώστε να επενδύσει ο απέναντι σε εσένα ούτε συναισθηματικά, ούτε να κάνει όνειρα. Κατανοητό πως για μερικούς λόγους ίσως μια σχέση συνεχόμενη να σου είναι κουραστική ή και ακατόρθωτη αλλά αυτό δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τον άνθρωπο που παραμένει κερί αναμμένο και προσμένει την επανεμφάνισή σου.
Σε μια κατάσταση που μονίμως παραπαίει δεν είναι εύφορο το έδαφος για να καλλιεργηθεί. Βρίσκεσαι σε συνεχή αμφισβήτηση χωρίς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Να σου λέει ο άλλος καλημέρα και να γυρνάς στο παράθυρο να δεις αν όντως έξω έχει ήλιο. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, φέρεις κι εσύ μερίδιο ευθύνης. Είτε είσαι ο ηθικός αυτουργός είτε δέχεσαι τα πυρά του, πάντοτε θα βρίσκεσαι σε θέση να διακόψεις μια σχέση η οποία δε σου προσφέρει τίποτα παραπάνω από αμφιβολίες.
Σαφώς, υπάρχουν οι χρόνιες σχέσεις που τρέφονται από τα πισωγυρίσματα χωρίς αυτό όμως να τις λογίζει υγιείς. Ίσως σκόπιμα να μένεις σε μια προκαθορισμένη κατάσταση αν υποσυνείδητα δε θέλεις να εμπλακείς συναισθηματικά με κάτι σταθερό. Υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν καμία δέσμευση και κυρίως συναισθηματική στη ζωή τους. Αυτόματα επιλέγουν συνθήκες στις οποίες δε χρειάζεται να κοπιάσουν για κάτι, ή να επενδύσουν χρόνο για να χτίσουν μια δυνατή σχέση. Θέτουν αποστάσεις από τους ανθρώπους συνειδητά ή μη θεωρώντας πως προστατεύονται από απογοητεύσεις κι ερωτικά δράματα. Ίσως να το επιτυγχάνουν αλλά θα πρέπει και ο αποδέκτης να θέλει το ίδιο μοντέλο δέσμευσης.
Προσπερνώντας τις εξαιρέσεις, φτάνουμε και πάλι στα πλαίσια της εμπιστοσύνης και του κατά πόσο ειλικρινής θα μπορούσε να είναι μια σχέση που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Το βασικό χαρακτηριστικό το σχέσεων on-off είναι το πόσο εθιστικό γίνεται το παιχνίδι ανάμεσα στους δύο παίκτες. Επιστρατεύεις πλάνα, οργανώνεις σχέδια, κάνεις κινήσεις μετρημένες που σκοπεύουν σε κάποιο σημάδι από την άλλη πλευρά. Εγωιστικές παρτίδες που στο τέλος της ημέρας επιδιώκουν την επιβεβαίωση πως ο άλλος είναι ακόμα εκεί και θα γυρίσει. Αδιαφορείς για την ουσία ενώ τρέφεις την ανάγκη της επιβεβαίωσης· ότι μετράς λες και σε πήρανε τα χρόνια και κάνεις crush test.
Τείνουμε όλοι να την επιζητούμε, ας το παραδεχτούμε, αλλά ας βάλουμε και όρια. Πρωτίστως στους εαυτούς μας κι ύστερα στο τι δεχόμαστε από τους άλλους. Είναι άδικο να περιμένουμε άλλα από αυτά που είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε.
Αποψούλα για απόψε. Μην παγιδεύεσαι σε ατέρμονους κύκλους που δεν μπορούν να σου προσφέρουν τίποτε παραπάνω από μια επιφανειακή επιβεβαίωση. Σε κάθε περίπτωση μην μπαίνεις ποτέ σε ρόλους που δε θα άντεχες να παίξεις. Έστω, ας μάθουμε να είμαστε ξεκάθαροι στους άλλους. Θέλω αυτό κι εκείνο από σένα, εσύ; Εάν οι απαντήσεις είναι παρόμοιες, καλή αρχή σας εύχομαι. Αν όχι, μην παγιδεύεις ανθρώπους στα δικά σου θέλω. Αντίστοιχα, μην μπλέκεσαι σε σχέσεις που δεν μπορείς να διαχειριστείς. Στον έρωτα να θυμάσαι πως το «όλα ή τίποτα» σου δίνει πιο πολλά από το «περίπου». Ακόμα κι αν μείνεις στο τίποτα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μέρσα Τσακίρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
